Βρέφη στοιβαγμένα με κουβέρτες πέντε-πέντε σε ένα ασθενοφόρο, παιδιά (ενός άλλου θεού όπως ακούσαμε από την κρατική τηλεόραση) απανθρακωμένα στα δάση που έγιναν στάχτη, στην προσπάθεια των γονιών τους να τους εξασφαλίσουν ένα καλύτερο μέλλον από το δικό τους παρόν. Παιδιατρικά νοσοκομεία που ιδιωτικοποιούνται, μια παιδοψυχιατρική κλινική που φλερτάρει με το οριστικό κλείσιμο εδώ και ένα χρόνο κι ας εξυπηρετεί τα παιδιά ενός ολόκληρου νησιού. Σχολεία ετοιμόρροπα που πέφτουν σοβάδες σε κάθε σεισμό και πλημμυρίζουν σε κάθε βροχή.
Τόσο αξιολογεί τη ζωή των παιδιών μας το ‘επιτελικό’ τους κράτος, τόση αξία έχει και για την τοπική διοίκηση το πολυτιμότερο αγαθό.
Την ίδια στιγμή που το μέλλον μας καίγεται, πνίγεται, κινδυνεύει, το κράτος, που απουσιάζει από την πρόληψη, την προστασία και την αντιμετώπιση, αποδεικνύεται εξαιρετικά αποτελεσματικό για να εξασφαλίσει ότι άλλα δυο παιδιά, μιας μονογονεικής οικογένειας, θα μείνουν άστεγα, αφού κινητοποίησαν αστυνομία, drone και πυροσβεστικά (!) για να εξασφαλίσει ότι θα πεταχτούν από το σπίτι τους για χρέη 800 ευρώ. Την ίδια στιγμή το κράτος τους, δίνει εκατομμύρια στρατιωτικού εξοπλισμού σε έναν πόλεμο που θα μακελέψει ακόμα περισσότερα παιδιά, θα ξεκληρίσει ακόμα περισσότερες οικογένειες, θα γεννήσει ακόμα περισσότερους ξεριζωμένους…
Και κάπως έτσι, σ’ αυτό το σύστημα, τα παιδιά που απανθρακώθηκαν ήταν «ευτύχημα», γιατί δεν ήταν δικά μας παιδιά, τα μωρά που στοιβάχτηκαν στα ασθενοφόρα ήταν «άψογη εκκένωση» ενώ διαβάζουμε και ότι η ιδιωτική κλινική που ανοίγει στο Ρέθυμνο, πάνω στις στάχτες του δημόσιου συστήματος υγείας, αφήνοντας τους Ρεθυμνιώτες και τα παιδιά τους χωρίς καμία περίθαλψη αν δεν έχουν να πληρώσουν αδρά, «σκορπά χαμόγελα» (σε ποιους άραγε;).
Έτσι μας μαθαίνουν όχι μόνο να ζούμε με τη βαρβαρότητα αλλά να τη συνηθίζουμε…να συμβιβαζόμαστε με τον κανιβαλισμό της ιδιωτικής υγείας, κοινώς όποιος δεν έχει να πληρώσει ας πεθάνει στην καρότσα κάποιου φορτηγού…, να εξοικειωνόμαστε με τους καθημερινούς θανάτους στον ποτισμένο με το αίμα των παιδιών μας ΒΟΑΚ, την έλλειψη ελεύθερων χώρων, χώρων δωρεάν αθλητισμού, πολιτισμού, ψυχαγωγίας, με την απουσία καθαριότητας και υγιεινής στις πόλεις μας, με την ανυπαρξία πολιτικής προστασίας στο νησί με ευθύνη της Περιφέρειας…να αποδεχτούμε ότι η ζωή σημαίνει μόνο επιβίωση.
Και ευτυχώς υπάρχουν ακόμα κάποιοι που αρνούνται να γίνουν ένα με τη σαπίλα της απαξίωσης της ανθρώπινης ζωής, που αρνούνται να συναινέσουν στην καταδίκη του μέλλοντος των παιδιών μας. Είναι εκατοντάδες άνθρωποι που βλέποντας το τέρας, άπλωσαν το χέρι στο διπλανό τους να σηκωθεί. Που ρίχτηκαν στη μάχη για την κατάσβεση των πυρκαγιών, όταν το κράτος ήταν άφαντο, που περιέθαλψαν τους πυρόπληκτους όταν δεν υπήρχε καμία μέριμνα για φαγητό, νερό και στέγη. Είναι οι δεκάδες μαχόμενοι υγειονομικοί που έτρεξαν να προστατέψουν τους ασθενείς τους από νοσοκομεία που φλέγονταν, μέσα σε σκηνές, σε πλοία, σε άλλους νομούς, χιλιόμετρα μακριά από τον τόπο τους. Είναι όλοι αυτοί που μπήκαν μπροστά για να υπερασπιστούν τα παιδιά που έχαναν το σπίτι τους, που πήγαν κόντρα στο «επιτελικό κράτος» των πλειστηριασμών. Σε αυτούς τους όμορφους αγώνες της ανθρωπιάς και της αλληλεγγύης τα παιδιά της ΚΝΕ και του ΚΚΕ ήταν και θα είναι στην πρώτη γραμμή. Γιατί όσο αυτοί βάζουν τις ζωές τις δικές μας και των παιδιών μας στο ζύγι του κέρδους, εμείς ενώνουμε τις ζωές μας στο δρόμο του αγώνα για μια κοινωνία χωρίς ζύγι, που η ζωή δεν θα παζαρεύεται.
Δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για να γλιτώσουν τα παιδιά, με ένα δημόσιο και δωρεάν σύστημα υγείας, με αντιπυρική προστασία με ευθύνη του κράτους, με πλήρη αντισεισμική θωράκιση σχολείων, νοσοκομείων και δημόσιων κτιρίων με σύγχρονες κατασκευές, με ασφαλείς δρόμους χωρίς διόδια και χαράτσια, με δωρεάν, δημόσιους βρεφονηπιακούς σταθμούς. Στον αγώνα για το μέλλον των παιδιών μας, εκεί είναι η ελπίδα.
Χαλκιαδάκη Κατερίνα
Ειδικευόμενη ψυχίατρος στην παιδοψυχιατρική κλινική του ΠΑΓΝΗ
Υποψήφια περιφερειακή σύμβουλος Ρεθύμνου με τη Λαϊκή Συσπείρωση
