Yπάρχουν ακόμα και σε εμάς άνθρωποι απο το Ρέθυμνο , τα Χανιά …την Κρήτη γενικότερα που μετανάστευσαν στο εξωτερικό για μια καλύτερη ζωή: μόνοι ή μαζί με τις οικογένειες τους.
CENSORED = λογοκρίνεται, αποκρύπτεται …Όχι εδώ = η αλήθεια δεν σηκώνει λογοκρισία…υποκρισία και μιντιακές κρυψώνες αλλά λέγεται κανονικά όπως στο πεζοδρόμιο και στις μεταξύ μας κουβέντες…
Γράμμα στους φίλους μου που μετανάστευσαν!
Κάντε το τέστ και ψάξτε στους συγγενείς και τους φίλους σας …Πόσοι μετανάστευσαν έξω τα τελευταία 4 χρόνια; Βρήκατε σίγουρα κάμποσους…
Στο μεγάλο κύκλο των γνωστών – ντάξ είναι μπόλικοι. Στο στενό κύκλο θα είναι 3 με 4…
1 από το Ρέθυμνο, 2 από τα Χανιά και 1 από το Ηράκλειο
1 από το Ρέθυμνο: Έφυγε μόνος και άνοιξε μια επιχείρηση και ένα δίκτυο διανομής προιόντων στην Βιέννη
2 από τα Χανιά
1 cameraman μαζί με την οικογένειά του στο Gaildorf
1 φοιτητής που πήγε, βρήκε υγιείς συνθήκες και παρέμεινε στο Έσσεν
1 από το Ηράκλειο: 4 μελής οικογένεια , επαγγελματίας σεφ στο Βέλγιο
Τα λεφτά καλά άρα ο σκοπός επετεύχθη. Το μαράζι όμως φύτρωσε και μεγαλώνει!
Μια απλή skype συνομιλία αφήνει τα δάκρυα να κυλάνε και να καλύπτουν τα χιλιόμετρα.
Τα νέα τρέχουν μέσα από το Messenger του ρημαδιού του Facebook και οι φωτογραφίες ανεβαίνουν αυτόματα σε κάθε γωνιά του πλανήτη
Και κάποια στιγμή όλο και φτάνει ξημερώματα λόγω της διαφοράς στην ώρα κάποιο γραπτό μήνυμα στο κινητό: “Παντελή, μπορείς να μου πάρεις ένα λευκό κρητικό σαρίκι από την πατρίδα με Ανωγειανή πλέξη, και να μου το στείλεις στην Γερμανία;”
Και πήγα κι έκατσα στην ουρά στα ΕΛΤΑ και το έστειλα με αγωνία για να φτάσει. Και μέρα με τη μέρα με έπαιρναν τηλέφωνο.
-Μα καλά τι μέρα το έστειλες; Δεν θα έπρεπε να είχε φτάσει;
Κι όταν επιτέλους έφτασε να σου δάκρυα, να σου και οι χαρές, να σου και να σφίγγει μέσα στην γροθιά το λευκό κρητικό σαρίκι, σάμπως να έπαιρνε δύναμη…
Μας λείπουν όλοι …πολύ!
Κι εδώ ακόμα κυκλοφορούν ελεύθεροι και στο Ρέθυμνο και στο Ηράκλειο και στα Χανιά αυτοί που δεν υποκύπτουν σε ξενιτεμένους αλλά σε “λογαριασμένους”…
Ελεύθεροι ναι …λίγο πιο αγχωμένοι όμως. Που και που γυρνούν πίσω τους – ενώ περπατούν στο κέντρο της πόλης – και κοιτάνε λοξά, ποιος , τι τους ακολουθεί;
Εμείς μπροστά, με αέρα και μνήμη και με γνώση ότι οι άνθρωποι μπορεί να φεύγουν , όμως (αν δεν το αφήσεις) δεν λείπουν!
Ντρέτη και Αναντρανιστή Εβδομάδα είναι αυτή που την Περιμένεις Με Ανοιχτές Αγκάλες!
Παντελής Σπυριδάκης
