ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΕΛΛΑΔΑ

Ολυμπιακοί Αγώνες: Χρυσό για τον Στέφανο Ντούσκο!

Στέφανος Ντούσκος

Ο κορυφαίος κωπηλάτης στον κόσμο είναι Έλληνας! Ο 24χρονος Στέφανος Ντούσκος κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο σκιφ και επιστρέφει στα Γιάννινα με τον τίτλο του Ολυμπιονίκη.

Ο Ηπειρώτης αθλητής έκανε εκπληκτική κούρσα στον τελικό, προσπέρασε τους ανταγωνιστές του μετά το πρώτο μισό και τερμάτισε πρώτος με διαφορά σχεδόν ένα μήκος, καταρρίπτοντας το Ολυμπιακό ρεκόρ (6:40.45).

O Ντούσκος παρέλαβε το χρυσό μετάλλιο από τα χέρια του προέδρου της ΕΟΕ Σπύρου Καπράλου και ο εθνικός ύμνος της Ελλάδας ακούστηκε στο Τόκιο γύρω στις 4.15 τα ξημερώματα, για το χατίρι του κωπηλάτη που ο Ομοσπονδιακός προπονητής Τζοβάνι Ποστιλιόνε χαρακτήρισε «σιωπηλό εργάτη, επαγγελματία στο μυαλό, ικανό για όλα».

Λίγα λεπτά μετά τον τερματισμό, ο Ντούσκος παραμιλούσε από το μεθύσι της χαράς. «Ειλικρινά δεν μπορώ να το πιστέψω», είπε στην κάμερα της ΕΡΤ. «Ένιωθα πάρα πολύ καλά, με βοήθησε και ο καιρός. Ο προπονητής μου μού έλεγε να μείνω στα μετάλλια. Όταν έκανα την αλλαγή και προσπέρασα, στα 750-800 μέτρα, δεν πίστευα ότι θα αντέξω μέχρι τέλος. Έλεγα μέσα μου, Θεέ μου, ας κρατήσω λίγο ακόμα! Μόνο στα τελευταία 100 μέτρα πίστεψα ότι ήμουν νικητής».

Ο 24χρονος Ντούσκος αφιέρωσε το χρυσό μετάλλιο «σε όσους με βλέπουν στην Ελλάδα, στην κοπέλα μου, στους γονείς μου, σε όλο τον κόσμο. Πάνω απ’ όλους στον προπονητή μου, τον κύριο Ποστιλιόνε για την καθοδήγηση και την προπόνηση. Στον έφορο τον κύριο Πολύμερο, στον γιατρό μου, στον χορηγό μου, στους συναθλητές μου…».

Αμέσως μετά την απονομή, ο νεαρός Ολυμπιονίκης χαρακτήρισε το χρυσό μετάλλιο «δώρο Θεού. Τρέμω ολκληρος», είπε. «Δεν πίστευα ποτέ ότι θα έφτανα στη νίκη. Ξεκινώντας, ήλπιζα να φτάσω μια μέρα στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Στο σκιφ είσαι ολομόναχος, είναι το πιο δύσκολο αγώνισμα. Προσευχόμουν για ένα μετάλλιο, δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα έπαιρνα χρυσό, κοίταζα μόνο να έχω τρεις αθλητές πίσω μου. Μου φαινόταν άπιαστο αυτό το όνειρο, απέναντι σε τέτοιους αντιπάλους. Ήμουν πολύ συγκινημένος στο βάθρο, σκεφτόμουν τους πόνους που πέρασα και όλη την προσπάθεια, κρατιόμουν για να μη δακρύσω. Θέλω να γυρίσω στους ανθρώπους μου στην Ελλάδα, στα Γιάννινα, να δείξω το χρυσό μετάλλιο στην οικογένειά μου».