Με πόνο, θυμό αλλά κυρίως έκπληξη δεχτήκαμε την καταδίκη μας από το τριμελές πλημμελειοδικείο Ρεθύμνου.
Μια βυζαντινή έκφραση συμπληρώνει τον επίλογο της μαραθώνιας δικαστικής διαδικασίας: Μείναμε αποσβολωμένοι!
Δηλώσαμε από την πρώτη στιγμή ότι για εμάς η δίκη δεν ήταν δίκη προσώπων. Ήταν σαφώς δίκη του τρόπου που ασκούμε όλοι μας το ιατρικό λειτούργημα. Και ναι,λοιπόν, το να είσαι παιδίατρος σημαίνει να αγαπάς γνήσια και σε βάθος τους μικρούς ασθενείς και τις οικογένειές τους, να είσαι πάντα εκεί στην ανατροφή των παιδιών μας, και συγχρόνως με την ίδια αστείρευτη λαχτάρα να μελετάς όλα τα σύγχρονα ιατρικά δεδομένα και να παντρεύεις αρμονικά την προσωπική εμπειρία με κάθε νέα τεκμηριωμένη γνώση.
Θεωρήσαμε ότι με ισάξιο τουλάχιστον ενδιαφέρον και επιστημοσύνη θα αντιμετώπιζε και η δικαιοσύνη την υπόθεσή μας.
Πιστέψαμε ότι πρόκειται για μια δίκαιη διαδικασία που διέπεται από τον νόμος της λογικής σκέψη και αποφαίνεται με βάση τεκμηρίων. Με αυτή την απλοϊκή σκέψη επικαλεστήκαμε το ένα και μοναδικό όπλο που έχουμε στα χέρια μας ( από την καθημερινή άσκηση του λειτουργήματός μας μέχρι και την αίθουσα του δικαστηρίου), την ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΜΑΣ.
Θέσαμε στην διάθεση του δικαστηρίου με απόλυτη σαφήνεια και ακρίβεια όλη την σύγχρονη ελληνική και διεθνή βιβλιογραφία που αποδεικνύει, πέρα από κάθε αμφιβολία την Lege Artis αντιμετώπιση του περιστατικού
Κατέθεσαν με τρόπο καταλυτικό καθηγητές παιδιατρικής, διευθυντές παιδιατρικών κλινικών που με μία φωνή απάντησαν, και κανείς εξ υμών δεν θα έπραττε διαφορετικά στο συγκεκριμένο περιστατικό. Και αφού συμπυκνώσαμε γνώσεις και κλινική εμπειρία ετών, καταφέραμε να αποδείξουμε ότι καμία από τις μηνυτήριες κατηγορίες δεν είχαν την παραμικρή ιατρική ή λογική υπόσταση. Δεν υπήρχε κανείς μέσα στην αίθουσα που διατηρούσε αμφιβολίες ότι ο ασθενής δεν κατέληξε από την όποια μικροβιακή λοίμωξη ή επιπλοκή αυτής και ότι στην αντιμετώπιση των ιώσεων δεν χορηγούμε αντιβιωτικά
Το κατηγορητήριο κατέρρευσε!!!
Πιστέψαμε για λίγο ότι οι δικαστές ήταν πρόθυμοι να δικάσουν βάσει τεκμηρίων και αποδείξεων. Και έρχεται η εισαγγελική πρόταση να πει «Ένοχη επειδή δεν ενυδάτωσε σωστά τον ασθενή»
Λοιπόν αξιότιμη κα εισαγγελέα,
Στην απορία που εκφράσατε επαλειμμένα με φαινομενικά ειλικρινές ενδιαφέρον «Δεν μπορώ να καταλάβω πως……;;;;;»: Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να καταρρεύσει μέσα σε λίγη ώρα, Πώς δεν μπορεί να κάνει ο γιατρός αιτιολογική θεραπεία για τις ιώσεις, Πώς διακρίνεις ιογενή από μικροβιακή λοίμωξη. Πώς; Πώς; Πώς; Σας απαντάμε ότι αυτό είναι το δικό μας σύμπαν,που για να το κατακτήσουμε έχουμε δώσει πολλά χρόνια από την ζωή μας, πολύ κόπο, πολλά ξενύχτια, πολύ διάβασμα, πολύ καρδιοχτύπι.
Γι’ αυτό καλά θα κάνατε να μένατε μέχρι εκεί που φτάνει η δική σας επιστήμη και να μην επιχειρούσατε να δώσετε απάντηση για την αιτία θανάτου του ασθενούς, πράγμα που δεν αποτόλμησαν καταξιωμένοι Καθηγητές Παιδιατρικής.
Όταν καταλαγιάσει ο θυμός μας για τον ατυχή αυτοσχεδιασμό – διάγνωση(!!!!!), που όρισε ως αιτία θανάτου ενός ανθρώπου τον 21ο αιώνα : την μη επαρκή ενυδάτωση, ο οποίος βρισκόταν σε θάλαμο παιδιατρικής κλινικής και λαμβάνε ενδοφλέβια υγρά, η πρότασή σας για την καταδίκη μας θα αποτελεί ασφαλώς το καλύτερο ανέκδοτο στα δικαστικά και ιατρικά χρονικά.
