Είμαστε ομως επιλεκτικά ψυχόπονοι ρε παιδιά. Και οσο το βλέπω, τόσο μου τεντώνει μία φλέβα κοντά στο αυτί. Επιλεκτικά ψυχόπονοι. Επιλεκτικά ρατσιστές. Οπου θελουμε βρε αδερφέ.
Αγαπάμε τους μαύρους. Μισουμε τους γκέι. Αγαπαμε τους προσφυγες. Μισουμε τις τραβεστι. Αγαπάμε τους Χριστιανους. Μισουμε τους μουσουλμάνους. Και οσο τα σκέφτομαι, τεντωνει και η άλλη φλέβα πανω απο το αλλο αυτι και αρχιζουν και οι δυο να χτυπανε τικ τακ, τικ τακ σαν ωρολογιακη μπόμπα. Ετσι όπως σου τα λέω είναι. Αγαπάμε οτι θελουμε και μισουμε παλι οτι γουσταρουμε. Νομιζουμε οτι δεν ειμαστε ρατσιστες, αλλα -δεν θελω να σε στεναχωρεσω -ΕΙΜΑΣΤΕ.
Αγαπάμε ολο τον κοσμο, αλλα αν μας πλησιασει τσιγγανακι το διωχνουμε και τραβαμε και το παιδακι μας, μην και το αγγιξει. Περπαταμε νυχτα και ξεπετιεται μια παρεα Πακιστανων και κοβει το αιμα μας. Καθομαστε στο λεωφορειο και δεν θελουμε ουτε καν να μας πλησιασει ο σκουροχρωμος αλλοδαπος. Ειμαστε, ειμαστε… Επιλεκτικά ανθρωπινοι. Γιατι στην ουσία, νιωθουμε ανωτεροι απο τον Αλβανο, απο τον Συριο, απο τον Ινδό.
Και σιγουρα θελουμε τα παιδια μας να πανε σε εναν παιδικο σταθμο που δεν δεχεται τετοια παιδια, ουτε και σχολειο αναλογα! Ασε, μην κλαις κυρια μου για τους προσφυγες που χαθηκαν. Ψαξου λιγο. Καπου εκει κατω απο την λυπη που σου προκαλουν οι ειδησεις του Star, βρισκεται ενα ψιχουλο ρατσισμου, ετοιμο να γινει φρατζολα, μολις σε ακουμπησει.
Μολις απειλησει την τελεια οικογενεια και υπαρξη σου…
#Εύας_θοτς
(Εύα Κουρνιανού)
