Με την ευκαιρία της συμμετοχής του Γιώργου Γιαννουκαράκη στο Φεστιβάλ Όψεις του Φανταστικού, των Εκδόσεων Συμπαντικές Διαδρομές, στα Χανιά, την Παρασκευή 15 Ιουνίου, από τις 19.30 το απόγευμα στο Clubhouse, των Cretan Gunners, Μπονιάλη 11-14 [στην υπόγεια στοά, αριστερά από τα γραφεία της εφημερίδας Χανιώτικα Νέα] και στο Ρέθυμνο, το Σάββατο 16 Ιουνίου από τις 19.30 το απόγευμα, στο Arokaria Cafe, Σαλαμίνος 7, όπου θα παρουσιάσει το βιβλίο του, κάναμε μαζί του μια μικρή κουβέντα για να τον γνωρίσετε.
Γεια σου, Γιώργο. Εδώ κανονικά ρωτάνε πως νιώθεις για το πρώτο σου βιβλίο, πως ένιωσες όταν το έπιασες στα χέρια σου και ότι έχει να κάνει γενικά με την αίσθηση του βιβλίου. Θα σου κάνω ίσως την ίδια ερώτηση αλλά σίγουρα όχι με τον ίδιο σκοπό.
Αυτό που θέλω να μάθουμε είναι πως νιώθεις που γράφεις. Για την ακρίβεια πως νιώθεις που επιτέλους γράφεις. Νιώθεις ελευθερία, καταπίεση, άγχος, πίεση;
Ή απλά, ίσως πάντοτε, νιώθεις μόνο την ατέλειωτη ελευθερία, έχοντας στα χέρια σου ένα εργαλείο έκφρασης που δεν λογοδοτεί σε κανέναν;
Μίλησες μας, για σένα και την συγγραφή, και την ιδέα της συγγραφής, και τι εκφράζει για σένα.
Γεια σας και ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δίνετε για να παρουσιάσω την οπτική μου για τη συγγραφή η οποία αποτελεί ένα θεμελιώδες κομμάτι της ζωής μου.
Αρχικά να πω ότι η γραφή είναι ψυχοθεραπεία! Ξεκίνησα να γράφω από τα χρόνια του λυκείου, όταν διάβασα τον πρώτο τόμο του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών του Τόλκιν. Η μαγεία που με κατέκλυσε όταν διάβασα αυτό το βιβλίο, τα συναισθήματα, το δέος και ο θαυμασμός για τον Τόλκιν, έβαλαν σε κίνηση τα γρανάζια, ώστε σήμερα μετά από σχεδόν 18 χρόνια να έχω την τιμή να παρουσιάσω το πρώτο μου βιβλίο « Πλάνης θεός» από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές.
Όσο δυσβάστακτη και να είναι η καθημερινότητα, το άγχος του βιοπορισμού και η ρουτίνα, όταν έχω μπροστά μου το λευκό χαρτί και ξεκινάω να γράφω, ως δια μαγείας μπαίνω σε ένα διαφορετικό κόσμο, εκεί που ισχύουν οι δικοί κανόνες, ο δικός μου αξιακός κώδικας και τίποτα δεν είναι δεδομένο.
Η συγγραφή είναι η απόλυτη έκφραση ελευθερίας, ένα διαβατήριο που επιτρέπει να ταξιδεύεις σε κόσμους διαφορετικούς.
Σίγουρα μια από τις πιο κλασσικές ερωτήσεις είναι να μας πεις κάποια πράγματα για το βιβλίο σου ή γιατί θα πρότεινες σε κάποιον να το αγοράσει. Θα σου κάνω και εγώ την ίδια ερώτηση αλλά όχι με το κλασσικό τρόπο, γιατί θέλω οι αναγνώστες να γνωρίσουν και εσένα και το βιβλίο σου.
Θέλω να διαλέξεις ένα απόσπασμα από το βιβλίο σου, ένα πολύ χαρακτηριστικό απόσπασμα, να το παραθέσεις εδώ και μετά να το σχολιάσεις. Πιστεύω ότι είναι ίσως ο καλύτερος δυνατός τρόπος για να μπορέσεις να αποκαλύψεις σε κάποιον αυτό που νιώθεις και πιστεύεις πραγματικά για το βιβλίο σου.
