Στο πλαίσιο των κινητοποιήσεων των εργαζομένων στον τουρισμό, οι Βουλευτές της Κρήτης του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής, Κατερίνα Σπυριδάκη – Βουλευτής Λασιθίου και Τομεάρχης Τουρισμού, Ελένη Βατσινά – Βουλευτής Ηρακλείου και Τομεάρχης Μικρομεσαίας Επιχειρηματικότητας, Φραγκίσκος Παρασύρης – Βουλευτής Ηρακλείου και Τομεάρχης Ενέργειας και Μανόλης Χνάρης – Βουλευτής Ρεθύμνης και Τομεάρχης Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, προβαίνουν στην ακόλουθη δήλωση:
Η οικονομική δυσπραγία και οι πολιτικές απαξίωσης, που βιώνουν τα τελευταία χρόνια οι εποχικά εργαζόμενοι στον τομέα της φιλοξενίας τούς έχουν ωθήσει στους δρόμους, απαιτώντας να λάβουν τη θέση που τους αξίζει. Δε γίνεται να πανηγυρίζουμε για «χρονιές ρεκόρ» και να μην σκεφτόμαστε αυτούς, που πραγματικά σήκωσαν το φορτίο της επιτυχίας.
Αντ’ αυτού, η Πολιτεία τους αφήνει πρακτικά ακάλυπτους για μήνες, με ένα εισόδημα επτάμισι μισθών σε ετήσια βάση, με έξι μισθούς να λαμβάνουν από την εποχική τους εργασία και ενάμιση μισθό από το Ταμείο Ανεργίας. Πώς ακριβώς, λοιπόν, τους δείχνουμε την ευγνωμοσύνη μας; Με τη μη επαναφορά του εφάπαξ στην εικοσαετία, με την άρνηση της Κυβέρνησης για την απόδοση του επιδόματος μητρότητας σε εποχικά εργαζόμενες μητέρες; Με το πάγωμα των τριετιών και τα προβλήματα σχετικά με τις τοπικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας; Δεν μπορούμε πλέον να αναρωτιόμαστε για ποιο λόγο οι εργαζόμενοι στον τουρισμό στρέφονται σε άλλους εργασιακούς χώρους και γιατί το έλλειμμα σε εργατικό δυναμικό, τόσο σε αριθμούς όσο και σε επίπεδο κατάρτισης, όλο και γιγαντώνεται. Στην Κρήτη, σύμφωνα και με έρευνες, χιλιάδες εργαζόμενοι σε ετήσια βάση, εγκαταλείπουν τις δουλειές τους, επειδή πολύ απλά «δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα».
Για το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής, χρειάζεται ένα στρατηγικό σχέδιο για τον τουρισμό, ένα σχέδιο που στο τώρα να θέτει τα θεμέλια και να οδηγεί τον τουρισμό μας στην αειφορία και την βιωσιμότητα, κοινωνικά, οικονομικά και περιβαλλοντικά. Σε αυτό το στρατηγικό σχέδιο ο βασικοί πρωταγωνιστές οφείλουν να είναι οι άνθρωποι του τουρισμού. Οι άνθρωποι που χάρη σε αυτούς ο ελληνικός τουρισμός κάθε χρόνο πετυχαίνει την μια επιτυχία μετά την άλλη. Χτίζοντας λοιπόν τα θεμέλια για τον αειφόρο τουρισμό, το κοινωνικό αποτύπωμα είναι η μία παράμετρος. Πώς, λοιπόν, θα πετύχουμε την ποιότητα στον τουρισμό αν δε μπορούμε να δημιουργήσουμε τις συνθήκες εκείνες, ώστε οι εργαζόμενοι στον τουρισμό να επενδύσουν σοβαρά και να πάψουν να θεωρούν τον κλάδο ως «ευκαιριακή απασχόληση», αλλά να τον δουν ως ένα κλάδο που τους επιτρέπει να έχουν μια αξιοπρεπή ζωή.
Οι συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας των σωματείων ξενοδοχοϋπαλλήλων, φανερώνουν τα μεγάλα αδιέξοδα στα οποία μέσα σε συνθήκες ακρίβειας και πληθωρισμού, και πλήρους απουσίας κυβερνητικής πρωτοβουλίας οδηγεί τους εργαζόμενους στον τουρισμό. Τους χιλιάδες ανθρώπους που στις επιτυχίες τους συγχαίρουμε που στηρίζουν την άλλοτε «βαριά βιομηχανία» ή «ατμομηχανή ή πνεύμονα της οικονομίας μας», ενώ στα καθημερινά τους ζητήματα η κυβέρνηση τους απαξιώνει και τους ξεχνάει, αρνούμενη να ικανοποιήσει πάγια αιτήματα του κλάδου.
