Αυτός είναι ο τίτλος του υπέροχου βιβλίου που παρουσιάζω σήμερα με ιδιαίτερη χαρά διότι πρόκειται για κατάθεση ψυχής του Κωστή Κοντογιάννη που τον θεωρώ έναν από τους σπουδαίους στιχουργούς της Κρήτης και οι λόγοι είναι αρκετοί.
Ας αναφερθώ όμως πρώτα στον συγγραφέα λέγοντας ότι είναι Ρεθεμνιώτης με καταγωγή από τις Πρασσές ένα υπέροχο χωριό στον δρόμο προς το Αμάρι από το οποίο έχει πολλές όμορφες αναμνήσεις και συνεχίζει να το επισκέπτεται συχνά σήμερα καθώς διαθέτει περιουσία την οποία αξιοποιεί. Στην όμορη πόλη των τεχνών και γραμμάτων γεννήθηκε πριν από μισό αιώνα και έχει όμορφα βιώματα που τον ακολουθούν όπου κι αν βρεθεί, νιώθει δε ιδιαίτερη υπερηφάνεια για το ότι είναι Ρεθεμνιώτης και αυτή την αγάπη του την επιστέφει στον τόπο του μέσα από τις υπέροχες μαντινάδες τις ρίμες του και γενικότερα με την αμέριστη συμμετοχή του σε δρώμενα που αφορούν την παράδοση και τον πολιτισμό μας. Ιδιαίτερα κοινωνικός και αγαπητός ο Κωστής συμμετέχει σε όμορφες παρέες, γλέντια αλλά και συμπάσχει σε λύπες συγγενών φίλων και γνωστών του.
Με τον Κωστή Κοντογιάννη γνωριζόμαστε πολλά χρόνια μια και είναι και αυτός μέλος του συλλόγου Κρητών Στιχουργών «Μιχάλης Καυκαλάς» και με τον ποιητικό του λόγο προσφέρει πολλά στην παράδοση μας ακολουθώντας τις συμβουλές του αείμνηστου πολυβραβευμένου Ρεθεμνιώτη λόγιου και συμμετέχοντας σε παγκρήτιους διαγωνισμούς στους οποίους έχει αποσπάσει αρκετά βραβεία. Η σεμνότητα του χαρακτήρα του δεν τον άφηνε μέχρι πρότινος να εκδώσει βιβλίο μετά όμως από παραινέσεις φίλων αλλά και του κουμπάρου του σπουδαίου στιχουργού, συγγραφέα και καθηγητή Θεολογίας κ. Θοδωρή Ρηγηνιώτη αποφάσισε να μας προσφέρει τον πλούτο που συγκέντρωνε αρκετά χρόνια και να τον συμπεριλάβει στο παρόν βιβλίο.
Την επιμέλεια έχει κάνει ο Θοδωρής Ρηγηνιώτης ο οποίος ως γνωστόν είναι αυστηρός κριτής ακολουθώντας τα πρότυπα του αείμνηστου Μιχάλη Καυκαλά που έδινε μεγάλη σημασία στο ολοκληρωμένο νόημα, την χρήση της κρητικής διαλέκτου, την φαντασία , ευρηματικότητα και ομοιοκαταληξία της μαντινάδας.
Το βιβλίο εκδόθηκε από τον εκδοτικές επιχειρήσεις «Καλαιτζάκης Α.Ε», ενώ τον σχεδιασμό και την επιμέλεια των φωτογραφιών έχει κάνει η κ. Έλενα Νταντή. Ο Κωστής Κοντογιάννης στον πρόλογο του που είναι μια υπέροχη ρίμα (σειρά μαντινάδων στο ίδιο θέμα), αναφέρεται στην αγαπημένη του σύζυγο Πανώνα Μανουσέλη από το ιστορικό Ροδάκινο με καταγωγή από τον Καλλικράτη Σφακίων με την οποία έχουν μια όμορφη οικογένεια με δύο υπέροχες κόρες και διατηρούν από χρόνια το παραδοσιακό στέκι «Αρμονικόν» επί της οδού Γερακάρη που μπορεί κάποιος να δοκιμάσει πολύ νόστιμες παραδοσιακές συνταγές.
