Πριν από έξι χρόνια και μετά από πολυετείς αγώνες και διεκδικήσεις, με την υποστήριξη πολλών φορέων αλλά και του Συλλόγου Γονέων Κηδεμόνων και Φίλων Ατόμων με Αυτισμό Ρεθύμνου, έγινε η καθιέρωση του 67% ως ελάχιστο ποσοστό αναπηρίας για όλα τα παιδιά του Αυτιστικού Φάσματος.
Νόμος που ήρθε σε απόλυτη συμμόρφωση της χώρας μας με τα παγκόσμια και ευρωπαϊκά δεδομένα για την αναπηρία και την αναγνώριση του Φάσματος του Αυτισμού και του συνδρόμου Άσπεργκερ, ως μόνιμη αναπηρία.
Σήμερα έρχεται η κυβέρνηση να μειώσει και πάλι το ποσοστό του Αυτισμού στο 50%. Τα επιχειρήματα της κυβέρνησης μόνο αντικειμενικά και ίσα δεν είναι, αντιθέτως είναι άδικα και αντιεπιστημονικά με μόνο στόχο την περικοπή των επιδομάτων τα οποία ως γνωστόν χορηγούνται για ποσοστά αναπηρίας από 67% και άνω.
Οπότε, σε όσους επανεξεταστούν και τους γράψουν ποσοστό κάτω από 67% , θα τους κόψουν και το επίδομα, σύμφωνα με το νέο πλάνο της κυβέρνησης. Αυτό σημαίνει ότι αρχίζει η μαζική κατάργηση των επιδομάτων αναπηρίας και η καταρράκωση όλων αυτών των ατόμων που δικαίως μέχρι σήμερα δικαιούνταν το επίδομα.
Για να κλείσουν μάλιστα τα στόματα όσων έχουν γνώσεις και εμπειρία διεκδικήσεων, όρισαν ότι δήθεν το μέτρο θα ισχύσει μόνο για τις νέες διαγνώσεις. Φυσικά πρόκειται για απάτη και παραπλάνηση, αφού η ρύθμιση αυτή δεν πρόκειται να σταθεί.
Να θυμίσουμε ότι, όπως πολλοί πρόσφατοι νόμοι για τα ΑμεΑ, έτσι και αυτός για τα ποσοστά αναπηρίας, για το Φάσμα του Αυτισμού, αντίκειται στα άρθρα 14 και στο πρωτόκολλο 12 της ΕΣΔΑ, στο ειδικό άρθρο Έ του Ευρωπαϊκού Χάρτη που έχει υπογράψει και κυρώσει το Ελληνικό κράτος, για την αρχή της καταπολέμησης των διακρίσεων, των ΑμεΑ κλπ).
Ας εξηγήσουμε λίγο όσον αφορά τον Αυτισμό, γιατί είναι παράνομος και αντισυνταγματικός αυτό ο νόμος και ο τρόπος υπολογισμού των ποσοστών αναπηρίας.
Φυσικά μόνο στη χώρα μας γίνεται αυτό!
Το νέο νομοθέτημα, ορίζει ως παράγοντες για τον προσδιορισμό του ποσοστού αναπηρίας την νοημοσύνη(!!!), την λειτουργικότητα(!!!!)και τον αναπροσδιορισμό με την ενηλικίωση(!!!!)
Ο εσκεμμένος παραλογισμός και η επιμελημένα σκόπιμη αντι-επιστημονικότητα του «νέου» νομοθετήματος είναι προφανείς αφού:
1) Η ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΔΕΝ έχει ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ σχέση με το ποσοστό αναπηρίας του Αυτισμού, αλλά ούτε και με τον ίδιο τον Αυτισμό: Ο Αυτισμός ΔΕΝ έχει κανένα πρόβλημα νοητικής υστέρησης… αλλά επικοινωνίας. Τα παιδιά του αυτιστικού φάσματος μπορεί να είναι διάνοιες, αλλά ο Αυτισμός, η αναπηρία και το ποσοστό της παραμένουν, ανεξαρτήτως νοημοσύνης.
2) Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ, (που αποτελεί μεταβαλλόμενο παράγοντα ο οποίος δεν μπορεί να μετρηθεί με σταθερότητα, αξιοπιστία και εγκυρότητα), ΔΕΝ μπορεί να καθορίσει το ποσοστό αναπηρίας του Αυτισμού: Είτε είναι υψηλή, είτε χαμηλή, ο Αυτισμός παραμένει και το ποσοστό του ΔΕΝ πρέπει να αλλάζει.
