Σαν να το βλέπω, αν γινόταν σήμερα. Όλοι αυτοί μαζεμένοι μέσα στην μπαρουταποθήκη. Οι νεότεροι θα ‘χαν κάνει ήδη το …τσεκ ιν:
ατ “Μονή Αρκαδίου” γουίθ Ηγούμενος Γαβριήλ, Κωστής Γιαμπουδάκης, 65 μούτουαλ φρεντς…
Οι πιο γέροι θα φώναζαν στους νεαρούς “Ασε παιδάκι μου το αιφόνι κάτι σημαντικό θα μας επεί εδά ο Κωστής”.
Και να τον αγέρωχος, ατρόμητος με την βροντοφωνάρα του, ανεβαίνει σε ένα καφάσι ο Γιαμπουδοκωστής, τινάζει την κάπα, ισιώνει την βράκα και μονολογεί ερωτώντας, αλλά ξέροντας την απάντηση: “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ”
Και γέμισε η ψυχή όλων ελευθερία και θάνατο μαζί. Έπεσαν τα αιφόνια απ`τα χέρια και γίναν τα χέρια γροθιά. Και έδωσε το τσακμάκι την φλόγα που τους έκανε στάχτη και μπούρμπερι και τους έγραψε για πάντα στο βιβλίο της Ιστορίας.
Δεν έγινα έτσι τα πράγματα βέβαια τότε, αλλά η ουσία η ίδια. Ηρωική πράξη ελευθερίας από μία ομάδα ανθρώπων που σημάδεψαν τούτο τον τόπο. Δέος και μόνον νιώθω. Κάθε χρόνο, 36 χρόνια τώρα. Μην αρχίζεις προσθαφαιρεσεις. Απο 5 χρονών που άκουσα την ιστορία. Χρόνια πολλά Αρκάδι!
