Tα «Παράσιτα» από τη Νότια Κορέα έγιναν η πρώτη διεθνής παραγωγή – η πρώτη μη αγγλόφωνη ταινία – που κερδίζει το Όσκαρ καλύτερης ταινίας στα 92 χρόνια του θεσμού κάνοντας την μεγάλη ανατροπή στην ιστορία της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου και των Όσκαρ. Η κοινωνική σάτιρα του Μπονγκ Τζουν-χο αποθεώθηκε στο Dolby Theatre του Χόλιγουντ όχι μόνο στο φινάλε της απονομής, αλλά καθ’ όλη τη διάρκειά της καθώς όλη η αίθουσα χειροκροτούσε δυνατά στο άκουσμα κάθε βραβείου της.
Με τέσσερα βραβεία – καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, πρωτότυπου σεναρίου και καλύτερης διεθνούς ταινίας – στο σύνολο έξι συνολικά υποψηφιοτήτων η κοινωνική σάτιρα από τη Νότια Κορέα στέφθηκε βασίλισσα της 92ης απονομής των βραβείων Όσκαρ πετυχαίνοντας τη μεγάλη έκπληξη.
Η νίκη των «Παρασίτων» αποτελεί και μία κατά έναν τρόπο απάντηση της Ακαδημίας σε όσα της προσάπτουν τα τελευταία τελευταία χρόνια για την εκπροσώπηση της πολυπολιτισμικότητας, αλλά και του παγκοσμιοποιημένου, διαφυλετικού κινηματογράφου στους κόλπους της. Ο Μπονγκ Τζουν-χο είναι ο δεύτερος σκηνοθέτης που κερδίζει το Όσκαρ σκηνοθεσίας για ένα μη αγγλόφωνο φιλμ μετά τον Αλφόνσο Κουαρόν για το «Ρόμα». Στην ιστορία των Όσκαρ, 27 σκηνοθέτες έχουν διεκδικήσει το Όσκαρ καλύτερης σκηνοθεσίας για 32 μη αγγλόφωνες ταινίες. Είναι, επίσης, ο δεύτερος Ασιάτης σκηνοθέτης που το κερδίζει μετά τον Ανγκ Λι που το πήρε το 2006 για το «Μυστικό του Brokeback Mountain» και το 2013 για τη «Ζωή του Πι».
«Είμαι πολύ χαρούμενος που παίρνω το πρώτο βραβείο με την νέα ονομασία, χειροκροτώ την νέα κατεύθυνση που αυτή η αλλαγή συμβολίζει. Θέλω να χειροκροτήσετε τους ηθοποιούς μου που είναι όλοι εδώ απόψε. Και τώρα είμαι έτοιμος να πάμε για ποτά», είπε ο Μπονγκ Τζουν-χο παίρνοντας το βραβείο καλύτερης διεθνούς ταινίας (όπως μετονομάστηκε η κατηγορία της ξενόγλωσσης ταινίας) ενώ η αίθουσα δονούνταν από τα χειροκροτήματα -σημάδι της τεράστιας απήχησης που είχαν τα «Παράσιτα» στους ψηφοφόρους της Ακαδημίας. Λίγο αργότερα, ο Νοτιοκορεάτης δημιουργός κέρδισε το βραβείο σκηνοθεσίας αναγνωρίζοντας την επιρροή στο έργο του κάθε συνυποψηφίου του σκηνοθέτη – ιδίως του Μάρτιν Σκορσέζε – για τον οποίο προέκυψε και η πιο συγκινητική στιγμή όλης της τελετής με το Dolby Theatre σύσσωμο όρθιο να επευφημεί «Μπράβο!».
