Στην εποχή της πιο βαθιάς οικονομικής κρίσης η αδυναμία να δοθούν απαντήσεις στα τεράστια κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά προβλήματα έχει ως αποτέλεσμα μια τεράστια άνοδος της Ακροδεξίας – Νεοναζιστικών κομμάτων στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ.
Την ίδια στιγμή καταστρατηγούνται ελευθερίες και δικαιώματα που ήταν χρόνια κατοχυρωμένα. Το όνειρο μιας παγκόσμιας καπιταλιστικής σταθερότητας μετά “το τέλος της Ιστορίας”, την περίοδο της κρίσης διαψεύδεται.
Το ερώτημα το οποίο τίθεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και άλλους μηχανισμούς, είναι ο τρόπος με τον οποίο θα εξασφαλιστεί αυτή η σταθερότητα σε συνθήκες κοινωνικής εξαθλίωσης και μαζικής ανεργίας. Με αποφάσεις της η ΕΕ ,αφού είχε καταρρεύσει το κατά άλλα τείχος της ντροπής του Βερολίνου, προώθησε τη ρητορεία περί «ολοκληρωτικών καθεστώτων», των ισότιμα επικίνδυνων «κόκκινου και μαύρου αυταρχισμού», της ταύτισης του Στάλιν με το Χίτλερ κλπ.
Ανάμεσα στα νέα κράτη-μέλη της ΕΕ με τη διεύρυνση του 2004 ήταν και τρεις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες: η Εσθονία, η Λιθουανία και η Λετονία. Σε αυτές τις χώρες απαγορεύονται σήμερα ρητά τα κομμουνιστικά κόμματα.
Ενώ παρουσιάζονται ως ίδιες δύο εκ διαμέτρου αντίθετες ιδεολογίες παραχαράσσοντας την ιστορία και την κοινή λογική και αμαυρώνοντας κατά αυτόν τον τρόπο την οποιαδήποτε προοδευτική προοπτική. Οι δυτικές “φιλελεύθερες” χώρες δεν στέκονται παρα ταύτα αμερόληπτες προς τους ολοκληρωτισμούς.
Αντίθετα, η ΕΕ και οι ΗΠΑ επενδύουν υλικά και πολιτικά είτε σε ακροδεξιές/φασιστικές κυβερνήσεις όπως στην Ουκρανία, Ουγγαρία είτε νομιμοποιούν άλλα αυταρχικά καθεστώτα όπως του Ερντογάν στην Τουρκία, συνάπτοντας συμφωνίες που καθιστούν “ασφαλή” μια χώρα που ευθύνεται για την εξαφάνιση χιλιάδων ανθρώπων.
Το καθεστώς έκτακτης ανάγκης οδηγεί σε καταστρατήγηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων σε όλη την Ευρώπη . Είτε μέσω των νέων συνδικαλιστικών αντιτρομοκρατικών νόμων, που απαγορεύεται να απεργείς και να διαδηλώνεις ,αλλά και να έχεις δικαίωμα στον συνδικαλισμό, είτε μέσω των αντι-ασφαλιστικών νόμων, που η πρόσβαση στην υγεία αποτελεί δικαίωμα για λίγους, υποδεικνύοντας ότι η ζωή ενός ανθρώπου από μόνη της δεν έχει αξία. Αφού λοιπόν, η δημοκρατική δύση συμμετέχει στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους στην Μέση Ανατολή, φέροντας ευθύνες για τον θάνατο και τον ξεριζωμό χιλιάδων ανθρώπων, σηκώνει νέα τείχη ‘’ελευθερίας’’ εμποδίζοντας την ελεύθερη μετακίνηση των πληθυσμών.
Το προσφυγικό ζήτημα λειτούργησε σαν καταλυτικός παράγοντας για να αποκαλυφθεί η δεξιά στροφή στην Ευρώπη. Ο εξευτελιστικός διαχωρισμός μεταξύ προσφύγων-μεταναστών η μεταχείριση τους ως ανθρώπων β’ κατηγορίας και η περιθωριοποίηση τους γίνεται κάτω από τις εντολές των κατά τα άλλα δημοκρατικών κυβερνήσεων. Στην ΕΕ στο όνομα της ενοποίησης αναπαράγονται τέτοιου είδους ρατσιστικοί διχασμοί.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες επωάζεται το αυγό του φιδιού, οι νεοναζιστικές-φασιστικές εγκληματικές ομάδες. Το συνολικό πολιτικό σκηνικό μετατοπίζεται προς τα δεξιά, ενώ ο φασισμός έχει γίνει ένα είδος καταφυγίου για τους πολιτικά αστέγαστους, για τους κοινωνικά ξεριζωμένους, γι’ αυτούς που στερούνται τα μέσα ύπαρξης και τους απογοητευμένους. Ευρεία κοινωνική μάζα ανθρώπων σταματά να πιστεύει στον εαυτό της και στρέφεται στο μίσος, την μισαλλοδοξία και τον σοβινισμό . Ο Φασισμός εκθρέφει ένα είδος ανθρώπου που είναι δουλικό στους ανώτερους εφοπλιστές ,επιχειρηματίες, ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και ιδιαίτερα τυραννικό στους κατώτερους.
