Το όνομα του, έχει ακουστεί όσο λίγα στο χώρο των τυχερών παιχνιδιών. Από τους πιο γνωστούς χαρτοπαίκτες, είναι ο Έλληνας ο οποίος έδωσε φαντασία στο μυθικό προφίλ του τυχοδιώκτη χαρτοπαίκτη και έμεινε στην ιστορία ως ο μεγαλύτερος τζογαδόρος της Αμερικής.

O Nick the Greek, κατά κόσμον Νικόλας Δάνδολος με καταγωγή από την Σμύρνη, γεννήθηκε στο Ρέθυμνο της Κρήτης, στις 27 Απριλίου 1883. Γόνος εύπορης οικογένειας, με πατέρα έμπορο χαλιών και νονό εφοπλιστή, σπούδασε στο «Ευαγγελικό Ελληνικό Κολλέγιο» Σμύρνης με πτυχίο στη Φιλοσοφία. Δεν ήταν όμως γραφτό του να ακολουθήσει το δρόμο προς το Αγαθόν που δίδαξε ο Πλάτωνας.

Σε ηλικία 18 χρονών ο νονός του τον στέλνει στις ΗΠΑ, πράγμα σύνηθες για τα δεδομένα της τότε εποχής, προκειμένου να αποκτήσει εμπειρίες στον τομέα των επιχειρήσεων. Μετά από έναν αποτυχημένο έρωτα, ο Nick μεταναστεύει στο Μόντρεαλ όπου το 1911 γνωρίζει έναν πασίγνωστο αναβάτη ιπποδρομιών, τον Phil Musgrave. Ο Musgrave, τον φέρνει για πρώτη φορά σε επαφή με τον τζόγο, με τον Nick να κερδίζει περίπου μισό εκατομμύριο δολάρια σε έξι μήνες στοιχηματίζοντας στον ιππόδρομο. Στη συνέχεια, επέστρεψε στο Σικάγο, όπου έχασε όλα του σχεδόν τα χρήματα στα χαρτιά μην έχοντας ουσιαστικά ιδέα από τυχερά παιχνίδια, δηλώνοντας όμως γοητευμένος από το ρίσκο. Είχε πλέον αποφασίσει ότι θα γινόταν επαγγελματίας τζογαδόρος.

Καθώς η φήμη του σαν χαρτοπαίκτη μεγάλωνε, τα καζίνο άρχισαν να του προσφέρουν κανονικό μισθό, προκειμένου να σταματήσει να παίζει εναντίον τους και να τους προκαλεί «ζημιές», όμως ο Nick απαντούσε ότι τον ενδιέφερε μόνο το ποντάρισμα και όχι τα χρήματα, με τον ίδιο να έχει χάσει πάνω από 100.000 δολάρια, σε ένα μόνο ποντάρισμα.

Με την εξάπλωση της φήμης του, άρχισαν να διαδίδονται παράξενες ιστορίες σχετικά με το πως έχανε ή κέρδιζε, όπως η ιστορία ότι πάνω από εβδομήντα φορές ξεκίνησε να παίζει ή έφτασε κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού χωρίς ούτε ένα δολάριο και έφυγε νικητής. Επίσης πασίγνωστες είναι οι ιστορίες όπου έπαιζε 10 μέρες χωρίς ύπνο, ενώ διαστάσεις θρύλου έχει πάρει η συνομιλία του με τον τότε αρχηγό της μαφίας Κοστέλο, ο οποίος έχοντας χάσει αρκετές χιλιάδες δολάρια αποκάλεσε τον Nick δειλό, με τον Nick τότε να τον προκαλεί να παίξουν 550.000 δολάρια και τον Κοστέλο να αποσύρεται. Αυτό το γεγονός, είχε ως αποτέλεσμα η φήμη του να φτάσει τις διαστάσεις του μεγαλύτερου τζογαδόρου του κόσμου, Johny Moss.

Ο Nick συνδέθηκε με ιστορικές προσωπικότητες της Αμερικής, όπως ο Αριστοτέλης Ωνάσης, ο Φρανκ Σινάτρα ακόμα και ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, όπου σε μια βραδινή έξοδό του που συνοδευόταν από το μεγάλο φυσικό, έγινε το ακόλουθο περιστατικό: Ο Nick παρ’ όλο που ήθελε όλοι στον κύκλο του να δείξουν επίπεδο και να συμπεριφερθούν στο μορφωμένο φίλο του με σεβασμό γνώριζε πως οι άνθρωποι τους οποίους συνήθιζε να συναναστρέφεται δε γνώριζαν τίποτε από επιστήμες. Έτσι, για να αποφύγει κάποιο τυχόν μπέρδεμα αποφάσισε να τους συστήσει τον Αϊνστάιν ως «ο μικρός Al από το Princeton» (ο Einstein ήταν τότε μέλος του Ινστιτούτου Ανωτέρων Σπουδών στο πανεπιστήμιο αυτό). Τελικά ο Αϊνστάιν το διασκέδασε τόσο που το άλλο πρωί δυσκολευόταν να φύγει για το σπίτι του…

