Από το ανεκτίμητο αρχείο του πάτερ Αρτέμιου, από το 1972 το πρώτο τραγούδι του Λάκη Χαλκιά που δεν έμοιαζε με τα παραδοσιακά που τραγουδούσε μέχρι τότε…
Δεν θα το έλεγες αμιγώς έντεχνο μα δεν είναι και σαν το αμιγώς λαϊκό του Δερβενιώτη από το πρωτο του δισκάκι το 1960.
Ο Αντώνης Κατινάρης φοβερός ενορχηστρωτής, βλέπε 12 φύλλα της καρδιάς με τον Κόκοτα την προηγούμενη χρονιά, εδώ σε δυο κλασικά του ύφους του τραγούδια. Το ένα σε στίχους του Κώστα Ψυχογιού, το άλλο δική του μουσική και στίχοι.
Η στιβαρή φωνή του Λάκη Χαλκιά που την επόμενη χρονιά θα πει τον “Ξεριζωμό” στα Μικροαστικά του Κηλαϊδόνη, “δύσκολο” τραγούδι, για συνεχίσει με το Μαρκόπουλο τον έντεχνο δρόμο που θα τον καταξιώσει…
Μουσικές Αναδρομές,
Μανώλης Τζιλιβάκης