Η Ελλάδα, η οποία βρίσκεται και στο επίκεντρο της οικονομικής κρίσης, δεν αποτελεί εξαίρεση της κατάστασης καθώς και η ίδια κινείται στην ίδια κατεύθυνση με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης. Τα τελευταία χρόνια η είσοδος της Χρυσής Αυγής στο κοινοβούλιο, μιας ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης, επιβεβαιώνει την επανεμφάνιση της φασιστικής απειλής σε μια περίοδο παρατεταμένης οικονομικής και πολιτικής κρίσης. Οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων, όπως και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συμβάλλουν στη διοχέτευση της λαϊκής δυσαρέσκειας προς τα ακροδεξιά. Η Χρυσή Αυγή βρίσκει έτσι έδαφος για την εκπροσώπηση όλων εκείνων των αντιλήψεων σκοταδισμού και απογοήτευσης.
Οι φασιστικές επιθέσεις το τελευταίο διάστημα, από την δολοφονία του Παύλου Φύσσα πριν τρία χρόνια, στους λιμενεργάτες του ΠΑΜΕ, στους Αιγύπτιους Ψαράδες στην ζώνη του Περάματος αποδεικνύουν την οργανική σχέση αυτής της οργάνωσης με τμήματα του κρατικού μηχανισμού, τη συνεργασία της με την Ελληνική Αστυνομία και με υψηλά στελέχη της. Η παρουσία της αστυνομίας σε αρκετές φασιστικές επιθέσεις όχι μόνο δεν ανέστειλε τη δράση τους αλλά αντίθετα τους δημιούργησε ψυχική ενίσχυση.
Παρόμοιες καταστάσεις επικράτησαν και στα γεγονότα που συνέβησαν στις 28/11 στο Ρέθυμνο έξω από το δημαρχείο της πόλης, όπου πραγματοποιούνταν συμβούλιο με θέμα την εγκατάσταση των προσφύγων. Διμοιρίες των Μ.Α.Τ. επιτέθηκαν σε συγκέντρωση αλληλέγγυων και αντιφασιστών, οδηγούμενοι και σε βίαιες συλλήψεις. Από την άλλη μεριά ενήργησαν με τέτοιο τρόπο ώστε να προστατέψουν τη συγκέντρωση των φασιστών στον ίδιο χώρο, αφήνοντας τους μάλιστα οπλισμένους και ανενόχλητους να κυκλοφορούν στη πόλη, να επιτίθονται με ξύλα και σιδερολοστούς ακόμη και σε μαθητές για το υπόλοιπο της ημέρας.
Απέναντι σε αγανακτισμένους πολίτες του Ρεθύμνου που ζητούσαν την σύλληψη των φασιστών , τα Μ.Α.Τ. παρέμεναν άπραγοι, ισχυριζόμενοι ότι έχουν εντολές να μην τους αφοπλίσουν. Για άλλη μια φορά έγινε φανερή η συνεργασία των μηχανισμών καταστολής του κράτους, της αστυνομίας με το φασισμό και τις ναζιστικές οργανώσεις.
Τα ξημερώματα της Δευτέρα 3/10 , ομάδα φασιστών 12-15 ατόμων, επιτέθηκε με καλυμμένα πρόσωπα τη νύχτα σε φοιτητές σε μια πλατεία, με αποτέλεσμα, να σταλθεί ένας φοιτητής στο νοσοκομείο.
Είναι ανάγκη ο λαός, οι φοιτητικοί σύλλογοι, οι μαθητές, οι εργαζόμενοι, οι άνθρωποι του πολιτισμού, οι νέοι και νέες να μην εφησυχαστούν. Ο Φασισμός και οι προϋποθέσεις εμφάνισης του πρέπει να ηττηθούν στην καθημερινότητα, στους χώρους δουλείας, στις γειτονιές, στις μαθητικές αίθουσες, τα αμφιθέατρα. Ή θα επικρατήσει ο σκοταδισμός ή θα τροφοδοτηθεί ένα ρεύμα κοινωνικής απελευθέρωσης. Ο λαός πρέπει να σωθεί από την πείνα, την εξαθλίωση την εγκληματικότητα, την αμορφωσιά.
Οι μαζικές δημοκρατικές διαδικασίες του φοιτητικού κινήματος και του λαϊκού-εργατικού κινήματος θα είναι η απάντηση στην κυβερνητική καταστολή και στις φασιστικές επιθέσεις. Το κίνημα οφείλει να παρέμβει δυναμικά και να παλέψει μέσα αλλά και έξω από τους θεσμούς των δικαστηρίων, με βασική κατεύθυνση τη συλλογική δράση στους φοιτητικούς συλλόγους, στα σωματεία, στα συνδικάτα και στις γειτονιές. Σε αυτήν την κατεύθυνση είναι αναγκαία και απαραίτητη η κλιμάκωση της αντιφασιστικής πάλης, με στόχο την απονομιμοποίηση των φασιστών και την μάχη ενάντια στις ίδιες τις πολιτικές που τους νομιμοποιούν.
Να μην συνηθίσουμε το πρόσωπο του τέρατος. Να νικήσουμε τον φασισμό πριν στερεωθεί οργανωτικά και πολιτικά
Όλοι στο Παγκρήτιο αντιφασιστικό συλλαλητήριο στις 8/9 στο Ρέθυμνο στις 12.00 στο Δημαρχείο Ρεθύμνου!
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΟΙΤΗΤΩΝ
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΚΡΗΤΗΣ – ΡΕΘΥΜΝΟ
