Δώστε κάλπες στον λαό!
Κάποτε ο Ανδρέας Παπανδρέου απέρριψε την πρόταση διενέργειας των εκλογών μέσα στο κατακαλόκαιρο διότι, όπως είχε πει, «δεν είναι σωστό να χαλάσουμε τα μπάνια του λαού»…
Τώρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης κραδαίνει το λάβαρο της «ντε και καλά αυτοδυναμίας» η οποία, όπως την εννοεί, είναι συνώνυμη της παντοδυναμίας, αλλιώς μας φοβερίζει πως θα τρέχουμε ντάλα καλοκαίρι πάλι στις κάλπες.
Ο Ουμπέρτο Εκο έγραψε «Δεν υπάρχουν ειδήσεις τον Αύγουστο»…
Ειδήσεις όχι, εκλογές μήπως;
Για να αυτοσαρκασθώ κομματάκι, δεν είναι κατ’ ανάγκην κακό αυτό: στα εκλογικά κέντρα μπορεί να παρέχεται τσάμπα air condition, καθόσον η ενέργεια και τα συμπαρομαρτούντα της το καθιστούν προνόμιο των ολίγων και απαγορευμένο καρπό για τους πολλούς!
Πριν από τις πιθανές τρίτες εκλογές υπάρχουν οι δεύτερες που δεν ξέρω πόσο μουγκές είναι και εάν η κάλπη θα αποδειχθεί όντως γκαστρωμένη ή θα αποδειχθεί ανεμογκάστρι.
Οι δεύτερες (και-προσοχή-καινούργιες και όχι επαναληπτικές, με λίστα και όχι με σταυροδοσία) εκλογές θα διενεργηθούν στις 25 Ιουνίου και στην παρούσα φάση αποτελούν την ελληνική πολιτική D-Day…
Δεν συμπίπτουν βεβαίως οι ημερομηνίες διότι η απόβαση των συμμαχικών δυνάμεων στη Νορμανδία (επιχείρηση που σηματοδότησε την οριστική ήττα του ναζισμού στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο) πραγματοποιήθηκε στις 6 Ιουνίου του 1944, αλλά τι αξία έχουν 19 μέρες μπροστά στην αιωνιότητα και εν προκειμένω μπροστά σε μια τετραετία;
Υπάρχει όμως μια άλλη σύμπτωση στην προκειμένη περίπτωση, θα την έλεγα κιόλας σατανική…
Μια τέτοια ημέρα, στις 25 Ιουνίου του 1903 γεννήθηκε ο Τζορτζ Οργουέλ, που μας κληροδότησε δυο συγγραφικά αριστουργήματα τα οποία σημάδεψαν ανεξίτηλα την παγκόσμια πολιτική σκέψη…
Το ένα είναι η «Φάρμα των ζώων» και το άλλο το περίφημο «1984», που τιτλοφορήθηκε με αναγραμματισμό του έτους κατά το οποίο κυκλοφόρησε (1948) .
Σε αυτό το βιβλίο ο Οργουελ πραγματεύεται τη ζωή ενός ανθρώπου στο περιβάλλον ενός δυστοπικού απολυταρχικού καθεστώτος στο οποίο όλοι οι κάτοικοι τελούν υπό διαρκή παρακολούθηση!
Εκεί μάλιστα ο Οργουελ αναφέρει την περιβόητη φράση που χρησιμοποιείται κατά κόρον ακόμη και στο ομώνυμο reality show…
«Big brother is watching you»,τουτέστιν ο μεγάλος αδελφός σε βλέπει!
Οποιαδήποτε σχέση και σύνδεση με την πραγματικότητα (των υποκλοπών και κατ’ ευφημισμόν επισυνδέσεων) είναι τυχαίες και οφείλονται σε σύμπτωση!
Την ώρα λοιπόν που ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιτίθεται στον Νίκο Ανδρουλάκη, ισχυριζόμενος ότι το ΠΑΣΟΚ έχει την ευθύνη για τη μη επίτευξη κυβερνητικής συνεργασίας, κάποιος πρέπει να τού υπενθυμίσει ένα συγκεκριμένο γεγονός, δεν πέρασε δα και πολύς καιρός από τότε…
Το ΠΑΣΟΚ υπήρξε η πρώτη και για αρκετό καιρό η μόνη παράταξη που έβαλε στην ατζέντα της και προέβαλε μια κουλτούρα μετεκλογικής συνεργασίας, επί τη βάσει των προγραμματικών συγκλίσεων και με συγκεκριμένες κόκκινες γραμμές που δεν διαγράφτηκαν, δεν παραβιάσθηκαν, δεν καταργήθηκαν, δεν… ξετσιλακώθηκαν, όπως λέει και ο Ψαραντώνης!
Εκτιμώ πως άλλοι πρέπει να κοιτάζονται στον καθρέφτη τους και να λένε «Βlame me»!