Καθόταν σε ένα βράχο, αλλά στην πραγματικότητα φαινόταν σαν να αιωρείται λίγα χιλιοστά από πάνω του, είχε τόση χάρη και ευλυγισία αλλά και μια αύρα πάνω της, που συνέθετε ένα μοναδικό οπτικό φαινόμενο. Αν και ήταν ακίνητη φαινόταν σαν να κινείται με χάρη στα απαλά ραπίσματα του ανατολικού αέρα. Ο Δίας έχοντας κρύψει καλά την θεϊκή του ιδιότητα, πλησίασε την μελαχρινή μορφή, γνωρίζοντας καλά ότι απέναντι του είχε ένα αθάνατο ον.
-Χαίρε σε σένα, αγαπητή. Είμαι ξένος στον τόπο σου και αναζητώ παλιούς συντρόφους μου. Ζητώ οδηγίες για να πάω στις στην Γκυανκάντζ, για εκεί πήγαιναν τελευταία φορά που έμαθα νέα τους.
– Χαίρε και σε σένα πλάνητα, ξένο δεν σε αποκαλώ γιατί κανείς μας δεν είναι ξένος πάνω στη φιλόξενη αυτή γη που ζούμε. Είμαστε όλοι παιδιά της και σπίτι μας είναι ο κόσμος. Καθένας από εμάς όπως ξέρει την κατοικία του έχει χρέος να γνωρίσει και το μεγάλο του σπίτι, τον κόσμο ολάκερο. Είμαι η Σαρασβάτι, καλώς ήρθες στο σπίτι σου…
-Τιμή μου που σε γνωρίζω Σαρασβάτι, και μεγάλη χαρά κατέλαβε τα σωθικά μου σαν σε άκουσα και μίλησες έτσι. Λίγοι είναι αυτοί, που καταλαβαίνουν την πραγματική υφή του κόσμου, που μπορούν να δουν πέρα από το υφαντό της μοίρας, και να καλοδεχτούν ένα ξένο, καλωσορίζοντας τον σπίτι του. Η ευγενική σου φύση και καρδιά δεν με αφήνουν να κρατήσω κρυφό το όνομα μου αν και αυτός ήταν ο αρχικός μου σκοπός.
Το παραπάνω απόσπασμα, είναι ένα από τα αγαπημένα μου σημεία του καινούριου βιβλίου. Ο Δίας, μεταμφιεσμένος περιφέρεται σε μια ξένη χώρα, ένας θεός ντυμένος με κουρέλια που δεν θέλει να αποκαλύψει την ταυτότητα του. Εκεί συναντά την Σαρασβάτι, η οποία τον καλοδέχεται και του λέει χαρακτηριστικά, καλώς ήρθες στο σπίτι σου. Γιατί αυτός ο πλανήτης που όλοι είμαστε φιλοξενούμενοι πάνω του, είναι το σπίτι μας, η μεγάλη μας κατοικία που οφείλουμε να την σεβαστούμε και πάνω από όλα να την χαρούμε. Θεωρώ ότι χρέος του καθένα απο εμάς είναι να ταξιδέχει, να γνωρίσει άλλους πολιτισμούς και να ανακαλύψει μέσα από τις διαφορές, τις ομοιότητες μας. Γιατί στην πραγματικότητα, δεν υπάρχουν πολιτισμικές διαφορές ανάμεσα στους λαούς του κόσμου, παρά μόνο διαφορετικές ερμηνείες. Αυτό ήταν το μήνυμα που εξαρχής ήθελα να εμφυσήσω στο βιβλίο αυτό, μέσα από την περιπλάνηση του Δία .
Θα συμμετέχεις στο φεστιβάλ Όψεις του Φανταστικού των Εκδόσεων Συμπαντικές Διαδρομές που θα διεξαχθεί στα Χανιά, την Παρασκευή 15 Ιουνίου και στο Ρέθυμνο, το Σάββατο 16 Ιουνίου.
Πως βλέπεις την συμμετοχή σου στο Φεστιβάλ Όψεις του Φανταστικού και γενικά τις δραστηριότητες των Συμπαντικών Διαδρομών όλα αυτά τα χρόνια;
Μίλησες μας για το φεστιβάλ και τι να περιμένουμε.
