Πολύτιμος ο χρόνος σου εχάθη
άδικα σε κλείσανε στη φυλακή
χτυπημένος από την στυγνή σπάθη
που τους αδύναμους πάντα επιζητεί.
Τις μέρες μέτραγες και τα βράδια εκεί
φανταζόσουν τη ζωή που ’χεις εμπρός
κι όχι να γίνεις η ώρα πως θα ’ρθει
ένας ακόμη άγνωστος νεκρός.
Αναρωτιόσουν τάχα ποια τα λάθη
και το φεγγάρι να περάσει προσπαθεί
απ ’τα σίδερα προς της καρδιάς τα βάθη.
Ο πρώτος δεν ήσουν με ζαριά μονή
μα παρηγόρια αυτή ήταν μισερή
αόρατος εσύ, ορατός ο φρουρός
που ’σουν γι ’αυτόν και για τη πλάση τη μικρή
ένας ακόμη άγνωστος νεκρός.
Όμως φάνηκε δίπλα σου να εστάθη
το δίκιο, να σου πει για την ανταμοιβή
που καταλάγιασες, μπόρεσες τα πάθη
κι η στράτα για το σπίτι είν ’ανοιχτή.
Μα εν ’άλλο δίκιο με λεπίδα τρομερή
τον ουρανό έκλεισε που ’δειχνε καθαρός
για τη μάνα σου δεν θα ’σαι όσο ζει
ένας ακόμη άγνωστος νεκρός.
Η μπαλάντα αυτή ελάχιστα γνωστή
θα γίνει, αφού τα μάτια ο κόσμος ο σαθρός
κλείνει στη θέση που ’πεσε τη μοναχική
ένας ακόμη άγνωστος νεκρός.
5 Δεκέμβρη 2019
Ντίνος Πετράκης
