Ο πρώτος σκόρερ της Α1 Ντιόντε Κρίστμας εξιστορεί στο Sport24.gr τις πλάκες που δέχεται καθημερινά για το όνομά του, αποκαλύπτει ότι η “εξαφάνισή” του μετά τους 41 πόντους του κατά του Ολυμπιακού οφείλεται σε ένα… σπασμένο τηλέφωνο και μας ξεναγεί στον παραδεισένιο κόσμο της ομάδας μπάσκετ του Ρεθύμνου.
Παρεμπιπτόντως, το όνειρό του για φέτος είναι η τετράδα και για τα επόμενα χρόνια να αγωνιστεί στην Ευρωλίγκα…
-Αναρωτήθηκες ποτέ πώς βγήκε το επώνυμο “Christmas”; Αν υπήρξε κάποια ιστορία, αν το “κόλλησαν” σε κάποιον προπάππο σου;
“Το επώνυμο Κρίστμας προέρχεται όντως από τον προπάππο μου, αλλά δυστυχώς δεν είχα την ευκαιρία να γνωρίσω ούτε καν τον παππού μου, γιατί πέθανε όταν εγώ ήμουν τριών χρονών. Και με τους γονείς μου δεν έτυχε να το συζητήσω. Αυτό που ξέρω είναι ότι το επώνυμό μου προκάλεσε τρομερές πλάκες και ανέκδοτα στο σχολείο και στο κολέγιο, όπου οι περισσότεροι συμμαθητές μου με βομβάρδιζαν με διάφορα αστεία σχόλια”…
-Σε ρωτούσαν αν η μητέρα σου λέγεται… Mary;
(γελάει δυνατά) “Φοβερό!!! Ναι, μου το έχουν πει πολλές φορές, καθώς και ότι πρέπει να παντρευτώ μια κοπέλα που να τη λένε Mary. Ούτε η μητέρα μου, όμως, λέγεται Mary, ούτε είμαι παντρεμένος με Mary. Θα ήταν απίστευτο, αλλά δεν μου έχει συμβεί κάτι τέτοιο. Σκέψου να έλεγαν τη μητέρα μου Mary Christmas! Θα ήταν μοναδικό”…
-Εχουμε διαβάσει για αφίσες και πλακάτ που είχαν δημιουργήσει οι οπαδοί των Temple Owls (κουκουβάγιες) για να σε αποθεώσουν. Πέρα από την πλάκα υπήρξες θρυλική μορφή για την Περιφέρεια Atlantic 10, αφού αναδείχθηκες πρώτος σκόρερ σε τρεις χρονιές σερί, κάτι που δεν είχε συμβεί ποτέ στο παρελθόν…
“Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Οσο για τις αφίσες που κυκλοφορούσαν λόγω του ονόματός μου, η πιο χαρακτηριστική ήταν αυτή που είχε δημιουργηθεί πριν από την έναρξη της χρονιάς και έγραφε… ‘Five Months of Christmas’, δηλαδή πέντε μήνες Χριστούγεννα, όσο διαρκούσε το πρωτάθλημα. Η ‘Christmas comes early’, δηλαδή τα Χριστούγεννα ήλθαν νωρίς, όταν κερδίζαμε ένα παιχνίδι, διάφορα τέτοια. Στην Κρήτη ο χαβαλές συνεχίζεται και έχουν υπάρξει φορές, που έχει χρειαστεί να δείξω την ταυτότητά μου για να πειστεί ο άλλος ότι όντως με λένε Κρίστμας. Τι να κάνουμε; Εχω ασυνήθιστο όνομα”…
-Ας γυρίσουμε λίγο πίσω τον χρόνο. Είναι αλήθεια ότι αμέσως μετά τους 41 πόντους που σκόραρες κατά του Ολυμπιακού στο ΣΕΦ, «έσπασες» το τηλέφωνό σου με αποτέλεσμα να μην μπορείς να δεχτείς κλήση από κανέναν; Κρίμα, γιατί με τέτοια εμφάνιση, θα σε έπαιρναν τηλέφωνο οι Λέικερς!
(γελάει ξανά) “Λες να με χρειάζονταν οι Λέικερς και να έχασα την ευκαιρία της ζωής μου; Γιατί όχι; Για να σοβαρευτούμε, ο Ολυμπιακός είναι πολύ καλή ομάδα. Μπήκαν, όμως, κάποια σουτ στην αρχή και άρχισα να αισθάνομαι άνετα. Ο κόουτς Κουφός συνέχισε να μου ζητάει να σουτάρω και οι συμπαίκτες μου κατάλαβαν ότι ήμουν στη μέρα μου και με τροφοδοτούσαν συνεχώς δημιουργώντας ιδανικές συνθήκες για να μπορώ να σκοράρω. Πάσαραν τέλεια, έκαναν καλά σκριν, ήταν φανταστικοί. Σε αυτούς οφείλονται όλα”.