Εκεί εκτός από τα νόστιμα και αγνά πιάτα και ποτά θα θαυμάσει κάποιος τις δημιουργίες του ιδιοκτήτη (και όχι μόνο) δηλαδή μαντινάδες γραμένες στους τοίχους ανάμεσα σε φωτογραφίες καλλιτεχνών που έχουν αφήσει σπουδαίο έργο στην κρητική μουσική. Μαντινάδες του Κωστή Κοντογιάννη έχουν μελοποιήσει αρκετοί σπουδαίοι μουσικοί και σήμερα με αφορμή την έκδοση του βιβλίου πιστεύω ότι θα του ζητήσουν και άλλοι.
Θέλω να τονίσω ότι στις «Ψυχοσταλίδες» εκτός από μαντινάδες περιλαμβάνονται σπουδαίες ρίμες με θέματα όπως την αρχόντισσα πόλη, την αληθινή αγάπη, τα γλέντια τα παλαινά, την προύκα, το ριζίτικο γάμου, του γερακιού, του Ροδακίνου τσι κορφές, αποδιαφώτιστα και άλλες. Διαβάζοντας ο αναγνώστης αυτό το βιβλίο πιστέψτε με ότι θα παρακαλεί να μην τελειώσει διότι θα τον ταξιδέψει στην γνήσια την ανόθευτη Κρήτη και αν δεν καταλαβαίνει κάποια λέξη σε κάθε σελίδα στην κάτω μεριά υπάρχει γλωσσάρι εκτός από αυτό που υπάρχει στο τέλος.
Θα αναφέρω ένα μικρό δείγμα από το εξαιρετικό περιεχόμενο και είμαι σίγουρος ότι θα το πάρετε από τα κεντρικά βιβλιοπωλεία, από το κέντρο τύπου ή από το μεζεδοπωλείο Αρμονικό, ώστε να το χαρείτε και να το δωρίσετε σε αγαπημένα σας πρόσωπα.
Τούτη ζωη ‘ ν’ ανυφαντού, χαρές και λύπες κάνει
κλωστές και φαίνει καθα’ νους, τακίμι και το βάνει.
Μέσα στ΄ αλώνι τση ζωής τα βάσανα θα βάλω
να τ΄ αλωνέψω για να ιδώ είντα καρπό θα βγάλω.
Δε θέλω κούπες τη χαρά, τη δίψα μου να σβήσω
θέλω στο ρακοπότηρο σιγά για να μεθύσω.
Ποτές δε σβήνει μια φωθιά κι ας απομείνει στάχτη
σαν τη φυσήξει ο έρωντας ξανακεντά κι΄ ανάφτει.
Ρέγομαι την ψηλή κορφή σαν είναι χιονισμένη
και μιαν αγάπη στη φωθιά του έρωντα καημένη.
Τσ΄ αγάπης εφορτώθηκα στη ράχη το μιγόμι
μα΄ναι γλυκό το φόρτωμα και το σηκώνω ακόμη.
Αποδιαφώτιστα
Να΄ βγαινα αποδιαφώτιστα εις τα βουνά σου Κρήτη
να νιώσω πάχνη του χιονιού, τσ’ αυγής τη δροσεράδα
να δω βιτσίλα να πετά, γεράκι να βιγλίζει
να δω τ΄ αγρίμι τση κορφής περήφανο να στέκει.
Να σμίξω κι΄ ένα νιό βοσκό να τραγουδεί τσ΄ αγάπης
σ΄ ερημοκκλήσι να σταθώ να κάμω το σταυρό μου.
Κωστή Κοντογιάννη προσπάθησα να αποτυπώσω τι ένιωσα διαβάζοντας το υπέροχο βιβλίο σου αφήνοντας έξω την υποκειμενική κρίση η οποία λόγω της φιλίας μας θα επηρέαζε την αντικειμενική κριτική. Είμαι σίγουρος ότι ο κόσμος θα το αγκαλιάσει και θα το εκτιμήσει διότι είναι αληθινό και περιέχει τις «Ψυχοσταλίδες» σου.
Κλείνοντας θα πω
«Ψυχοσταλίδες πέσανε, μ’ έχουν ολόγρο κάνει
αιτία το βιβλίο σου έγινε Κοντογιάννη»
Γιώργος Ιως. Σηφάκης (Σιμισακογιώργης)
Ρέθυμνο 30/6/2021
