Το τελευταίο διάστημα επιταχύνονται οι διεργασίες για τη σύσταση ενιαίου φορέα διαχείρισης υδάτων στην Κρήτη, και ταυτόχρονα εντείνεται όλο και περισσότερο η συζήτηση γύρω από το ζήτημα της λειψυδρίας.
Να ξεκαθαρίσουμε από την αρχή ότι οι «ανησυχίες» για το νερό της κυβέρνησης και της Τοπικής Διοίκησης δεν τέμνονται πουθενά με την αγωνία των βιοπαλαιστών αγροτών που καταστρέφονται οι κόποι τους, των λαϊκών νοικοκυριών που ακριβοπληρώνουν το νερό ύδρευσης και δεν έχουν να πιούν, των φορέων του κινήματος που αναδεικνύουν, καταγγέλλουν το πρόβλημα της έλλειψης νερού και διεκδικούν συγκεκριμένα μέτρα από το κράτος, εδώ και καιρό.
Απέναντι από αυτήν την αγωνία και τη διεκδίκηση του λαού, βρίσκεται η πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ που κλιμακώνει την εμπορευματοποίηση – ιδιωτικοποίηση του νερού, το πλαίσιο της οποίας έχουν χτίσει όλες οι κυβερνήσεις, η μία πάνω στην πολιτική της άλλης, ήδη από το 1999.
Βρίσκεται η μεθόδευση κυβέρνησης – περιφέρειας για την παράδοση της διαχείρισης των υδάτων της Κρήτης σε ανώνυμη εταιρεία, όπως έγινε στη Θεσσαλία όπου έχει ξεσηκώσει μεγάλες αντιδράσεις.
Οι συζητήσεις για το αν ο ΟΑΚ θα συμμετέχει στη διαχείριση και στην ΑΕ, για το πότε θα παραδοθεί η μελέτη της ολλανδικής εταιρείας HVA, δεν μπορούν να συσκοτίσουν το κύριο : το νερό οδεύει προς απελευθέρωση και περαιτέρω εμπορευματοποίηση. Όσο για την πολυδιαφημισμένη χρηματοδότηση της μελέτης από την ΤΕΡΝΑ, έχουμε τονίσει ξανά ότι δεν είναι «δωρεά», αλλά μακροπρόθεσμου χαρακτήρα επένδυση του ομίλου στην αυριανή μπίζνα που ανοίγει με το νερό.
Την ίδια ώρα, πέφτουν οι μάσκες για τα δήθεν μέτρα της κυβέρνησης για τους δήμους που έχουν κηρυχτεί σε «κατάσταση έκτακτης ανάγκης», με τη σχετική πρόσκληση για χρηματοδότηση από το υπουργείο Εσωτερικών για έργα ύδρευσης να μην ξεπερνά τα ψίχουλα των 150.000 ευρώ, που όπως χαρακτηριστικά οι ίδιοι οι δήμοι λένε δε φτάνουν ούτε για μία γεώτρηση…
Πρόκειται για ρεκόρ κοροϊδίας της κυβέρνησης της ΝΔ, που βαφτίζει «το κρέας ψάρι», παρουσιάζοντας τα «μεγάλα έργα» που δήθεν βελτιώνουν τη ζωή του λαού της Κρήτης, την ώρα που ο κόσμος λέει το νερό νεράκι.
Για να μην αναφερθούμε στα υπόλοιπα ζωτικά ζητήματα που έχουν να κάνουν με την υγεία, τη λειτουργία στο νησί μας των Νοσοκομείων και των ΚΥ, με την παιδεία, τον αθλητισμού, τον πολιτισμό, κλπ, με την κατάσταση του οδικού δικτύου που πληρώνει ο λαός με βαρύ φόρο αίματος.
Την ίδια στιγμή, δεν γίνεται και πουθενά συζήτηση για την πραγματική αιτία της λειψυδρίας.
Ακούσαμε, σε πρόσφατο περιφερειακό συμβούλιο, από σύμβουλο της περιφερειακής αρχής, μέχρι και ότι η Κρήτη είναι «ξηρικό νησί», ενώ θα μπορούσε να έχουν καλυφτεί πλήρως οι ανάγκες σε πόσιμο και αρδεύσιμο νερό, αν υπήρχαν οι απαιτούμενες υποδομές. Η ανομβρία γίνεται το άλλοθι για την έλλειψη υποδομών και για την επιβολή μέτρων περιορισμού της κατανάλωσης, με οδυνηρές συνέπειες ειδικά για τις καλλιέργειες.
Έτσι το καλοκαίρι δεν έχουμε νερό ούτε για να πιούμε ούτε για πότισμα και τον χειμώνα, με την πρώτη βροχή, πνιγόμαστε. Έτσι, την ώρα που οι πισίνες των 5στερων ξενοδοχείων είναι γεμάτες, ο κρητικός λαός δεν έχει νερό στα σπίτια του, ενώ θεωρείται σπατάλη μέχρι και το να ποτίσουν οι αγρότες τις καλλιέργειες τους.
Έτσι, βλέπουμε να μπαίνουν σε «λίστα αναμονής» αναγκαία έργα τόσο αντιπλημμυρικά όσο και έργα για την πρόσβαση σε φθηνό, ελεγμένο και ποιοτικό νερό, να είναι πεπαλαιωμένο το σύστημα ύδρευσης και άρδευσης, να μην υλοποιούνται αναγκαία έργα (π.χ. αντιπλημμυρικά, μικρά φράγματα ανάσχεσης, καλλιέργεια πηγών, λιμνοδεξαμενές, επιδιόρθωση και συντήρηση του δικτύου διανομής κλπ).
Η περιφερειακή αρχή είναι πλήρως εναρμονισμένη με την πολιτική για την εμπορευματοποίηση του νερού, την οποία προωθεί με ταχείς ρυθμούς. Είναι ξεκάθαρο πως δεν έχει στις προτεραιότητές της την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, ούτε καν των βασικών, όπως είναι το νερό. Ακολουθεί πιστά τις κατευθύνσεις των κυβερνήσεων- ΕΕ, που συνθλίβουν τις λαϊκές ανάγκες στη λογική του «κόστους-οφέλους» και με κριτήριο την ικανοποίηση της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων.
Δύο κόσμοι που δεν τέμνονται πουθενά. Από τη μια οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, οι λαϊκές οικογένειες και από την άλλη τα κέρδη των ομίλων. Αυτό που είναιαναγκαίο για την επιβίωση των εργαζομένων και για τις καλλιέργειες των αγροτών και γενικότερα για τις ανάγκες του λαού, δεν είναι «επιλέξιμο» για τις κυβερνήσεις και την Ευρωπαϊκή Ένωση ούτε για την Τοπική Διοίκηση, αφού δεν υπηρετεί τα κέρδη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.
Απέναντι, σε αυτήν την πολιτική οι εργαζόμενοι, ο λαός, η νεολαία μπορούν να διεκδικήσουν φθηνό, ποιοτικό νερό, έργα υποδομής για τις σύγχρονες ανάγκες τους και όχι για τα κέρδη των λίγων. Να δυναμώσουν τον αγώνα για μέτρα και έργα που θα τους εξασφαλίσουν νερό που δεν αντιμετωπίζεται ως εμπόρευμα, αλλά ως αυτό που θα έπρεπε είναι: κοινωνικό αγαθό.
Οι περιφερειακοί σύμβουλοι της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Κρήτης
ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ ΑΛΕΚΟΣ- ΒΡΥΣΑΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ – ΜΑΝΟΥΣΑΚΗΣ ΝΙΚΟΣ
