Εκφράζουμε την βαθιά οδύνη μας για τον θάνατο του 35χρονου νέου, που το Σάββατο το πρωί έχασε τη ζωή του σε δημοτική εργολαβία στο Ατσιπόπουλο.
Πριν 2 μήνες σε δημοτική εργολαβία στου Γάλλου ένας άλλος εργάτης έχασε τη ζωή του την ώρα της δουλειάς. Δεν είναι λιγότερα τα ανάλογα περιστατικά σε ιδιωτικά έργα.
Παρά την επικοινωνία μας με τους πολιτικούς προϊσταμένους των τεχνικών έργων, παρά την επι τόπου μετάβασή μας η απόκτηση σαφούς εικόνας γύρω από τις συνθήκες του νέου εργασιακού εγκλήματος δεν είναι εύκολη υπόθεση. Παρ’ όλα αυτά η περιβολή του θύματος (άρβυλα, ρούχα εργασίας) μαρτυρά πως ήταν σε ώρα εργασίας και όχι επισκέπτης όπως ακούστηκε. Παρά την σχετική ασάφεια είναι επίσης σίγουρο ότι κύριος του έργου είναι είτε ο Δήμος είτε η ΔΕΥΑΡ. Σε κάθε περίπτωση δημοτικός φορέας δηλαδή.
Για άλλη μια φορά με τραγικό τρόπο επιβεβαιώνονται οι καταγγελίες του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος για την σχεδιασμένη αμέλεια του κράτους να πάρει τα αναγκαία μέτρα προστασίας της ανθρώπινης ζωής στους χώρους δουλειάς. Για τον αποδεκατισμό της Επιθεώρησης Εργασίας, που δεν προλαβαίνει ούτε τις γραφειοκρατικές εργασίες και είναι παντελώς απούσα από τους χώρους δουλειάς. Για την ανυπαρξία τεχνικού κλιμακίου για τα μέτρα ασφαλείας σε ολόκληρο τον νομό. Για τον διακοσμητικό ρόλο των τεχνικών ασφαλείας όπου υπάρχουν αυτοί. Κράτος και εργοδότες θεωρούν κόστος τα μέτρα προστασίας της ανθρώπινης ζωής και γι’ αυτό δεν παίρνουν κανένα μέτρο για την εφαρμογή τους. Με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων εδώ και πολλά χρόνια οι εργαζόμενοι γίνονται η Ιφιγένεια στο βωμό των κερδών και της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Η κατάσταση πάει απ’ το κακό στο χειρότερο. Λύση δεν είναι οι «εκκλήσεις» στους εργαζόμενους να μην πάνε στη δουλειά αν διαβλέπουν κινδύνους. Δεν είναι όλοι σε θέση να διαβλέψουν τους κινδύνους και σε τελική ανάλυση τους καλούν να μην πεθάνουν από «ατύχημα» αλλά από την πείνα. Άλλη λύση για τους εργαζόμενους δεν υπάρχει από το να οργανώσουν αποφασιστικά την πάλη τους μέσα από τα συνδικάτα για να είναι σίγουροι ότι το βράδυ θα ξαναδούνε τα παιδιά τους.
Θα επαναλάβουμε για άλλη μια φορά πως οι ευθύνες του δήμου και της ΔΕΥΑΡ είναι μεγάλες και δεν καλύπτονται από τις ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτουν με τους εργολάβους. Οι ρήτρες αυτές δεν μπορεί να γίνονται το φύλλο συκής κάτω από το οποίο φουντώνει η εργοδοτική αυθαιρεσία, η απασχόληση ανασφάλιστων, η εργασία σε τεχνικά έργα δίχως κράνος, η παραβίαση άλλων κανόνων ασφαλείας.
Η Λαϊκή Συσπείρωση ζητά να μπεί στο νέο δημοτικό συμβούλιο με την συμμετοχή και των οργανώσεων των εργαζομένων, θέμα συζήτησης τα μέτρα που θα πάρει ο δήμος και η δημοτική επιχείρηση της ΔΕΥΑΡ για την τήρηση όλων των μέτρων ασφαλείας στα έργα που εκτελούν αλλά και στις δικές τους υπηρεσίες.