-Εχοντας τη φήμη του φοβερού σκόρερ στο NCAA, τι συνέβη και δεν κατάφερες να αγωνιστείς στο ΝΒΑ; Δεν σε επέλεξαν, μάλιστα, καν στο ντραφτ…
“Το μυστικό για να παίξεις στο ΝΒΑ είναι να βρεθείς στην κατάλληλη ομάδα την κατάλληλη στιγμή. Και όταν πήγα να παίξω διαδοχικά καλοκαίρια με τη Φιλαντέλφια, οι Σίξερς είχαν πολλούς και καλούς περιφερειακούς, αλλά δεν είχαν χώρο για μένα. Αν συμμετείχα μαζί τους στα Summer League, 2-3 χρόνια νωρίτερα, θα έβρισκα σίγουρα δουλειά στο ΝΒΑ, αλλά αυτό δεν συνέβη και από τη στιγμή, που η ζωή συνεχίζεται έκανα το υπερατλαντικό ταξίδι και υπέγραψα στο Ισραήλ, την επόμενη χρονιά στην Τουρκία, ώσπου βρέθηκα στα μέρη σας για να παίξω πέρυσι στον ΠΑΟΚ και φέτος στο Ρέθυμνο”.
-Η Ευρώπη, πάντως, έχει εξελιχθεί σε παράδεισο για αρκετούς Αμερικανούς, οι οποίοι δεν κατάφεραν να βρουν δουλειά στο ΝΒΑ, αλλά αναδείχτηκαν πρωταθλητές Ευρώπης και έγιναν εκατομμυριούχοι…
“Αν δεν καταφέρω να παίξω στο ΝΒΑ, ο μεγάλος στόχος μου είναι να αγωνιστώ στην Ευρωλίγκα. Παρακολουθώ αυτό το πρωτάθλημα και μου αρέσει πάρα πολύ, αφού ο ανταγωνισμός είναι πολύ υψηλός. Μου αρέσει να βλέπω παίκτες όπως ο Διαμαντίδης και ο Σπανούλης, οι οποίοι είναι σπουδαίοι παίκτες της Ευρωλίγκας και αποτελούν παραδείγματα. Όπως επίσης θαυμάζω τον Μπατίστ, γιατί ενώ είχε παίξει στο ΝΒΑ έμεινε τόσα πολλά χρόνια στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στον Παναθηναϊκό, όπου έχει τον ίδιο προπονητή για εννέα χρόνια. Το έχω σκεφτεί και ειλικρινά δεν θα ήθελα κι εγώ να γίνω γυρολόγος των γηπέδων. Θα ήθελα να παίξω δύο και τρία και τέσσερα χρόνια στην ίδια ομάδα. Αν μάλιστα ήταν και ομάδα της Ευρωλίγκας, θα ήταν το τέλειο. Αυτό, όμως, είναι μακρινό όνειρο. Προσπαθώ να ζω το τώρα και μπορώ να σου αποκαλύψω ότι στο Ρέθυμνο περνάω φανταστικά”.
-Φανταστικά, ε;
“Περνάω φανταστικά, γιατί πρώτα – πρώτα λατρεύω το στυλ παιχνιδιού της ομάδας. Ο κόουτς μου δίνει μεγάλη ελευθερία, με αφήνει να παίξω το παιχνίδι μου, μου δίνει το δικαίωμα να κάνω λάθος, να δημιουργήσω, με κάνει να ευχαριστιέμαι το παιχνίδι, όχι μόνο εμένα, αλλά όλα τα παιδιά. Ειλικρινά, αυτή την ομάδα την έχω λατρέψει. Θα σας πω τι συνέβη όταν ήλθα στο Ρέθυμνο. Ετοιμαζόμασταν να αντιμετωπίσουμε τον Ικαρο στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος και ο κόουτς με τράβηξε προς το μέρος του και μου ζήτησε το αυτονόητο:
‘Είσαι σκόρερ, σκόραρε λοιπόν!’ Το επόμενο βράδυ έβαλα 18 πόντους και η ομάδα πέτυχε την πρώτη νίκη της. Μιλώντας δια στόματος και των άλλων Αμερικανών, του Τζόνσον, του Ράιτ και του Πέτγουεϊ, στο Ρέθυμνο ζούμε ένα όνειρο. Εχω κι άλλο παράδειγμα. Ρώτησα τον ψηλό μας τον Πέτγουεϊ… ‘επιχειρούσες τρίποντα στις προηγούμενες ομάδες σου;’ και μου απάντησε ‘σπάνια’. Πώς να μην ευχαριστιόμαστε το μπάσκετ εδώ;”…
-Αλήθεια, έχεις σκεφτεί πόσο μακριά θα μπορούσε να φτάσει το Ρέθυμνο στο πρωτάθλημα;
“Θα απαντήσω με το αμερικανικό κλισέ… ‘sky’s the limit’ («ο ουρανός είναι το όριο»). Στην αρχή του πρωταθλήματος υπήρχαν πολλοί που έλεγαν ότι το Ρέθυμνο δεν θα έμπαινε καν στις δέκα πρώτες ομάδες της Α1. Αυτό μας όπλισε με ισχυρό κίνητρο κα είπαμε όλα τα παιδιά ότι θα προσπαθήσουμε να τους διαψεύσουμε.
Τώρα είμαστε έκτοι, αλλά αν χάσουν κάποια παιχνίδια ο Πανιώνιος, ο Κολοσσός και η Καβάλα, την οποία υποδεχόμαστε στην έδρα μας την Κυριακή και αυτό το παιχνίδι είναι αποφασιστικής σημασίας, όπως και οι επόμενοι δύο αγώνες, θα έχουμε ελπίδες όχι μόνο για να μπούμε στα πλέι οφ, αλλά και στην πρώτη τετράδα. Ας μην προτρέχουμε, όμως, και ας μην το γρουσουζεύουμε”…