Η 92η τελετή απονομής των βραβείων Όσκαρ χαράσσεται στη μνήμη ως μια γιορτή του παγκόσμιου σινεμά. Από αυτή την γιορτή το γκανγκστερικό έπος του Μάρτιν Σκορσέζε «Ο Ιρλανδός» έφυγε χωρίς βραβείο από 10 υποψηφιότητες, το εκρηκτικό «Joker» με δύο (α΄ ανδρικού ρόλου για τον Χοακίν Φίνιξ και μουσικής για την Χίλντουρ Γουτναντότιρ), το «Κάποτε στο…Χόλιγουντ» του Κουέντιν Ταραντίνο επίσης αποχώρησε με δύο βραβεία (β΄ ανδρικού ρόλου για τον Μπραντ Πιτ και καλλιτεχνικής διεύθυνσης), η Ρενέ Ζελβέγκερ κατέκτησε το δεύτερο Όσκαρ της καριέρας της για την ερμηνεία της Τζούντι Γκάρλαντ στο βιογραφικό δράμα «Judy», ενώ η αντιφασιστική σάτιρα «Τζότζο» με το Όσκαρ διασκευασμένου σεναρίου, η «Ιστορία γάμου» με το βραβείο Β΄ Γυναικείου Ρόλου για την Λόρα Ντερν και το γκαζιάρικο «Κόντρα σε όλα» με τα βραβεία Ήχου και Μοντάζ. Οι «Μικρές Κυρίες» πήραν το βραβείο Κοστουμιών και το «Toy Story 4» το βραβείο Καλύτερης Ταινίας Κινουμένων Σχεδίων, όπως αναμενόταν.
Αν ήταν να συνοψίσουμε τη βραδιά σε έναν λόγο, τότε αυτή η αναφορά ανήκει δικαιωματικά στον Χοακίν Φίνιξ που στον ευχαριστήριο λόγο του κατέθεσε για άλλη μια φορά το πολιτικό του αισθητήριο: «Δεν νιώθω ανώτερος από κανένα εδώ. Μοιραζόμαστε την ίδια αγάπη για το σινεμά και δεν ξέρω τι θα είχα απογίνει χωρίς αυτό. Νομίζω όμως ότι το μεγαλύτερο δώρο είναι ότι μας δίνεται η δυνατότητα να έχουμε φωνή όταν πολλοί γύρω μας δεν έχουν. Είτε μιλάμε για την εκπροσώπηση των γυναικών, είτε για τον ρατσισμό, είτε για την οικολογία, στην ουσία μιλάμε για τον αγώνα απέναντι στην αδικία. Και υπάρχει αδικία σε αυτό τον κόσμο.
Έχουμε αποσυνδεθεί από τη φύση. Είμαστε εγωκεντρικοί – δεν είμαστε το κέντρο του σύμπαντος. Νιώθουμε ότι έχουμε το δικαίωμα να αρμέγουμε την αγελάδα και να βάζουμε το γάλα στον καφέ μας. Μετά της κλέβουμε και το μοσχαράκι της. Αν είχαμε την αγάπη ως οδηγό θα βρίσκαμε το σύστημα που θα μας επέτρεπε να επιβιώσουμε. Έχω υπάρξει κωλόπαιδο, πολύ δύσκολος στις συνεργασίες μου. Και εσείς μου δώσατε μία δεύτερη ευκαιρία. Για αυτό πρέπει να βοηθάμε όλοι ο ένας τον άλλον. Να συγχωρούμε, να δίνουμε ευκαιρίες… Αυτή είναι σημασία της ανθρωπιάς. Όταν ήταν 17 ο αδελφός μου έγραψε αυτόν τον στίχο: Run to the rescue and love and piece will follow».
Εμφανώς συγκινημένος και ο Μπραντ Πιτ αφιέρωσε το πρώτο Όσκαρ ερμηνείας που κράτησε στα χέρια του και το δεύτερο της καριέρας του (μετά από αυτό της καλύτερης ταινίας για το «12 χρόνια σκλάβος») στα παιδιά του. «Ευχαριστώ την Ακαδημία – έχω μόνο 45 δευτερόλεπτα εδώ πάνω το οποίο σημαίνει ότι έχω 45 δευτερόλεπτα παραπάνω από τον χρόνο που έδωσε η Γερουσία αυτή την εβδομάδα στον Τζον Μπόλτον…Σκέφτομαι ότι ο Κουέντιν ίσως κάνει μια ταινία γι’ αυτό – και στο τέλος, οι ενήλικες κάνουν το σωστό.»», είπε με τρεμάμενη φωνή. «Λίο, θα ακολουθώ τα βήματά σου ανά πάσα στιγμή. Σκέφτομαι τους δικούς μου να με πηγαίνουν μικρό σινεμά για να δούμε τους «Δύο Ληστές» και συγκινούμαι. Το αφιερώνω στα παιδιά μου που με έμαθαν όσα ξέρω. Σας λατρεύω…», τόνισε.
