Μπορεί το τοπίο στην Ελλάδα, αλλά και η ζωή μας, να είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την ελιά και η σχέση αυτή να χάνεται στο βάθος των χρόνων, το ευλογημένο, όμως, αυτό δέντρο και τα προϊόντα του, όπως όλα δείχνουν, δεν απολαμβάνουν τη δέουσα προσοχή και ανάδειξη.
Η ελιά και το ελαιόλαδο βρίσκονται πολύ πίσω σε σχέση με το κρασί όσον αφορά στη συμμετοχή του στο λεγόμενο γαστροτουρισμό. Σύμφωνα με τον Γιώργο Οικονόμου, διευθυντή του ΣΕΒΙΤΕΛ, «το ελαιόλαδο είναι μια δεκαετία πίσω από τα αντίστοιχα μοντέλα, δράσεις, που κάνει το κρασί. Θέλουμε ν’ αναπτύξουμε αυτόν τον τουρισμό, τον ελαιοκομικό. Να υπάρχουν «οι δρόμοι της ελιάς», να υπάρχουν επισκέψιμα ελαιοτριβεία και επισκέψιμες μονάδες τυποποίησης , όπως γίνεται και με το κρασί. Θα είναι «πεδίον δόξης λαμπρόν»… θα φέρνουμε ξένους να συλλέγουν καρπό τον Οκτώβριο και το Νοέμβριο, να πηγαίνουν τις ελιές που μαζεύουν στο ελαιοτριβείο, να επισκέπτονται τυποποιητήρια και να παίρνουν μαζί τους, όταν φεύγουν, στις πατρίδες τους κάποια μπουκαλάκια με ελληνικό ελαιόλαδο».
Τα περιθώρια δημιουργίας και ανάπτυξης και σε αυτό το κομμάτι του τουρισμού είναι μεγάλα και οι ιδέες είναι πολλές, όμως υπάρχουν κακές συνήθειες χρόνων που δεν αλλάζουν εύκολα: «μπαίνουν 20 εκ τουρίστες στην Ελλάδα που όταν πάνε να φάνε στην ταβέρνα τούς φέρνουν στο τραπέζι δύο μπουκάλια, το ένα με λίγο πιο κίτρινο περιεχόμενο και το άλλο με πιο πράσινο, ξύδι και λάδι. Είναι εκτεθειμένα στον ήλιο. Το λάδι γίνεται επικίνδυνο και βέβαια κανείς δεν μπορεί να γευθεί το παρθένο ελαιόλαδο. Έχουμε ζητήσει κατ’ επανάληψη από την πολιτεία και τα αρμόδια υπουργεία να καταστήσουν υποχρεωτική τη μικρή συσκευασία, τα μικρά μπουκαλάκια των 20 ml, να το ανοίγει ο πελάτης την ώρα που θα κάθεται στο τραπέζι.
Στην Ισπανία με το που κάθεσαι στο τραπέζι ενός εστιατορίου ή μπαρ σου φέρνουν ένα μπολ με λίγες ελιές, χωρίς να το παραγγείλεις, είναι μέσα στο κουβέρ. Στην Ελλάδα πόσοι το κάνουν αυτό; Στην Ελλάδα κάθεσαι σε εστιατόριο και σου φέρνουν μερίδες με βούτυρο… Στα σχολεία δεν μαθαίνουμε τα βασικά για τη μεσογειακή διατροφή, χρειαζόμαστε εκπαίδευση, ενημέρωση για να πειστούν όλοι πόσο σημαντικό είναι το ελαιόλαδο» μιλάει με πάθος για ένα προϊόν που γνωρίζει καλά ο κ Οικονόμου.
Για τους επαγγελματίες, λέει «ότι προσπαθούν να διευρύνουν το μερίδιο της αγοράς που έχει ο καθένας. Κάθε επαγγελματίας κάνει καμπάνια για το δικό του προϊόν. Πρέπει να γίνονται καμπάνιες από έναν φορέα για να προβληθεί συνολικά το ελληνικό ελαιόλαδο και στη συνέχεια κάθε εταιρεία χωριστά». Ο κ Οικονόμου καλεί όλους την ιατρική κοινότητα, τους διατροφολόγους, να στέλνουν θετικά μηνύματα για το ελαιόλαδο. «Το λάδι πρέπει να συνδυάζεται ως προϊόν μαζί με την ελιά, το ψωμί, τη φρυγανιά, τη φέτα, γενικά τα γαλακτοκομικά, πρέπει να μιλάμε συνολικά για τη μεσογειακή διατροφή» λέει χαρακτηριστικά.
Το Διεθνές Συμβούλιο Ελαιοκομίας που εδρεύει στη Μαδρίτη έχει ορίσει την εβδομάδα από 24 -30 Νοεμβρίου ως παγκόσμια εβδομάδα για την ελιά και το ελαιόλαδο. Στην Ελλάδα, ο ΦΙΛΑΙΟΣ, ένα σωματείο μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα –μέλος του ΔΣ του οποίου είναι οι κύριος Οικονόμου – που έχει στόχο τη διάδοση του ελαιόλαδου, των πλεονεκτημάτων του, της γαστρονομικής και διατροφικής του αξίας, έχει οργανώσει μια σειρά δράσεων δίνοντας έμφαση στην ημερίδα της 28ης Νοεμβρίου, που έχει θέμα «Ελιά & Ελαιόλαδο: Αειφόρος Καλλιέργεια, βιώσιμη ανάπτυξη», στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, στις 09:30 π.μ.
Παράλληλα, σε επιλεγμένα εστιατόρια, κυρίως στην Αθήνα, σε ντελικατέσσεν και σουπερμάρκετ θα υπάρχουν μικρές καρτέλες με πληροφορίες για τις ποιοτικές κατηγορίες του ελαιόλαδου, καθώς «μπορεί να έχουμε γεννηθεί στο ελαιόλαδο, αλλά δεν γνωρίζουμε τι σημαίνει εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο». Θα γίνουν επίσης, εκδηλώσεις σε σχολεία καθώς και στο Ευρωπαϊκό Μουσείο Άρτου στο Βαρνάβα, που στόχος είναι στο μέλλον να είναι ένα μουσείο που θ αφορά και την ελιά με τα προϊόντα της.
