Όταν αγοράζετε ένα τραγούδι από το iTunes, δεν αγοράζετε ακριβώς το τραγούδι. Αγοράζετε το δικαίωμα να το ακούσετε μαζί με ένα αντίγραφο του τραγουδιού για να μπορέσετε να το ακούτε.
O Bruce Willis είναι «καλός» πελάτης του iTunes και έχει κατεβάσει πάρα πολλά τραγούδια που παίζονται σε πάρα πολλά iPods, όπως αναφέρουν δημοσιογραφικές πληροφορίες. Ένα από τα πράγματα που έβαλε τους συμβούλους του να ψάξουν είναι τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να μεταφέρει τα δικαιώματα αυτών των αγορών, στα παιδιά του, μετά τον θάνατό του. Ζήτησε από τους συμβούλους του λοιπόν, να φτιάξουν καταπιστεύματα για τα τέσσερα παιδιά του, για την μουσική του συλλογή.
Σύμφωνα όμως με τους Όρους του iTunes store, μετά τον θάνατο του Willis, τα δικαιώματα αυτά παύουν να ισχύουν καθώς, όπως αναφέρεται στους όρους, δεν δίνεται η δυνατότητα μεταβίβασης.
Σύμφωνα με το The Next Web, το ίδιο ισχύει και με τους όρους χρήσης της Amazon. Η κάθε μία από τις εταιρείες, βέβαια, επισημαίνει πως ο κάθε χρήστης συμφωνεί με αυτούς τους όρους, με κάθε αγορά του από το κατάστημα. (Το tic που πατάτε κάθε φορά που σας ρωτά το σύστημα «συμφωνείται με τους όρους και προϋποθέσεις»;) Οπότε, λέει το σκεπτικό κάθε εταιρείας, εφόσον συμφωνήσατε, δεν έχετε κάποιο δικαίωμα να εγείρετε άλλες απαιτήσεις μετέπειτα.
Φυσικά, θα πει ο κύριος “Αυτός, αυτή και τα μυστήρια», ποιος από όλους όσους κατεβάζουν μουσική από το οποιοδήποτε iTunes, κάθεται να διαβάζει τους όρους και τις προϋποθέσεις, όταν το μόνο πράγμα που σκέφτεται είναι να κατεβάσει και να ακούσει το τραγούδι του αγαπημένου του καλλιτέχνη.
Αν αληθεύουν οι πληροφορίες, όμως, ότι ο Bruce Willis σκοπεύει να κινηθεί νομικά γι αυτό, το λιγότερο που πρόκειται να συμβεί είναι να ξεσηκώσει μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση για το γεγονός ότι, εφόσον ένας χρήστης αγοράζει τα δικαιώματα ενός τραγουδιού… είναι δικά του. Άρα γιατί να μη μπορεί να τα μεταβιβάσει κατά τη διάρκεια της ζωής του, ή μετά θάνατον, στους δικούς του ανθρώπους;
της Νίκης Λυμπέρη
