Ο δίκαιος αγώνας γονέων – μαθητών – εκπαιδευτικών ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ!
Γυρίζοντας για λίγο το βλέμμα στον Σεπτέμβρη, πολλά και ενδιαφέροντα συμπεράσματα θα μπορούσαμε να βγάλουμε από τον πρώτο μήνα λειτουργίας των σχολείων, σε περίοδο έξαρσης της πανδημίας του κορονοϊού. Αυτό που χαρακτηρίζει αυτή την περίοδο είναι οι αντιδράσεις των γονέων, των μαθητών και των εκπαιδευτικών απέναντι στην υποκρισία της Κυβέρνησης για το δήθεν ασφαλές άνοιγμα των σχολείων. Ήταν άραγε δικαιολογημένες οι αντιδράσεις του εκπαιδευτικού κόσμου;
Είναι πολλά τα χρόνια που μετράμε προς τα πίσω που το εκπαιδευτικό, το γονεϊκό και το μαθητικό κίνημα αναπτύσσουν αγώνες, διεκδικώντας λύσεις στα σοβαρά προβλήματα της δημόσιας εκπαίδευσης, τα οποία επιδεινώθηκαν ακόμα περισσότερο με την εμφάνιση της πανδημίας του κορονοϊού. Τα αμέτρητα κενά εκπαιδευτικών στην αρχή κάθε χρονιάς, τα προβλήματα της σχολικής στέγης στο 90% των σχολικών κτιρίων, οι ελλείψεις σε υλικοτεχνική υποδομή (σε ελάχιστα σχολεία βρίσκει κανείς σύγχρονες βιβλιοθήκες, εξοπλισμένα εργαστήρια φυσικής, χημείας κλπ, επαρκές αθλητικό υλικό και εγκαταστάσεις για αθλήματα κ.α.), η ελλιπής καθαριότητα των σχολείων, κλπ.
Αν, μάλιστα, πούμε και για τα θέματα που αφορούν το μορφωτικό περιεχόμενο που είναι και το πιο ουσιώδες, τα προβλήματα δεν έχουν τελειωμό: κακογραμμένα βιβλία, καθηγητές που διδάσκουν και άλλα αντικείμενα εκτός από αυτά που έχουν σπουδάσει και που δεν επιμορφώνονται ποτέ, μείωση αντικειμένων που προάγουν την κριτική σκέψη και την ολόπλευρη μόρφωση όπως η Χημεία, στροφή της ελληνικής εκπαίδευσης στις δεξιότητες της γραφής, των μαθηματικών και των ξένων γλωσσών χωρίς την απαραίτητη επιστημονική σύνδεση των πεδίων γνώσης.
Η καραντίνα που ζήσαμε όλοι μας 2 μήνες την Άνοιξη πρόσθεσε στις οικογένειες ένα βαρύ φορτίο διαχείρισης καταστάσεων πρωτόγνωρων για όλους μας και κυρίως για τα παιδιά μας, που με υπευθυνότητα τα κρατήσαμε μέσα στα σπίτια μας, ακολουθώντας όλες τις οδηγίες της επιστημονικής κοινότητας, αλλά και των εκπαιδευτικών που ήρθαν αντιμέτωποι με τα πολλά προβλήματα της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης.
Με το άνοιγμα των σχολείων μέσα στο Καλοκαίρι, φάνηκαν ακόμα πιο έντονα όλα τα οξυμμένα προβλήματα που έβαζαν σε κίνδυνο μαθητές και εκπαιδευτικούς μέσα στα σχολεία, επομένως και όσα έπρεπε να γίνουν από την πλευρά της κυβέρνησης για την ασφαλή έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς.
