Του Μανώλη Γ. Ψαρουδάκη
Επισκοπή Τρίτη 10 Μαρτίου 2020 σε ηλικία 97 ετών έφυγε στο σπίτι του ήρεμος, χορτάτος από τη ζωή του.
Εγγονός του καπετάν Πετρομάρκου από την Ασή Γωνιά, γιος του Πετροσήφη με πέντε αδερφούς και τρεις αδερφές.
Ζει και δραστηριοποιείται στο χωριό του στα δύσκολα εκείνα χρόνια και παίζει το ρόλο του μεγάλου αδερφού της παραδοσιακής Ελληνικής οικογένειας. Βοηθά, συμβάλλει για την προκοπή όλης της αδερφοσύνης.
Δεν βιάζεται να παντρευτεί γιατί κατά τη γνώμη μου ήθελε να καταφέρει να διαλέξει τη σωστή σύντροφο στον τρόπο ζωής που είχε επιλέξει, που ήθελε, που έζησε. Ευτύχισε να έχει σύζυγο και σύντροφο στη ζωή, μέσα και έξω από το σπίτι του την Ελένη Ξυλούρη από τα Ανώγεια και συμβάλει και αυτή με τις πολιτισμικές καταβολές να δημιουργήσουν το πιο Ανοικτό σπίτι στην Επισκοπή και φιλοξένησαν στο μεγαλύτερο τραπέζι του συγγενείς, φίλους, χωριανούς, κουμπάρους, επώνυμους από όλον τον κόσμο, απ’ όλη την Κρήτη από το Καστέλι μέχρι τα Ηρακλειώτικα.
Είναι στη διάθεση της ευρύτερης τοπικής κοινωνίας και συμμαχεί ενεργά αλλά σεμνά σε όλες τις δύσκολες περιόδους που έζησε, κατοχή – δικτατορία, στην ανασυγκρότηση και την αναμόρφωση της περιοχής με γνώμη ισχυρή και άποψη χωρίς καμία ιδιοτελή συμπεριφορά.
Κορυφαίοι πολιτικοί, επιχειρηματίες, επιστήμονες, εφοπλιστές υπήρξαν φιλοξενούμενοι του και τον περιελάμβαναν με αμοιβαία εκτίμηση.
Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς του που θεωρώ ότι αποτελούν παρακαταθήκη:
• Παρόλο το δυναμικό και πληθωρικό χαρακτήρα του, στον κύκλο τον οικογενειακό, το συγγενικό υπήρξε δημοκρατικός, φιλελεύθερος, ανθρώπινος, γλυκός.
• Ζύγιζε την παρέα για να ανοίξει ή να συμμετάσχει σε συζήτηση, δεν έχανε χρόνο για τζάμπα κουβέντες και δεν πρωταγωνιστούσε σε άγονες αντιπαραθέσεις.
• Δεν μιλούσε ποτέ κακά για κάποιον, είχε έναν τρόπο ξεχωριστό αγνοώντας ή προσπερνώντας τη συζήτηση και έδειχνε ποια ήταν η γνώμη του με τη σιωπή ή την έκφρασή του. Αυτός ο τρόπος του ήταν ξεχωριστός.
• Αναφερόταν σε ιστορικά γεγονότα που έζησε προσωπικά ή για πρόσωπα και ιστορίες για την ευρύτερη περιοχή με απόλυτη αντικειμενικότητα και με λεπτομέρειες.
• Δεν οδηγούσε. Παρόλα αυτά τον έβρισκες παντού όπου η παρουσία του ήταν αναγκαία σε χαρά ή λύπη, για δουλειά ή διασκέδαση.
Στην οικογένειά του, την θεία Ελένη, τα παιδιά του, την Κατερίνα, την Μαρία, το Στέλιο, στους γαμπρούς του Μιχάλη και Σπύρο και τα εγγόνια του Μαριλένα και στους δύο Μανώληδες, θερμά συλληπητήρια για τη μεγάλη απώλειά τους.
Η Επισκοπή είναι σίγουρα φτωχότερη στην Τρίμηνη απουσία του και σίγουρα όταν περνούμε από τον Πλάτανο ακούμε τα πούλια και τα ζάρια από τις ατελείωτες παρτίδες τάβλι αλλά και το «κέρασέ τονε», «κάνε του ένα καφέ» και έρχεται στο μυαλό μας η γλυκιά φωνή του αδερφικού του φίλου Νίκου Μανιά:
«Περνάς και δε με χαιρετάς ως με χαιρέτας πάντα».
Αιωνία η μνήμη σου.
