Στο περιφερειακό συμβούλιο, την Τετάρτη 21, επιβεβαιώθηκε- ξανά- πως η πολιτική της διοίκησης της περιφέρειας είναι σε βάρος του λαού και των εργαζομένων.
Παρά τα μεγάλα λόγια και τις υποσχέσεις, οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα της Κρήτης, δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από την περιφερειακή διοίκηση που ΑΡΝΗΘΗΚΕ να δεχτεί τις προτάσεις της Λαϊκής Συσπείρωσης:
► Για τη διεκδίκηση νέας επέκτασης της μη επιστρεπτέας ενίσχυσης των μικρών επαγγελματοβιοτεχνών, αφού ήδη τους «έθαψε» στην πρώτη φάση, που όλα τα κονδύλια πήγαν στις μεγάλες επιχειρήσεις.
► Για μέτρα διάσωσης του ιστορικού φρουρίου του Ιτζεδίν στα Χανιά – χώρου ιστορικής μνήμης και πολιτιστικής κληρονομιάς – λέγοντας πως «δεν είναι προτεραιότητα και κοστίζει πολλά». Καταλαβαίνουμε πως δεν μετρά ως «τουριστικό προϊόν»!
► Για στήριξη -με κάθε τρόπο και μόνιμα- των παιδιών του αδικοχαμένου εργάτη δακοκτονίας στον Αποκόρωνα. Αρκέστηκε μόνο σε αόριστες υποσχέσεις.
Αντίθετα η περιφερειακή αρχή, με άγχος προσπαθεί να καταλήξει ποιες επιχειρήσεις -δράσεις – ιδέες – κλάδοι – επενδύσεις θα επιδοτηθούν, με το πρόγραμμα της λεγόμενης «Έξυπνης» (!) Εξειδίκευσης της Περιφέρειας Κρήτης (RIS3Crete) 2021-2027.
Για να στηρίξει την κερδοφορία τους, αλλά με το φόβο μη γίνουν προβληματικές και ξαναβουλιάξουν στην κρίση. Άγχος για να βρουν τα συσσωρευμένα κεφάλαια των επιχειρηματικών ομίλων κερδοφόρα διέξοδο, όπως στις Ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ) και στην ψηφιακή «μετάβαση».
Εδώ μόνο «εξυπνάδα» δεν υπάρχει, αλλά μόνο ταξική «πονηριά».
Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι βιοπαλαιστές αυτοαπασχολούμενοι και αγροτοκτηνοτρόφοι, οι νέοι, να βγάλουν τα συμπεράσματά τους γι’ αυτή την περιφερειακή πολιτική, αλλά και συνολικότερα για την πολιτική ΕΕ – κυβερνήσεων.
Χωρίς να σταματήσουν να διεκδικούν και να πιέζουν, να μην περιμένουν πολλά μόνο με την κατάθεση αιτημάτων και ψηφισμάτων στους δήμους, την περιφέρεια και την κυβέρνηση. Αυτοί κοστολογούν τη ζωή και τις αγωνίες του λαού, στη λογική «κόστους οφέλους».
Να δυναμώσουν τη διεκδίκηση για τις ανάγκες του σήμερα, αλλά και την πάλη για την ανατροπή, ώστε να υπάρξει ένα αισιόδοξο αύριο, για μια άλλη εξουσία και πολιτική, που ο πλούτος να ανήκει σε αυτούς που τον παράγουνε και όχι σε αυτούς που τα «μασάνε» χωρίς να δουλεύουν.