Από νωρίς τα συνδικαλιστικά όργανα του εκπαιδευτικού κόσμου έβαλαν στην πρώτη γραμμή των διεκδικήσεών τους αιτήματα που στηρίζονταν στις υποδείξεις των επιστημόνων, όπως 15 παιδιά ανά τμήμα, μαζικοί διορισμοί εκπαιδευτικών ώστε να μην υπάρχει κανένα κενό, μονιμοποίηση όλων των σχολικών καθαριστριών και νέες προσλήψεις με βάση τις ανάγκες, βελτίωση των σχολικών κτιρίων και κυρίως των χώρων υγιεινής. Ζητήματα στατικότητας, παλαιότητας κτιρίων, έλλειψης συντήρησης με υγρασίες και σοβάδες να πέφτουν, ακατάλληλοι χώροι υγιεινής, που ειδικά στα σχολεία του δήμου μας είναι πολύ σοβαρά (πολύ λίγες τουαλέτες και νιπτήρες για πολλά παιδιά), μικροί αύλειοι χώροι λόγω της τοποθέτησης λυόμενων αιθουσών που με τις μάσκες και χωρίς τον κλιματισμό κάνουν αφόρητη την ατμόσφαιρα, κ.α. τώρα απαιτούν άμεση λύση.
Ποια ήταν η απάντηση της κυβέρνησης σε όλα αυτά; Ψήφισε το καλοκαίρι ένα νόμο που αυξάνει τους μαθητές στο τμήμα στους 25! Ενώ υπάρχουν δημόσιοι χώροι και σχολεία που δε λειτουργούν λόγω των συγχωνεύσεων και των καταργήσεων, μένουν κλειστοί γιατί τα τμήματα που έχουν πάνω από 15 μαθητές και πρέπει να χωριστούν είναι τόσο πολλά που πρέπει να διαθέσει ένα μεγαλύτερο κονδύλι για διορισμούς εκπαιδευτικών! Οι διορισμοί που έγιναν ήταν ψίχουλα στην ειδική αγωγή, ενώ στη γενική ακόμα περιμένουμε. Ακόμα και σήμερα μετράμε χιλιάδες κενά. Πέταξε το μπαλάκι στους δήμους για τις προσλήψεις καθαριστριών, οι οποίοι έκαναν συμβάσεις ορισμένου χρόνου σε όσες υπήρχαν ήδη, όπου η πλήρης απασχόληση είναι 6.5 ώρες (λιγότερο από τον χρόνο που παραμένουν τα παιδιά στο σχολείο), ενώ οι επιπλέον προσλήψεις δεν ήταν τόσες ώστε να καλύψουν όλα τα σχολεία. Ακόμα και σήμερα υπάρχουν σχολεία που δεν έχουν πρωινή καθαρίστρια! Το ρόλο αυτό συχνά τον παίζουν οι εκπαιδευτικοί προκειμένου να προστατέψουν τα παιδιά, σε βάρος του παιδαγωγικού τους ρόλου.
Οι αυξημένες αρμοδιότητες που έχει δώσει το αστικό κράτος στην τοπική διοίκηση για τα σχολεία όχι μόνο δεν βοηθούν, αλλά υπηρετούν την απαλλαγή του κράτους από την υποχρέωση της χρηματοδότησης της σχολικής στέγης. Έχουμε δει πολλές φορές το έργο των αποσπασματικών – «ανώδυνων» παρεμβάσεων των δήμων στα σχολικά κτίρια. Έτσι και τώρα ξεμπέρδεψαν με ένα βάψιμο και μια απολύμανση, χωρίς να αγγίζουν το σύνολο των απαραίτητων μέτρων για τη διασφάλιση της υγείας των μαθητών και εκπαιδευτικών. Καμία ουσιαστική παρέμβαση στη βελτίωση των κτιρίων δεν είδαμε, καμία προσπάθεια εκπόνησης ενός σχεδίου ανέγερσης νέων σχολείων. Σίγουρα τίποτα δε γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά η προσπάθεια για να γίνουν έστω στο μέλλον δε φάνηκε πουθενά.