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ζητεί ή μάλλον απαιτεί με φορτικό τρόπο την αυτοδυναμία…
Ο καινούργιος ανθυποψήφιος μας στο Ρέθυμνο, Αλέξης Τσίπρας μετά τον… αναστοχασμό του(ς) προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια της παράταξης του, με ό,τι αυτό συνεπάγεται (και) για τις συνιστώσες!
Μακριά από τη σπέκουλα που ήγειραν οι κουβέντες περί κυβερνήσεων ηττημένων, κυβερνήσεων με ψήφο ανοχής και κυβερνήσεων ειδικού σκοπού, το ΠΑΣΟΚ ακολούθησε έναν συντεταγμένο οδικό χάρτη και το βράδυ της 21ης Μαΐου είδε τη στρατηγική του να δικαιώνεται, χωρίς εν τω μεταξύ να έχει κάνει εκπτώσεις στην ιστορία, στην κληρονομιά, στις αρχές, στις αξίες και στην ηθική του.
Σε κάθε περίπτωση η επερχόμενη εκλογική διαδικασία δεν συνιστά άλλη μια ιστορία, μα μια άλλη ιστορία: σύμφωνοι, τα κόμματα δεν έχουν μπροστά τους μια tabula rasa (άγραφος χάρτης), αλλά η κάλπη είναι άδεια, με ό,τι αυτό συνεπάγεται…
Ως ένας πολιτικός που διαθέτει (και) αθλητικές ευαισθησίες, ο Νίκος Ανδρουλάκης χρησιμοποιεί συχνά μια ατάκα που σηματοδοτεί την ιστορική διαδρομή της παράταξης της οποίας ηγείται…
«Το ΠΑΣΟΚ έχει βαριά φανέλα»!
Ειδικότερα στο Ρέθυμνο αυτή η βαριά φανέλα εζυγίσθη, εμετρήθη και κάθε άλλο παρά ευρέθη ελλιπής στις πρώτες εκλογές…
Τουναντίον βάρυνε και από τον πολύ ιδρώτα που χύσαμε σε αυτό τον αγώνα…
Το ΠΑΣΟΚ ανακατέλαβε μια βουλευτική έδρα που τη νοσταλγούσε και την αποζητούσε απ’ του Οθωνα τα χρόνια!
Όχι του πρώτου βασιλιά της Ελλάδας Οθωνα, που προερχόταν από τον βαυαρικό Οίκο των Βίττελσμπαχ, αλλά του Ρεθεμνιώτη Μανώλη Οθωνα!!!
Αναφέρω επίτηδες τον τίτλο του τραγουδιού που ερμήνευσε ο Σταμάτης Κόκοτας, με την ισχυρή και βάσιμη προσδοκία πως θα επιβεβαιωθεί και η ύστερη στροφή του τραγουδιού…
«Ηρθανε την Τρίτη, τα παιδιά του Ψηλορείτη, πίνουν τσικουδιά, μα έχουν ακόμα την καρδιά στην Κρήτη».
Ας ξανάρθουν και τη μεθεπόμενη Κυριακή, μπάρε μου!
Ζώντας εκ των ένδον, εδώ και τέσσερις μήνες, όλες τις φάσεις αυτής της διαδικασίας, ως (τιμημένος από την πρόταση και συνειδητοποιημένος στην αποδοχή της) υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ στο Ρέθυμνο μπορώ να πιστοποιήσω ένα γεγονός…
Ολοι όσοι συμμετείχαμε σε αυτή την προσπάθεια, σε πρώτο ή σε δεύτερο πλάνο, αναπτύξαμε -και δεν πλασάραμε απλώς προς άγραν ψήφων- ξεκάθαρο και πειστικό λόγο, συγκεκριμένο πρόγραμμα, όραμα για τη χώρα που αγαπάμε και ειδικότερα για τον τόπο στον οποίο θέλουμε να ζούμε, ισχυρά και τεκμηριωμένα επιχειρήματα και μια ακραιφνώς ανθρωπιστική και αξιακή προσέγγιση.
Το αποτέλεσμα; Ο λαός του Νομού Ρεθύμνης μας τίμησε με την εμπιστοσύνη του, έδωσε στο ΠΑΣΟΚ την έδρα που χήρευε από τις (δεύτερες) εκλογές της 17ης Ιουνίου του 2012 και έστειλε τον Μανόλη Χνάρη για την ορκωμοσία στη βραχύβια Βουλή των Ελλήνων.
Τώρα πρέπει να τον ξαναστείλει για τα καλά!
Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι κόμμα διαμαρτυρίας, δεν διακινεί τεχνηέντως κρυφές ατζέντες, ούτε εξαπολύει πυροτεχνήματα με τη λογική της ανέξοδης και ανώδυνης τσάμπα μαγκιάς!