Η μεγαλύτερη παρτίδα πόκερ στον κόσμο- Η έμπνευση για τα World Series

Το καλοκαίρι του 1949, κι ενώ η πορεία του συνεχιζόταν, ο Δάνδολος πλησίασε τον Benny Binion, έναν ιδιοκτήτη καζίνο και φανατικό λάτρη του πόκερ, με το ασυνήθιστο για τα δεδομένα της εποχής αίτημα να του κλείσει αναμέτρηση με τον καλύτερο μέχρι τότε παίκτη πόκερ, ένα παιχνίδι που θα χαρακτηριζόταν ως «Μαραθώνιος πόκερ». Ο Binion συμφώνησε να οργανώσει την αναμέτρηση μεταξύ του Nick the Greek και του μυθικού Johnny Moss με τον όρο πως το παιχνίδι θα παιζόταν δημοσίως.
Σ’ αυτό το γεγονός μάλιστα, πιστώνεται ευρέως ως η έμπνευση για τη σύγχρονη εποχή του «World Series of Poker», που καθιερώθηκε το 1970.

Το παιχνίδι αυτό, που έμεινε στην ιστορία ως η μεγαλύτερη παρτίδα πόκερ που παίχτηκε ποτέ, ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 1949 και τελείωσε τον Μάιο του ίδιου έτους.
Κατά τη διάρκεια του ιδιότυπου αυτού Μαραθώνιου που διήρκεσε πέντε μήνες με διαλείμματα μόνο για ύπνο και φαγητό, οι δύο αντίπαλοι έπαιξαν κάθε παραλλαγή του πόκερ που υπήρχε.
Στο τέλος ο Moss κέρδισε το χαρακτηρισμένο ως «Μεγαλύτερο παιχνίδι της πόλης» κι ένα ποσό που έφτανε τα 2 εκατομμύρια δολάρια.

Όταν ο Nick έχασε και την τελευταία του δεκάρα, σηκώθηκε αργά από την καρέκλα του, κινήθηκε αθόρυβα και είπε τη διάσημη φράση: «Κύριε Μος, θα πρέπει να σας αφήσω να φύγετε».

Ο «τζέντλεμαν της πράσινης τσόχας», πέθανε σε ηλικία 83 ετών, στις 25 Δεκεμβρίου του 1966, από καρδιακή προσβολή, αφού είχε προηγηθεί πνευμονία. Ήταν πλέον πάμφτωχος, αν και έμενε στο πολυτελέστερο ξενοδοχείο του Λας Βέγκας. Ορισμένοι ονομαστοί φίλοι του συναντήθηκαν και φρόντισαν έτσι ώστε να έχει μια υπερπολυτελή κηδεία που να του αρμόζει, με χρυσό μάλιστα φέρετρο.

Τον έθαψε με μεγάλη πολυτέλεια ο Φρανκ Σινάτρα, ενώ το παρών έδωσαν, ηθοποιοί του Χόλιγουντ, σταρ και μαφιόζοι, και του εναπόθεσαν λουλούδια με τραπουλόχαρτα, κυρίως τον Ρήγα σπαθί, που τον αντιπροσώπευε στο χώρο του τζόγου.

Οι αμερικανικές εφημερίδες το γράψανε πρωτοσέλιδα και του αφιέρωσαν αρκετές σελίδες.

Όπως έλεγε ο Τέλης Σαβάλας, διάσημοι τζογαδόροι επιδιώκανε να βρεθούνε έστω για μια φορά αντίπαλοι του Νικ, για να διηγούνται, όπως στη κηδεία του, πως είχανε παίξει μαζί του, ενώ ο Φρανκ Σινάτρα αποχαιρετώντας τον, είπε: «Νικ, υπήρξες τόσο αγνός και έντιμος, ώστε η μόνη περιουσία που είχες ήταν οι αγαθοεργίας σου».

Δώρισε περισσότερα από 20 εκατομμύρια δολάρια για φιλανθρωπικούς και εκπαιδευτικούς σκοπούς, ποσό τεράστιο, όπως είπαμε, για την εποχή εκείνη. Είναι ο μοναδικός Έλληνας που μπήκε (το 1979) στη λίστα «Hall of Fame» των θρύλων του πόκερ μαζί με ακόμη 21 μεγάλους παίκτες πόκερ.