Ευθύνες – προτάσεις – προτροπή
Οι κοινωνικές εκδηλώσεις υπήρξαν για την Αγορά της Κρήτης κινητήρια δύναμη ιδιαίτερα για τα καταστήματα ένδυσης και υπόδυσης.
Κοστούμια, πουκάμισα, παντελόνια, υποδήματα, γραβάτες, είδη που δεν αφορούσαν ασφαλώς (στους γάμους) μόνο τους γαμπρούς, τους κουμπάρους, τους συγγενείς αλλά όλους τους πολυάριθμους καλεσμένους, με προϊόντα διαφορετικού σχεδίου ποιότητας τιμών, χρώματος. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται σχεδόν καθολικά το «μαύρο χρώμα»!!!
Σχεδόν όλα τα πουκάμισα και τα παντελόνια μ’ αυτό το χρώμα, ΌΛΑ σχεδόν με το ίδιο σχέδιο και μικρές αλλαγές στην ποιότητα. Μια αξιοσημείωτη διαφορά έχουμε με βάση την ηλικία: οι νεότεροι με Μαύρο μπλουζάκι μακό και οι μεγαλύτεροι πουκάμισα.
Σε παρατήρησή μου γιατί από το ομοιόμορφο ΜΑΥΡΟ σε μπλουζάκι και πουκάμισο σε παντελόνια σε γάμους, βαφτίσεις, κηδείες, μνημόσυνο, πανηγύρια ενώ μέχρι πριν λίγα χρόνια ανάλογα την εκδήλωση ντυνόμαστε με ανοικτά και ελπιδοφόρα χρώματα στις χαρές, σκουρόχρωμα στις λύπες και μαύρα μόνο οι στενοί συγγενείς στους άνδρες, στο γυναικείο πληθυσμό πιο καθολικά και γιατί, επικαλούνται την παράδοση. Ποια παράδοση; Όλοι θυμόμαστε τις ενδυματολογικές συμπεριφορές στις κοινωνικές εκδηλώσεις.
Το μόνο που μου διευκρινίστηκε σχετικά για τις νέες συμπεριφορές για τη δήθεν παράδοση είναι ότι τα μαύρα πουκάμισα στους γάμους έχουν άσπρα κουμπιά!!!
Εθιμικά και βιωματικά ξέραμε – μάθαμε να πίνουμε κρασί και τσικουδιά σε χαρές και λύπες στο σύνολο των κοινωνικών εκδηλώσεων. Έτσι είχαμε κατανάλωση της τοπικής παραγωγής με αποτέλεσμα να αυξάνεται το καταναλωτικό διαθέσιμο των παραγωγών μας από τη μια αλλά και τζίρος σε οινοποιεία και εμπόρους.
Tώρα η «παράδοση» αυτή σχεδόν αποτελεί παρελθόν γιατί στη νέα συνήθεια προτιμώνται τα Εθνικά προϊόντα της Σκωτίας, Ρωσίας, ουίσκι και βότκα αντίστοιχα…
Ξέραμε – κυρίως ακούγαμε τα προηγούμενα χρόνια ότι οι παππούδες μας, οι συμπατριώτες μας είχαν κρατήσει όπλα ως ενθύμια, κυρίως από πολέμους και τις επαναστάσεις της Κρήτης.
Τα τελευταία όμως χρόνια, στο όνομα της παράδοσης αυτά αποκτήθηκαν και χρησιμοποιούνται -σκοπίμως ή ασκόπως- με υψηλό κόστος, που θα μπορούσε για μερικές περιοχές -χωριά με τα χρήματα που κοστίζουν αν αθροιστεί (μαζί και με την άσκοπη χρήση) να ιδρυθεί σχετική βιοτεχνία, αν όχι βιομηχανία !!!
Eξάλλου, στην Αγορά παιχνιδιών παιδικών, τα δώρα των παππούδων και των νονών, ιδιαίτερα σε αγόρια, σε ορισμένες περιοχές για λόγους «παράδοσης» τα παραμύθια έχουν αντικατασταθεί από αμαξάκια (4×4), οι μπάλες με απομιμήσεις όπλων όλων των κατηγοριών από τη βρεφική ηλικία, έτσι που μεγαλώνοντας (ήδη από την εφηβεία) έχουμε μαχαίρια, πιστόλια, μηχανάκια, που και επικίνδυνα είναι, και οι κοινωνικές ισορροπίες προφανώς και διαταράσσονται.
Με αυτά και πολλά άλλα που θα μπορούσα να αναφέρω, η Αγορά έχει αλλάξει.
