Οι δάσκαλοι που υπήρξαν καταπληκτικοί, που δούλεψαν σκληρά και άλλαξαν τη ζωή των μαθητών τους, δύσκολα ξεχνιούνται.
Ο ιστορικός σύλλογος των αποδήμων Ρεθυμνίων Αττικής «ΤΟ ΑΡΚΑΔΙ» εκτός από την μακροβιότητα και την ιστορικότητα του , φημίζεται και για τις ορθές επιλογές του, τιμώντας Ρεθεμνιώτικες προσωπικότητες που άφησαν το αποτύπωμα τους τόσο στο σύλλογο όσο και στο Ρέθυμνο.
Μια τέτοια περίπτωση ήταν και της αγαπημένης δασκάλας πιάνου των Ρεθεμνιωτών Αφροδίτης – Φωφώς Ζαμπετάκη – Λυρούδια, που μοναδικά τίμησε το 2015.
Αυτή η μοναδική αρχοντική Ρεθεμνιώτισα , έφυγε πλήρης ημερών αλλά και διαύγειας , προχθές την Τετάρτη 3/2/2021 στην Αθήνα και ενταφιάστηκε στο κοιμητήριο Ζωγράφου, αθόρυβα όπως ήθελε όλα τα χρόνια να ζει και χωρίς τυμπανοκρουσίες. Εξάλλου οι συνθήκες δεν επέτρεψαν να την συνοδεύσουμε όπως της άρμοζε.
Ο σύλλογος μας συνειδησιακά αισθάνεται μεγάλη ικανοποίηση, που κατάφερε το αυτονόητο, όπως γνωρίζει να προσφέρει απλόχερα σε πολλούς Ρεθυμνιώτες, σε αντίθεση με άλλους φορείς. Σε αυτήν την σεμνή προσωπικότητα ο ιστορικός σύλλογος μας έδωσε μεγάλη χαρά ,τιμώντας την επάξια για το εκλεκτό ήθος εκπαιδευτικού, που υπηρέτησε στο Ρέθυμνο αλλά και στην Αθήνα μετά από πολλά χρόνια ευδόκιμης υπηρεσίας στην Εκπαίδευση κυρίως στην εκμάθηση του πιάνου.
Ξύπνησαν θύμησες, σχολικές αναμνήσεις, συναισθήματα από τα πρώτα σκιρτήματα κυρίως στη διδασκαλία του πιάνου, με την συμμετοχή πολλών μαθητριών της και αυτό την γέμισε χαρά και συγκίνηση .
Ακόμη κρατώ στα χέρια μου την θερμή επιστολή ευχαριστιών που μου έστειλε γραμμένη ιδιοχείρως.
Η αγαπημένη της μαθήτρια Αννα Φιλιώτου έγραψε ένα μυθιστόρημα με τίτλο «ένα πιάνο στην παράγκα» δείχνοντας την αγάπη της προς την δασκάλα του πιάνου τη Φωφω Λυρούδια.
Οι δάσκαλοι που υπήρξαν καταπληκτικοί, που δούλεψαν σκληρά και άλλαξαν τη ζωή των μαθητών τους, δύσκολα ξεχνιούνται. Το σχολείο είναι μια προπόνηση για τη ζωή. Ο δάσκαλος συνήθως επιδιώκει να πείσει τα παιδιά πως η μάθηση δεν είναι καταπίεση, αλλά πως, αντίθετα, είναι απόλαυση.
Αυτό κατάφερε η Αφροδίτη – Φωφώ Ζαμπετάκη – Λυρούδια στα παιδιά που την υπεραγαπούσαν και κυρίως έτρεφαν προς το πρόσωπο της μεγάλο σεβασμό και ιδιαίτερη εκτίμηση, για την αγάπη της προς αυτά, για την ευγένεια και τη σεμνότητά της, την εργατικότητά της, το πάθος της για τη διδασκαλία μεταδοτικότητά της, τις πολύπλευρες γνώσεις της.
Έκπληξη αλλά και δώρο αγάπης προς αυτήν στάθηκε η παρουσία του μαθητή της κ. Μύρωνα Μιχαηλίδη τέως καλλιτεχνικού διευθυντή της Λυρικής εκ μέρους του συλλόγου μας προς την τιμωμένη.
Τότε ή ίδια συγκινημένη ανέφερε τα εξής περιεκτικά:
«Αγαπητοί μου κυρίες και κύριοι. Επιτρέψτε μου να εκφράσω την συγκίνησή μου για αυτήν την τιμή που μου κάνετε σήμερα. Κατ’ αρχήν ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς τον σύλλογο Ρεθυμνίων Αττικής «Το Αρκάδι» και ιδιαίτερα τον πρόεδρο κ. Γεώργιο Βλατάκη, που μέσα από τις πρωτοβουλίες που παίρνουν για τον πολιτισμό του τόπου μας, μου κάνουν σήμερα την τιμή να αναδείξουν την καλλιτεχνική μου πορεία. Επίσης ευχαριστώ την μαθήτριά μου κα Άννα Φιλιώτου που με την ευκαιρία της εκδόσεως του μυθιστορήματός της ένα πιάνο στην παράγκα, ζωντάνεψε τις παλιές μνήμες και αφιέρωσε σε αυτές το βιβλίο με μια σπάνια φωτογραφία του 1950. Θα ήθελα αθόρυβα να κλείσω το κύκλο της ζωής μου, χωρίς τυμπανοκρουσίες, μια που εγώ μέσα μου αισθάνομαι μια γαλήνη».
Τα τελευταία χρόνια συμμετείχε ανελλιπώς στις εκδηλώσεις του συλλόγου Ρεθυμνιων της Αττικής και πάντα είχε ένα καλό λόγο.
Κάθε καλοκαίρι είχα ανοικτή πρόσκληση να την επισκέπτομαι στα Ρούστικα .
Ο σύλλογος Ρεθυμνιων Αττικής «Το ΑΡΚΑΔΙ» αποχαιρετά την σεμνή δασκάλα Φωφω Λυρούδια αποθέτοντας ένα ματσάκι μανουσακια, να τα βαστάει στους Ρεθυμνιώτες που θα συναντήσει και δεν είναι κοντά μας ,ευχόμενοι να έχει καλό παράδεισο ,στα δε παιδιά της Ευάγγελο, Φλωρεντία , Κλεονίκη , Τίνα και εγγόνια της , να τους συνοδεύει η ευχή της.
Γεώργιος Ν. Βλατάκης,
πρόεδρος ιστορικού συλλόγου Ρεθυμνίων Αττικής «ΤΟ ΑΡΚΑΔΙ»