Εδώ στο Ρέθυμνο δώσαμε μια δύσκολη, ζόρικη και σκληρή μάχη εκ του συστάδην που είχε ως αποτέλεσμα η παράταξη να υπερδιπλασιάσει και να αυξήσει θεαματικά τα ποσοστά της σε σχέση με την εκλογική αναμέτρηση του 2019, από το 9.82% στο 21.47%.
Ένα το κρατούμενο, λοιπόν…
Υπάρχει ωστόσο και ένα επί πλέον όφελος το οποίο δεν αποτυπώνεται στους αριθμούς, αλλά στην αίσθηση που μεγάλωσε και έγινε πεποίθηση: είναι αυταπόδεικτο και αδιαμφισβήτητο το γεγονός ότι η παράταξη αβγάτισε αφενός τη διεισδυτικότητα του στην κοινωνία και αφετέρου τη… γοητεία που μπορεί πάλι να ασκήσει προσφέροντας στον ελληνικό λαό έναν ασφαλή και φερέγγυο μπούσουλα στη ρότα προς την επόμενη ημέρα.
Το ΠΑΣΟΚ είναι πάλι εδώ, ενωμένο, δυνατό, αξιόπιστο και έτοιμο να υπερασπισθεί τις κόκκινες γραμμές του προγράμματος του και να διαδραματίσει τον ιστορικό ρόλο του στο γίγνεσθαι μιας χώρας που το έχει ανάγκη, όσο ποτέ άλλοτε στη σύγχρονη εποχή.
Όπως διακηρύσσει διαρκώς ο Νίκος Ανδρουλάκης, «η χώρα δεν κινδυνεύει από την ακυβερνησία, αλλά από την παντοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας, της οποίας ο ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε χρυσός χορηγός»!
Έρχεται λοιπόν το ΠΑΣΟΚ να δώσει το στίγμα και τις εγγυήσεις μιας αξιόπιστης προγραμματικής, ισχυρής,. αυστηρής και δημιουργικής αντιπολίτευσης, που θα γαργαλάει για τα καλά τις πατούσες της κυβέρνησης, θα ενοχλεί και θα πιέζει όχι προς χάριν της άκαρπης «διαφωνίας για τη διαφωνία», αλλά για να προχωρήσει η χώρα προς τα εμπρός.
Το ΠΑΣΟΚ ξαναβρίσκεται στο επίκεντρο και στο προσκήνιο ως το κάστρο της Κεντροαριστεράς και το προπύργιο του Σοσιαλισμού, πιστό στην κληρονομιά του Ανδρέα Παπανδρέου, μακριά από κάθε λογής (δεξιές ή αριστερές) πολυκατοικίες, μεζονέτες και γκαρσονιέρες!
Η κάλπη είναι άδεια, σε αντίθεση με τη γεμάτη και υπερχειλίζουσα ατζέντα των καυτών ζητημάτων της καθημερινότητας…
Τολμώ να διατυπώσω την άποψη πως περισσότερο από τη Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ και πέρα από τους θεμιτούς διαξιφισμούς της προεκλογικής περιόδου, το ΠΑΣΟΚ νιώθει ως κατ’ εξοχήν αντιπάλους του τα προβλήματα, τις αγωνίες και τους καημούς του ελληνικού λαού!
Το ΠΑΣΟΚ στο παρελθόν αλλά και σε ενεστώτα χρόνο δεν πέταξε ποτέ την μπάλα στην εξέδρα, τουναντίον αρθρώνει σοβαρό λόγο σε ό,τι αφορά την άμβλυνση των κοινωνικών ανοσιοτήτων, την άρση των αδικιών, την καταπολέμηση της καθεστωτικής αλαζονείας, την εργαλειοποίηση των στοιχειωδών αγαθών, την επίλυση των προβλημάτων της καθημερινότητας και την προσδόκιμη ευημερία του ελληνικού λαού που δεν μπορεί να είναι απότοκο του ελιτισμού των μεν και του λαϊκισμού των δε!
Σε όλη αυτή τη διαδικασία το ΠΑΣΟΚ βγήκε δυναμικά στην κοινωνία, συνήγειρε συνειδήσεις και έδωσε αφορμές και αιτίες σε πολλούς παλιούς ψηφοφόρους του να επαναπατρισθούν, χωρίς να τους πουλάει μανιφέστα αφηγήματα και πάσης φύσεως φύκια για μεταξωτές κορδέλες!
Αυτή η παλιννόστηση δεν είναι τυχαία, αλλά δεν πρέπει κιόλας να συμβεί άπαξ: μπροστά μας ανοίγει μια καινούργια κάλπη, που για το ΠΑΣΟΚ εμπεριέχει την μεγάλη πρόκληση της ευθύνης και της αλλαγής!
Συνεχίζουμε λοιπόν τον αγώνα μας με δύναμη, αποφασιστικότητα, επαγρύπνηση και όπερ έδει δείξαι…
* Ο Βασίλης Σκουντής είναι δημοσιογράφος και
υποψήφιος βουλευτής του Νομού Ρεθύμνης με το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ.
