Οι δημοσκοπήσεις* αποτυπώνουν αφενός τα συναισθήματα των πολιτών από την άσκηση της κυβερνητικής πολιτικής επί του πεδίου αφετέρου την ελπίδα για εναλλακτική κυβερνητική πρόταση. Παράλληλα υπάρχει κι ένα ποσοστό πολιτών που δεν παίρνει θέση. Όταν το ποσοστό αυτό υπερβαίνει το 10%, όπως και να το αναλύσεις, η καμπάνα κτυπά ηχηρά για τα κοινοβουλευτικά κόμματα.
Η μεγάλη κερδισμένη των συναισθημάτων των πολιτών με τον ιδιαίτερο καταγγελτικό της λόγο φαίνεται να είναι η Ζωή Κωνσταντοπούλου, ακολουθούμενη από τον Κυριάκο Βελόπουλο…αλλά χωρίς να διαθέτει στελέχη και εναλλακτική κυβερνητική πρόταση.
Ο φερόμενος ως κομιστής της ελπίδας για εναλλακτική κυβερνητική πρόταση Νίκος Ανδρουλάκης φαίνεται να είναι χαμένος «στη μετάφραση», με τον Σωκράτη Φάμελλο να εκλιπαρεί το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη για προοδευτική συμπόρευση βλέποντας ότι φυλλοροεί δημοσκοπικά το τελευταίο κομμάτι της «κουρελού» ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ του Αλέξη Τσίπρα.
Με τις μέχρι σήμερα δημοσκοπήσεις αθροιζόμενα τα ποσοστά των κομμάτων ΠΑΣΟΚ υπό την ηγεσία Νίκου Ανδρουλάκη και ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ υπό την ηγεσία Σωκράτη Φάμελλου υπολείπονται του, κατά πολύ, μειωμένου ποσοστού της Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη. Τουτέστιν καμμιά ελπίδα δεν καταγράφεται δημοσκοπικά ως εναλλακτική κυβερνητική πρόταση ούτε από το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη, ούτε με συμπόρευση του με άλλο κόμμα.
Όταν κοσμογονικές αλλαγές συντελούνται στο διεθνές σύστημα μετά την εκλογή Τραμπ, εδώ φαίνεται ότι τα κοινοβουλευτικά κόμματα «βράζουν στο ζουμί τους».
Όταν ακόμη και οι ΗΠΑ παρουσιάζονται ως αναθεωρητική δύναμη (βούτυρο στο ψωμί του Ερντογάν), όταν η Ευρώπη βρίσκεται σε βέρτιγκο αναζητώντας τη νέα της ταυτότητα με δύσκαμπτους μηχανισμούς λήψης αποφάσεων, όταν η παγκόσμια οικονομία λόγω των δασμών οδηγείται σε ύφεση, όταν το παραγωγικό μας μοντέλο της μονοκαλλιέργειας του τουρισμού είναι έρμαιο σε γεωπολιτικούς στροβιλισμούς, θα περίμενα μια αντιπολίτευση νέας κοπής που θα βομβαρδίζει την κυβέρνηση με θέσεις και προτάσεις αντιμετώπισης όλων αυτών των απειλών.
Κι όμως αυτή τη στιγμή, συγκυριακά, κυριαρχεί η συναισθηματική αντιπολίτευση, η οποία όμως έχει ημερομηνία λήξης, με πρωταγωνίστρια τη Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Η πολιτική αντιπολίτευση του προβληματισμού, των προτάσεων και της ελπίδας από τα σημερινά «συστημικά» κόμματα δεν φαίνεται να εκφράζεται και να εισπράττεται από τους πολίτες.
Η χώρα χρειάζεται ΑΜΕΣΗ ανανέωση του πολιτικού προσωπικού ώστε η πολιτική αντιπολίτευση να πάρει τον πρωταγωνιστικό της ρόλο. Κι αυτή η ανανέωση του πολιτικού προσωπικού δεν γίνεται με ανακάτεμα γιατί εάν ανακατέψεις το σάπιο με το φρέσκο, θα σαπίσει και το φρέσκο, είναι βέβαιο, αλλά με τη δημιουργία νέου πολιτικού κόμματος/κινήματος γειωμένου με την κοινωνία, χωρίς ενοχικές δεσμεύσεις του παρελθόντος με στόχο την επίτευξη της ατομικής ευτυχίας, της κοινωνικής συνοχής και της συλλογικής προόδου.
Τέτοιες προδιαγραφές διαθέτει το ΚΙΝΗΜΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ του Στέφανου Κασσελάκη, ένα σύγχρονο προοδευτικό Κίνημα ολίγων μηνών, που καταγράφεται σε όλες τις δημοσκοπήσεις* με ποσοστό εισόδου στη Βουλή.
Υ.Γ.
*Δημοσκοπήσεις
Αντί να κάνω αναφορά στην αξιοπιστία των δημοσκοπήσεων θεωρώ ότι προτιμότερο είναι να επισημάνω τις πιθανές αιτίες των λαθών τους…άλλοτε εσκεμμένα κι άλλοτε μη.
α) μεθοδολογικά λάθη,
β) κακό/μικρό δημοσκοπικό δείγμα ή κακή ανταπόκρισή του στην δημοσκόπηση,
γ) προκατειλημμένη/υποκειμενική ανάλυση των δεδομένων,
δ) πολιτικός ή και οικονομικός επηρεασμός.
Συντονιστική Επιτροπή Κινήματος Δημοκρατίας Ρεθύμνου.
