Την Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου πραγματοποιήθηκε η β΄ φάση προσλήψεων αναπληρωτών, στην οποία γονείς, μαθητές, καθηγητές και διευθυντές είχαν εναποθέσει τις ελπίδες τους για κάλυψη των πολλών κενών που υπάρχουν ακόμα στον νομό μας (και όχι μόνο).
Δυστυχώς, η ανακοίνωση των τοποθετήσεων μοιάζει περισσότερο με κακόγουστη φάρσα και λιγότερο με ικανοποίηση των εκπαιδευτικών αναγκών. Πολλές ειδικότητες (ξένες γλώσσες, πληροφορικοί κ.ά.) δεν βρίσκονται στον κατάλογο, μαθηματικοί …δεν υπάρχουν για το Ρέθυμνο και οι φιλόλογοι καλύπτουν μόλις το ένα τρίτο των εναπομεινάντων κενών.
Φυσικά υπάρχει πάντα το επιχείρημα ότι αυτή είναι μια «μικρή φάση» προσλήψεων, θα ακολουθήσει (πιθανώς) μια μεγαλύτερη ή μια «συμπληρωματική».
Επιτρέψτε μας να καταθέσουμε τρεις ενστάσεις:
- Όλο αυτό σε καμιά περίπτωση δεν συνάδει με την πολυδιαφημισμένη «έναρξη της σχολικής χρονιάς χωρίς κενά».
- Καμιά εμπιστοσύνη δεν έχουμε ότι τα κενά θα καλυφθούν και μάλιστα στο αμέσως επόμενο διάστημα. (Εξάλλου εδώ και χρόνια υπάρχουν πολλά σχολεία στην Ελλάδα, ειδικά στην ύπαιθρο, που δεν κάνουν καθόλου κάποια μαθήματα).
- Υπάρχουν σχολεία στον νομό μας, όπως στην Κράνα, στο Γαράζο, στον Φουρφουρά, που δεν μπορούν να λειτουργήσουν και είναι σε εντελώς οριακή κατάσταση, ενώ είναι και αρκετά που διαθέτουν μόλις λίγο πάνω από το μισό προσωπικό που απαιτείται.
Πριν από μερικά χρόνια η έκθεση του ΟΟΣΑ ‘’προέτρεπε’’ για την ύπαρξη λίγων και μεγάλων σχολικών μονάδων σε κάθε νομό. Οι πρώτες μνημονιακές κυβερνήσεις άρχισαν να την εφαρμόζουν κλείνοντας σχολεία και καταργώντας ειδικότητες, ενέργειες που προκάλεσαν πολλές, έντονες και δίκαιες αντιδράσεις. Τώρα, στη …μεταμνημονιακή εποχή, τα σχολεία οδηγούνται, αντί σε ‘’δολοφονία’’, σε ‘’θάνατο από παθολογικά αίτια’’, αφημένα να κλείσουν μόνα τους, λόγω της υποστελέχωσης και της συνακόλουθης φυγής μαθητών. Ως φταίχτες άλλοτε εμφανίζονται οι τοπικές κοινωνίες, που δεν στηρίζουν το σχολείο, άλλοτε διευθυντές που δεν είναι …καλοί μάνατζερ, άλλοτε προϊστάμενοι εκπαίδευσης που δεν τοποθετούν υποχρεωτικά αναπληρωτές σε μακρινά σχολεία, και πάει λέγοντας. Δεν αγνοούμε την πιθανότητα ύπαρξης ευθυνών σε μεμονωμένους φορείς για κάποιες περιπτώσεις, αλλά ας μην κρυβόμαστε: Υπεύθυνες είναι οι κυβερνήσεις, της σημερινής συμπεριλαμβανομένης, που δεν κάνουν προσλήψεις μόνιμου και επαρκούς προσωπικού, που δεν εξοπλίζουν το δημόσιο σχολείο, που καταρτίζουν ωρολόγια προγράμματα μακριά από τα ενδιαφέροντα των μαθητών και τις σύγχρονες ανάγκες.
Είναι καιρός το δημόσιο σχολείο να γίνει υπόθεση της κοινωνίας. Ειδικά στον νομό μας, με τις ιδιαίτερες συνθήκες ανά περιοχή, η ύπαρξη κάποιων σχολικών μονάδων συνιστά κάτι περισσότερο από μια τυπική μορφωτική παροχή.
Ως εκπαιδευτική κοινότητα απαιτούμε:
- Την άμεση κάλυψη όλων των λειτουργικών κενών.
- Ορισμός, έστω από την επόμενη σχολική χρονιά, των σχολικών μονάδων σε Κράνα, Γαράζο και Φουρφουρά ως δυσπρόσιτων.
- Την έγκριση όλων των ολιγομελών τμημάτων των ΕΠΑΛ.
- Δημιουργία τμημάτων ένταξης σε όλα τα Γυμνάσια και δημιουργία τμημάτων γενικής παιδείας με διαχειρίσιμο αριθμό μαθητών και σε αντιστοιχία με τα ξενόγλωσσα τμήματα.
- Μόνιμους και μαζικούς διορισμούς στην εκπαίδευση.
Ως σωματείο δεσμευόμαστε να συντονίσουμε τις ενέργειές μας με τους συλλόγους διδασκόντων, τους γονείς, τις τοπικές κοινωνίες και συνδικαλιστικές οργανώσεις για να αποτρέψουμε τον αργό θάνατο των σχολείων μας.