Αυτή τη στιγμή έχουν κλείσει περίπου 145 τμήματα σε όλη τη χώρα εξαιτίας κρουσμάτων του κορονοϊού. Την ώρα που οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι το επόμενο διάστημα θα αυξηθούν, η κυβέρνηση σφυρίζει αδιάφορα μπροστά στην απαίτηση όλων να υπάρχουν δωρεάν επαναλαμβανόμενα προληπτικά τεστ σε εκπαιδευτικούς και μαθητές για την πρόληψη της διασποράς του ιού.
Απέναντι σε αυτή την τραγική κατάσταση που υπάρχει στα σχολεία, ήταν μονόδρομος των γονέων, των μαθητών και των εκπαιδευτικών να αντιδράσουν, να ξαναβγούν στους δρόμους του αγώνα και να υπερασπιστούν για μια ακόμα φορά τα αυτονόητα δικαιώματά τους για την υγεία και τη μόρφωση. Σε αυτή τη δίκαιη αντίδραση η κυβέρνηση επιστράτευσε κάθε μέσο προκειμένου να κρύψει τις ευθύνες της που αποκάλυπταν τα αιτήματα.
Στην πρώτη γραμμή αυτής της προσπάθειας τάχθηκαν τα αστικά ΜΜΕ, κανάλια, εφημερίδες, ενημερωτικές ιστοσελίδες που με κατάπτυστο τρόπο απέκρυψαν το πλαίσιο των διεκδικήσεων που πρόβαλαν τα συλλογικά όργανα γονέων και μαθητών και αξιοποιώντας μεμονωμένες φωνές για το αίτημα της μάσκας παρουσίασαν τους γονείς και τους μαθητές ως ανεύθυνους και επικίνδυνους για τη δημόσια υγεία. Εδώ ταιριάζει η λαϊκή παροιμία «Εκεί που μας χρωστούσανε, μας πήραν και το βόδι»!
Το παράδειγμα των συλλόγων γονέων στο Δήμο Χερσονήσου, που την πρώτη κιόλας μέρα του αγιασμού έκαναν διαμαρτυρία στο δήμο διεκδικώντας άμεσες λύσεις στα τραγικά προβλήματα των σχολείων είναι χαρακτηριστικό. Ενώ την κινητοποίηση κάλυψαν 3 κανάλια, πήραν συνεντεύξεις από τους προέδρους των συλλόγων που ανέφεραν αναλυτικά το διεκδικητικό πλαίσιο, όλοι μας παρακολουθήσαμε στα δελτία ειδήσεων ρεπορτάζ με τίτλο «Οι γονείς αντιδρούν για τη μάσκα στα σχολεία». Τον ίδιο τίτλο διαβάσαμε σε γνωστές ενημερωτικές ιστοσελίδες που διαστρέβλωναν παντελώς το περιεχόμενο των κινητοποιήσεων. Το ίδιο ακριβώς σκηνικό παίχτηκε και την επόμενη μέρα στην παράσταση διαμαρτυρίας που έκαναν οι ίδιοι σύλλογοι στην Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης Κρήτης, όπου δημοσιογράφοι παραβρέθηκαν χωρίς να έχουν κληθεί από τους συλλόγους, αναζητώντας συγκεκριμένους γονείς που γνώριζαν για να κάνουν δηλώσεις για τη μάσκα με φόντο την κινητοποίηση.
Το ίδιο στημένο παιχνίδι παρακολουθήσαμε και με τις μαθητικές κινητοποιήσεις. Τα παιδιά μας βγήκαν στους δρόμους του αγώνα με το σύνθημα «Η μάσκα δεν είναι η μόνη προστασία, δώστε λεφτά για την παιδεία». Φορώντας τις μάσκες τους με υπευθυνότητα και ωριμότητα έκαναν τις μαθητικές τους πορείες με κοινά αιτήματα με γονείς και εκπαιδευτικούς. Την ίδια ώρα που ζητούσαν να καλυφθούν τα κενά στα σχολεία τους και να αραιώσουν τα τμήματα, τα κανάλια έπαιζαν το γνωστό παλιό σύνθημα «οι μαθητές υποκινούνται από κόμματα», αλλά και το καινούριο «οι μαθητές δεν θέλουν να φορούν μάσκα».
