Προ παραμονή των Χριστουγέννων (όχι τυχαία) το ΔΣ της ΔΕΥΑΡ ψήφισε την πιο ανάλγητη, ληστρική τιμολογιακή πολιτική που έχουμε ξαναδεί. Αυξήσεις για πάγια από 200 μέχρι 600%. Ύδρευση κατοικιών από 33 μέχρι 508%. Αποχέτευση από 150 μέχρι 950%!!! Και το πιο εγκληματικό. Η ταφόπλακα στην διατροφική μας επάρκεια με αυξήσεις στην άρδευση από 164 μέχρι 516%. Οι μόνοι που εξαιρούνται είναι τα εργοτάξια των μεγαλοκατασκευαστών (ΣΔΙΤ, ΒΟΑΚ) και οι μεγαλοξενοδόχοι με αυξήσεις από 1 (ναι, ένα) έως 34%.
Με ξεχωριστό ζήλο υλοποιούν τις στοχεύσεις κυβέρνησης & ΕΕ, για να πληρώσει ο λαός και μέσα απ’ το νερό και τα κέρδη των ενεργειακών ομίλων, τα έργα και κάθε δαπάνη που είναι ευθύνη του κρατικού Π/Υ και μετατρέποντάς το σε εμπόρευμα. Να εξισωθούν οι τιμές για να πληρώνουν το ίδιο, ξενοδόχοι και βιομήχανοι με τα σπίτια και τους μικρομεσαίους αγρότες, όπως γίνεται σε όλα τα εμπορευματα. Τοπικό, περιφερειακό και κεντρικό κράτος, όλες η κυβερνήσεις και ιδίως η σημερινή, η ΕΕ προωθούν συστηματικά την άμεση, κερδοφόρα παραχώρηση της διαχείρισης του νερού στους επιχειρηματικούς ομίλους, όπως έγινε και με την ηλεκτρική ενέργεια.
Η κυβέρνηση που αρνούνταν πεισματικά να εντάξει τις ΔΕΥΑ στο βιομηχανικό τιμολόγιο ακόμη και με την εκτόξευση των τιμών της ενέργειας, είναι αποκλειστικά υπεύθυνη για τα χρέη που δημιουργήθηκαν (16.7 εκατ η ΔΕΥΑΡ). Αντί να τα καλύψει η ίδια, τα επικαλείται για την νέα καταλήστευση του λαού και την παράδοση του νερού στην άμεση καπιταλιστική κερδοφορία.
Η «διαχειριστική επάρκεια» της ΔΕΥΑΡ, που από κοινού επιστρατεύουν κυβέρνηση και δήμαρχος, είναι το τυράκι στη φάκα της πλήρους εμπορευματοποίησης του νερού, που δεν στηρίζεται από κρατικούς πόρους και εγκλωβίζει τις ΔΕΥΑ σε ατέλειωτους τραπεζικούς δανεισμούς. Μαθηματικά οδηγεί στην εξάρτηση από χρηματοπιστωτικούς ομίλους και στην άμεση παράδοση του νερού στα συμφέροντα που καραδοκούν. Το νερό υπό την δαμόκλειο σπάθη της κερδοφορίας του κεφαλαίου θυσιάζει την υγεία και την ασφάλεια στον βωμό του κέρδους. Η πρόσβαση του λαού στο δίκτυο θα είναι στα χέρια των επιχειρηματικών ομίλων που δεν θα διστάζουν να κόβουν το νερό σε φτωχά νοικοκυριά με χρέη, όπως κάνουν σήμερα η ΕΥΔΑΠ ΑΕ και η ΕΥΑΘ ΑΕ.
Ο κ Μαρινάκης ως πρόεδρος της ένωσης των ΔΕΥΑ και για τις δικές του βλέψεις, υπηρετεί ενεργά αυτούς τους σχεδιασμούς. Χρόνια επίσης οδηγεί την ΔΕΥΑΡ στην παγίδευση αυτή. Με την αποψίλωση σε παραγωγικό προσωπικό. Τον παραγωγικό της παροπλισμό. Τις πανάκριβες εργολαβίες που κάνουν πιο σουρωτήρι τα οικονομικά απ’ ότι τα δίκτυά της. Χωρίς κανένα σχεδιασμό αύξησης των υδατικών αποθεμάτων με έργα εμπλουτισμού, αποθήκευσης των πλούσιων επιφανειακών νερών. Εξαντλούν το ένα μετά το άλλο τα πλούσια υδατικά μας αποθέματα (Αργυρούπολη, Γεωτρήσεις, Κουρνάς). Ακόμη κι ο πλούσιος υδροφορέας των Κούμων παραμένει ανεκμετάλλευτος πάνω από 15 χρόνια για να μπαλώνουν το έλλειμμα με την πανάκριβη και αμφίβολης ποιότητας ταχυδιύλιση.
Η μείζων αντιπολίτευση, αν και καταψήφισε τα νέα τιμολόγια, στην προσπάθεια της να αθωώσει την κυβέρνηση και να τα βάλει μόνο με την δημοτική αρχή , μπερδεύτηκε και τελικά ανακοίνωσε πως θέλει αυξήσεις αλλά μικρότερες??? Δεν ακολούθησαν πάντως το εμφαντικό ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ του στελέχους της Νέας Αριστεράς, που ο κ Μαρινάκης εξέλεξε στο ΔΣ της ΔΕΥΑΡ.
Αυτό που χρειάζεται εδώ και τώρα για να ανακουφιστεί ο λαός και να μην ανοίξει διάπλατα η κερκόπορτα για το νερό είναι:
- Να δοθεί έκτακτη επιχορήγηση σε όλες τις ΔΕΥΑ, που θα καλύψει το τεράστιο ενεργειακό κόστος η κυβέρνηση επέβαλε.
- Οι ΔΕΥΑ να ενταχθούν στο φτηνό βιομηχανικό τιμολόγιο κι όχι στο πανάκριβο οικιακό.
- Να καταργηθεί ο ΦΠΑ στο νερό.
- Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού των παραγωγικών ειδικοτήτων στην ΔΕΥΑΡ με μισθολογική κάλυψη μέσω του κρατικού προϋπολογισμού. Να μπορούν να εκτελούν με τα δικά τους μέσα τον κύριο όγκο των εργασιών τους
- Να καταργηθεί η ΚΥΑ για την τιμολόγηση του νερού.
- Χρηματοδότηση από κοινοτικούς και εθνικούς πόρους, για έργα ύδρευσης, αποχέτευσης και αντιπλημμυρικής προστασίας. Για αύξηση των αποθεμάτων και όχι για αποτροπή της χρήσης με εργαλείο τις πανάκριβες τιμές.
Τονίζουμε οτι: Εντός των τειχών αυτού του βάρβαρου δρόμου ανάπτυξης, που έχει για κριτήριο το κέρδος, δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διαχείριση του νερού και ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Για να γίνει αυτό χρειάζεται ένας ριζικά διαφορετικός δρόμος ανάπτυξης, με κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας και εργατικό λαϊκό έλεγχο. Σε αυτό το πλαίσιο, ο Ενιαίος Κρατικός Φορέας Διαχείρισης του νερού θα μπορεί να κατοχυρώνει το νερό ως κοινωνικό αγαθό και όχι ως εμπόρευμα.
Στο παρακάτω link παραθέτουμε αναλυτικούς συγκριτικούς πίνακες για πλήρη και ακριβή ενημέρωση https://laikisyspeirosi-reth.blogspot.com/2025/12/blog-post.html