Παράδειγμα: Σε ένα παιδί με ακρωτηριασμένο μέλος και αναπηρία π.χ της τάξης του 80%, η αναπηρία του ΔΕΝ πρόκειται να μειωθεί στο 60% αν φορέσει ξύλινο μέλος , ούτε στο 40% αν φορέσει μεταλλικό μέλος με μηχανισμό κίνησης. Ασφαλώς με αυτά τα μέσα διαχείρισης, της αναπηρίας του, αυξάνεται η λειτουργικότητα του ατόμου (της στάσης, της βάδισης κ.λ.π ), και γίνεται πράγματι πολύ υψηλότερη, αλλά ο ακρωτηριασμός και το ποσοστό της αναπηρίας του παραμένει το ίδιο (80%).
Παραλληλίζοντας με το παραπάνω το ίδιο συμβαίνει και με τον Αυτισμό.
3) Η ΗΛΙΚΙΑ ΔΕΝ έχει καμία σχέση με το ποσοστό αναπηρίας: Απλά η εκπαίδευση και η επιμέλεια που συσσωρεύονται με την πρόοδο της ηλικίας, βελτιώνουν την διαχείριση και την εικόνα της αναπηρίας.
Με απλά λόγια, σε κάθε περίπτωση: Αυτισμός = αναπηρία 67% , ανεξαρτήτως νοημοσύνης και λειτουργικότητας.
Μετά τις πρόσφατες περικοπές του οικογενειακού και του ατομικού εισοδήματος, με τις ελάχιστες έως ανύπαρκτες υπηρεσίες υποστήριξης, το επίδομα αποτελεί μοναδικό μέσον επιβίωσης ενός μεγάλου αριθμού παιδιών με Αυτισμό, που με την κατάργησή του οδηγούνται στην εξόντωση.
Αν λοιπόν η κυβέρνηση ήθελε να πρωτοτυπήσει διεθνώς και να αναθεωρήσει το καθεστώς των ποσοστών αναπηρίας, υποχρεούται να το κάνει μόνο προς την κατεύθυνση της ενίσχυσης, όπως υπέδειξε και ο ΟΗΕ – δηλ. πρώτα να εξασφαλίσει και να ορίσει το επίδομα ΚΑΙ για το ποσοστό αναπηρίας του 50%. Και αν ήθελε πραγματικά να είναι ακριβοδίκαιη, θα έπρεπε να θεσπίσει αναλογικά επιδόματα για όλες τις κατηγορίες (δηλ. και για τα ποσοστά του 20%, του 10%, του 5%, κοκ).
Μόνη σοβαρή και δίκαιη λύση, συμβατή με το Σύνταγμα και τις διεθνείς Συμβάσεις Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που έχει υπογράψει η χώρα, είναι η παραμονή του Αυτισμού σταθερά στο ποσοστό αναπηρίας 67% για όλα τα παιδιά του Αυτιστικού Φάσματος, ανεξαρτήτως νοημοσύνης και λειτουργικότητας, εφ’ όρου ζωής. Επίσης στο ποσοστό αυτό, να προστίθενται (όταν συνυπάρχουν), οι τυχόν συν-νοσηρότητες νοητικής υστέρησης, κινητικών δυσκολιών, κλπ, προσαυξάνοντας ανάλογα το ποσοστό αυτό.
Όπως και στο παρελθόν έτσι και σήμερα , αύριο και συνέχεια, ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΟΝΕΩΝ ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ ΚΑΙ ΦΙΛΩΝ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΑΥΤΙΣΜΟ ΡΕΘΥΜΝΟΥ θα συνεχίσει να βρίσκεται, κοντά και δίπλα στις οικογένειες και στα ίδια τα άτομα με αυτισμό και σύνοδες δυσκολίες.
Μοναδική μας προτεραιότητα η προάσπιση των δικαιωμάτων τους και η συνεχής προσπάθεια για όσον το δυνατό περισσότερες διεξόδους και υπηρεσίες για μια ίση και αντάξια διαβίωση στην κοινωνία μας.
ΕΚ ΤΟΥ Δ.Σ