Αρχικά να πω ότι είναι μεγάλη μου τιμή που συμμετέχω υπό την σκέπη των Συμπαντικων Διαδρομών, στις Όψεις του Φανταστικού αρκετά χρόνια τώρα. Όπως χαρακτηριστικά λέω στις παρουσιάσεις, οι Συμπαντικές Διαδρομές κάνουν τα όνειρα πραγματικότητα! Είναι αξιοθαύμαστη η δουλειά που γίνεται, σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, όπου υπάρχει ακόμη και ένας συγγραφέας, οι Συμπαντικές Διαδρομές είναι εκεί για να στήσουν μια παρουσίαση ή ένα Φεστιβάλ.
Αυτό που χαρακτηρίζει, πάνω από όλα το φεστιβάλ, είναι οι ταλαντούχοι άνθρωποι, συγγραφείς και συμμετέχοντες, που πάνω από όλα έχουν μια αγνή αγάπη για την συγγραφή και τη λογοτεχνία εν γένει. Επίσης λατρεύω την μεγάλη ποικιλία θεμάτων και τρόπων γραφής , φαινομενικά ασύνδετα μεταξύ τους αλλα με ένα πολυ δυνατό κοινό στοιχείο, την αγάπη για την λογοτεχνία.
Ένα σίγουρα μεγάλο ερώτημα για κάθε αναγνώστη που λατρεύει έναν συγγραφέα είναι πως θα είναι σαν απλός άνθρωπος, τι συνήθειες θα έχει. Τι τρώει, τι μουσική του αρέσει, που ταξίδεψε και πολλά άλλα πράγματα.
Θα προσπαθήσω να κάνω απλή αλλά αναγκαστικά και περίπλοκη ταυτόχρονα την ερώτηση.
Πες μας, που θα ήθελες να ταξιδέψεις για να απαγγείλεις κάποιο κείμενο σου και όταν θα το έκανες αυτό, τι μουσική θα ήθελες να ακούγεται, τι ποτό να γεμίζει το ποτήρι μπροστά σου και ποια αγαπημένη νοστιμιά να σε περιμένει στο πιάτο σου;
Τα μέρη που θέλω να ταξιδέψω είναι πραγματικά τόσα πολλά που είναι πολύ δύσκολο να διαλέψω. Παρόλα αυτά, λόγω και της θεματολογίας του «Πλάνης Θέος» θα πω την Κοιλάδα των Βασιλέων στην Αίγυπτο και μουσική κάποιο άλμπουμ των Savatage (μεγάλη αγάπη). Όσο για το ποτήρι και τη νοστιμιά, θα επέλεγα ένα τοπικό έδεσμα με ένα τοπικό ποτό, φτιαγμένα από ανθρώπους απλούς με μεράκι και αγάπη!
Κάτι ευχάριστο, όμορφο και γλυκό που θα ήθελες να μοιραστείς με τους αναγνώστες μας; Μέσα σε αυτόν τον σκληρό, βίαιο και απάνθρωπο κόσμο και μέσα σε αυτή την απρόσωπη κοινωνία υπάρχει κάτι που σε κρατάει, σου δίνει δύναμη;
Ίσως το όνειρο να γράψεις κάτι καινούργιο, να ζωγραφίσεις στην άμμο του χρόνου ένα καινούργιο όνειρο, ένα καινούργιο μύθο;
Η γραφή είναι ο οδηγός μου, είναι ο καμβάς μου που πάνω σε αυτον μετατρέπω την ασχήμια του κόσμου, σε ένα καταφύγιο του μυαλού, πρωτίστως του δικού μου. Είναι το μέσον για να μπορέσω να δειξω στον κόσμο, πως φαντάζομαι το μέλλον, το παρελθόν και το παρόν. Η γραφή είναι η πτυχή του εαυτού μου που αισθάνομαι απόλυτα, δίχως όρους ελεύθερος. Και προτρέπω όλους να το προσπαθήσουν!
Σε ευχαριστούμε για τον χρόνο σου. Κάτι τελευταίο που θα ήθελες να πεις στους αναγνώστες μας;
Ελάτε από κοντά να μας ακούσετε και να σας γνωρίσουμε! Εκτιμώ πάντοτε την οπτική των αναγνωστών, γιατί είμαστε συγκοινωνούντα δοχεία, αναγνώστες και συγγραφείς, η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος! Σας περιμένουμε!