Αλήθεια πώς το σκεφτήκατε;
Αλήθεια πώς ρωτούσατε με τόσο ειλικρινές ενδιαφέρον τι σημαίνει όψη πάσχοντος; Τι άλλο θα μπορούσε να σημαίνει πέρα από αυτό ακριβώς που λέει;
Αλήθεια πώς μπορείτε να πιστέψετε ότι 7 παιδίατροι σε διάρκεια 7 ημερών έβλεπαν ένα παιδί να πεθαίνει και το έδιωχναν να πάει σπίτι του;
Αλήθεια πώς πιστεύετε ότι είναι η όψη οποιουδήποτε παιδιού 23:00 τη νύχτα στον διάδρομο του νοσοκομείου. Πιστεύετε ότι παίζει και χοροπηδάει; Ε λοιπόν όχι ! Είναι στην αγκαλιά της μαμάς και θέλει να πάει σπίτι για ύπνο.
Αισθάνεστε πολύ ωραία όταν μετά από 6 δικάσιμες, κατηγορείτε ανθρώπους για κάτι εντελώς άσχετο από τον λόγο για τον οποίο παραπέμφθηκαν, χωρίς να δώσετε την δυνατότητα να απολογηθούν γι’ αυτό και να σας απαντήσουν;
Αυτό είναι για εσάς υπηρετώ την δικαιοσύνη;
Αυτή την αντιμετώπιση θα θέλατε να είχατε η ίδια αν ήσασταν στην θέση τους;
Η συνείδησή σας είναι ήσυχη;
Βέβαια πρέπει να θυμόμαστε πάντα ότι εσείς είστε ο δημόσιος κατήγορος και οφείλετε να εξαντλείτε κάθε όριο αυστηρότητας στην ετυμηγορία σας, άρα μάλλον θα πρέπει να το πάρουμε όλοι απόφαση ότι από το στόμα σας πάντα θα βγαίνει «Ένοχος όπως κατηγορείται» ή ακόμα καλύτερα «Ένοχος και όπως ΔΕΝ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΤΑΙ»
Αυτό όμως που πραγματικά συγκλόνισε κάθε νου, ήταν η απόφαση της έδρας!
Γιατί κύριοι δικαστές εξετάσατε τους μάρτυρες; Γιατί διαβάσατε τις πραγματογνωμοσύνες; Γιατί μας αφήσατε να πιστέψουμε ότι σας νοιάζει πραγματικά να μάθετε την αλήθεια; Πώς μας καταδικάσατε για κάτι που δεν κατηγορηθήκαμε;
Πώς τολμήσατε στην χώρα που πρωτοίδρυσε τον Άρειο Πάγο και βασικές έννοιες της δικαιοσύνης, να μας δώσετε την ευκαιρία να αισθανθούμε ότι όντως ζούμε σε απόλυτα ολοκληρωτικά καθεστώτα;
Πώς μας κοιτάξατε (ή δεν μας κοιτάξατε) στα μάτια και είπατε «Ένοχος»;
Ήταν άραγε τόσο δύσκολο για εσάς να δικάσετε δίκαια και όχι σαν να βρίσκεστε σε πάνελ τηλεδίκης; Τόσο βάραινε η κοινή γνώμη – τηλεθέαση που αποφασίσετε να μας παρουσιάσετε την μοντέρνα εκδοχή της «Ιφιγένειας εν Αυλίδι»;
Γιατί έπρεπε οπωσδήποτε να ρίξουμε την μάγισσα στην πυρά;
Είστε ήσυχοι με την συνείδησή σας; Με το χέρι στην καρδιά θεωρείτε ότι δώσατε λύση καταδικάζοντας ανθρώπους για ανυπόστατες (όπως και εσείς πολύ καλά γνωρίζετε) κατηγορίες;
Θα θέλατε στην θέση τους η δικαιοσύνη να σας συμπεριφερθεί παρομοίως;
Το δικό σας λειτούργημα δεν έχει κανόνες και Lege Artis προσέγγιση; Ποιος ελέγχει τους δικού σας φόβους;
Λοιπόν να σας ενημερώσουμε ότι με την απόφασή σας καταφέρατε:
- Να μας τρομάξετε!!! με τον παραλογισμό σας:
Κάθε φορά που θα εξετάζουμε έναν μικρό ασθενή μας θα πρέπει από εδώ και πέρα να βλέπουμε τον εαυτό μας στο εδώλιο του κατηγορουμένου επειδή εμείς συνεχίζουμε να κάνουμε σωστά την δουλειά μας. - Αλλά και να μας ΠΕΙΣΜΩΣΕΤΕ. Κόντρα σε αυτό που θελήσατε να καταστήσετε σαφές με την απόφασή σας:«Προσέξτε πολύ καλά γιατροί, μπορεί να βρεθείτε στο εδώλιο επειδή κάνετε άριστα το έργο σας», εμείς θα συνεχίσουμε να λειτουργούμε με μοναδικό γνώμονα την επιστημοσύνη μας και την αγάπη μας στους μικρούς ασθενείς μας
Έτσι γράφεται ο πιο περίεργος επίλογος, οι μεν δικαστές δεν ξέρουν γιατί μας καταδίκασαν οι δε κατηγορούμενοι δεν ξέρουμε γιατί καταδικαστήκαμε.
Ρέθυμνο 16/04/2018
Ιωάννα Δακανάλη
Παιδίατρος