Ακούστηκαν ακόμα κι εκείνες οι γνωστές φωνές ότι «τα αιτήματα δεν είναι ρεαλιστικά». Αλήθεια, τι είναι εκείνο που δεν μπορεί να φτιάξει μια κυβέρνηση το 2020, που διαθέτει την τεχνολογία και την επιστήμη στη μεγαλύτερη ανάπτυξή τους! Δεν μπορεί να φτιάξει σχολεία; Δεν μπορεί να συντηρήσει αυτά που υπάρχουν; Δεν μπορεί να έχει τους απαραίτητους εκπαιδευτικούς σε κάθε σχολείο; Δεν μπορεί να παρέχει καθαριότητα; Είναι οφθαλμοφανές ότι όλα αυτά μπορεί και πρέπει να τα κάνει, αρκεί να θέλει. Όμως έχει άλλες προτεραιότητες και αυτό το έχουμε δει πολλές φορές. Την ίδια ώρα που λένε ότι δεν έχουν λεφτά για όλα αυτά, δίνουν απλόχερα 2 εκατομμύρια στα αστικά ΜΜΕ (για να κάνουν καλά τη βρώμικη δουλειά), δίνουν 600 εκατομμύρια στους ξενοδόχους για να χτίσουν «πράσινα ξενοδοχεία!! Λείπουν άραγε από τη χώρα μας τα ξενοδοχεία;;;
Οι μαθητές αυτή τη στιγμή τιμωρούνται από την Υπουργό Παιδείας γιατί σήκωσαν κεφάλι απέναντί της, απέναντι στο έλλειμμα της κυβέρνησης να τους προστατεύσει. Αυτοί οι μαθητές θέλουν ανοιχτά σχολεία, παλεύουν για να μην προστεθεί το σχολείο τους στη λίστα των σχολείων που κλείνουν λόγω του κορονοϊού. Τώρα είναι η στιγμή που ολόκληρη η κοινωνία πρέπει να πάρει θέση και να σταθεί στο πλευρό των μαθητών. Οφείλουμε να τα προστατέψουμε από τον αυταρχισμό της κυβέρνησης με τις κατάπτυστες αποφάσεις της για αναπλήρωση μαθημάτων τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες μόνο για τα σχολεία που έκαναν κατάληψη, για την υλοποίηση υποχρεωτικής on line διδασκαλίας με απουσίες χωρίς καν να τίθεται το ζήτημα της έλλειψης του απαραίτητου εξοπλισμού σε πολλές οικογένειες! Πολλοί σύλλογοι διδασκόντων έχουν ήδη πάρει αποφάσεις να μην υλοποιήσουν την on line διδασκαλία. Πρέπει να σταματήσει στην πράξη.
Ο αγώνας των μαθητών είναι ο αγώνας που πρέπει σήμερα να κάνει όλη η κοινωνία για τη μόρφωση της νέας γενιάς, για τη ζωή με δικαιώματα, με αξιοπρέπεια, χωρίς να σκύβει το κεφάλι στην επιβολή της εξουσίας. Αυτός ο αγώνας δεν μπορεί να είναι παράνομος, όπως πολλοί διευθυντές σχολείων έσπευσαν να τον ονομάσουν και κάλεσαν την αστυνομία και τον εισαγγελέα για να «επαναφέρουν την τάξη». Είναι αυτονόητος αυτός ο αγώνας αν θέλουμε να διαπαιδαγωγήσουμε τα νιάτα της χώρας μας να αντιστέκονται σε καθετί σάπιο αυτού του συστήματος, να παλεύουν για ένα καλύτερο κόσμο, για το μέλλον που τους αξίζει!
Τζένη Μπιτσάκη
Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γονέων Κρήτης
Νηπιαγωγός
8/10/2020