Σωστό ή Λάθος;
Εμείς που είμαστε προβληματισμένοι από αυτές τις συνήθειες και «παραδοσιακές συμπεριφορές» μπορεί να κατηγορηθούμε για ιδεοληψίες, ηλικιακή ή επαγγελματική διαστροφή. Ένας καλός σύμβουλος είναι κατά τη γνώμη μου τα βιβλία: «Η ποιητική του Ανδρισμού» – μια πρωτοπόρα μελέτη του Μάικλ Χερτσφελντ για τα ήθη, τις πρακτικές και την καθημερινή ζωή στην ορεινή κοινότητα της Κρήτης, με τα μάτια ενός ξένου αλλά ανθρωπολόγου στο Χάρβαρντ, το: «Βεντέτα στη σύγχρονη ορεινή κεντρική Κρήτη» του καθηγητή Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιό μας Άρη Τσαντιρόπουλου, καταγραφές και κείμενα του Παύλου Βλαστού – του πατέρα της Κρητικής Λαογραφίας – που του χρόνου συμπληρώνονται 100 χρόνια από το θάνατό του. Υπάρχουν απαντήσεις και θεμελιώνεται ότι η «παράδοση» χρησιμοποιείται ως λεοντή παραβατικότητας – εγκληματικότητας που καταλήγει σε παρακμή που όλο και περισσότεροι αντιλαμβανόμαστε.
Μια και τις τελευταίες μέρες γίνεται μεγάλη συζήτηση και εξαγγελίες για νομοθετικές ρυθμίσεις για την οπλοφορία – οπλοχρησία – οπλοκατοχή: υπάρχει σωσμός, που έλεγαν οι παλιοί μας; Πιθανόν, με προτάσεις ευρηματικές με ιδιοτέλεια ημών και υμών.
ΠΡΟΤΑΣΗ:
- Με την παράδοση ενός καλάσνικοφ να υπάρχει δωροεπιταγή για δύο χρυσά κοσμήματα λαιμού, τέσσερα πολύχρωμα πουκάμισα και ένα τάμπλετ!!
- Με την παράδοση κάθε πιστολιού ένα ρολόι χειρός, ενός κινητού και δύο ζευγαριών αρβύλων και πέντε στικάκια ή CD Κ. Μουντάκη, Θ. Σκορδαλού, Λ. Κλάδου!!
- Με παράδοση μιας χειροβομβίδας ανταλλαγή με πέντε λευκά πουκάμισα, δύο ζευγάρια γυαλιά, ένα κοστούμι και τρία βιβλία του Ν. Καζαντζάκη και βιογραφίες σπουδαίων Κρητικών.
- Με παράδοση πολεμικών όπλων μια ντουζίνα κρασοπότηρα με 2 κανάτες για κρασί και ένα σερβίτσιο τσικουδιάς με εναλλακτική 4 λάστιχα αυτοκινήτου!!
- Σε πλήρη αφοπλισμό δώρο ένα άλογο με την τροφή του για ένα έτος!!
Στο ερώτημα, αν αισιοδοξώ για τα αποτελέσματα του αφοπλισμού, η απάντησή μου είναι ότι φοβούμαι ότι θα έχει την ίδια τύχη όπως και οι εναλλακτικές προτάσεις μου… Θα δανειστώ μία αποστροφή από το πόνημα του Θοδωρή Ρηγινιώτη στο «τίβοτσι» «Ας είναι… Τι θα μάθουμε από τα παλιά; Ίσως προλάβουμε να θεραπεύσουμε την παρακμή μας, με μερικές ενέσεις ανθρωπιάς.
Αρκεί να είμαστε ειλικρινείς. Είμαστε όμως; Πόσες φορές επιτρέπουμε μικρές νοθείες στη συνείδησή μας, για να μπορέσουμε να εκφράσουμε τις σκέψεις μας, με το άλλοθι ότι δήθεν προσφέρουμε υπηρεσίες στους ανθρώπους;».
Αγαπητοί συμπατριώτες, το σίγουρο είναι ότι όπως βλέπουμε, έτσι και μας βλέπουν οι άλλοι. «Γαλατικά χωριά και περιοχές» δεν υπάρχουν στον 21ο αιώνα και ασφαλώς οι συμπεριφορές μας, οι συναναστροφές μας, η κρητική μουσική, η κοινωνική και πολιτική συμπεριφορά μας εγγράφεται στο υποσυνείδητο του τόπου μας και πρέπει το συντομότερο να επανέλθουμε, συντονισμένα· κράτος και κοινωνία στις εργοστασιακές ρυθμίσεις του κρητικού πολιτισμού.
