Η παρέμβαση του Νίκου Βαράκη, παιδιάτρου στην εκδήλωση του ΚΚΕ με τίτλο «Από το σύστημα της αδικίας και του πολέμου, υπάρχει διέξοδος. Με το ΚΚΕ στο δρόμο της ανατροπής για το σοσιαλισμό»:
Καλημέρα και ευχαριστούμε για την επίσκεψη και τη διάθεση για επικοινωνία.
Είμαι οικογενειάρχης, ελευθερος επαγγελματίας, μόνιμος κάτοικος Ρεθύμνου, που βιώνει όλα τα προβλήματα του σύγχρονου Έλληνα. Αισθάνομαι αριστερός, χωρίς να είμαι μέλος του ΚΚΕ, ούτε καν να αποκαλώ τον εαυτό μου κομμουνιστή, όχι επειδή δε το επιθυμώ, αλλά γιατί δεν είμαι σίγουρος πως καλύπτω τις προϋποθέσεις. Βλέπω ήδη κάποιους/ες να χαμογελάν, μια που λίγο πολύ γνωριζόμαστε στο Ρέθυμνο και οι περισσότεροι/ες εδώ ξέρουν ποιος είμαι και τις προτεραιότητές μου, μια που έχουμε παλέψει μαζί για το δικαίωμα στην δωρεάν ποιοτική Υγεία και Παιδεία, την Ειρήνη, την Ελευθερία του λόγου & έκφρασης, αξιοπρέπεια στην αμοιβή του εργαζόμενου, την οικολογία… Έχουμε συστρατευτεί απέναντι στον ρατσισμό, την ξενοφοβία, τον σεξισμό…
Βρίσκομαι εδώ σήμερα επειδή αρχίζω να πιστεύω πως στην Ελλάδα πλέον δεν υπάρχει πολιτικός χώρος εκτός του ΚΚΕ, που να παλεύει με αξιώσεις για όλα τα παραπάνω, χωρίς να θέλω να εκμηδενίσω την προσπάθεια και τον αγώνα μικρότερων κομμάτων ή πολιτικών σχηματισμών του αριστερού χώρου. Όλοι έχουμε τη θέση μας στο δρόμο και στον αγώνα για το δίκαιο των πολλών και όχι τα συμφέροντα των λίγων.
Το ΚΚΕ δεν έχει αναιρέσει τις αρχές του, ούτε έχει φωνάξει «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» για να έρθει στην εξουσία είτε σαν ΠΑΣΟΚ, είτε σαν ΣΥΡΙΖΑ και στην πράξη να εφαρμόσει τα ανάποδα.
Σαν να ακούω φίλους μου να μου λένε «μα το ΚΚΕ δεν θέλει να κυβερνήσει και για αυτό δεν έχει φθαρεί, δεν έχει αναγκαστεί να συμβιβαστεί. Το να λες ΟΧΙ σε όλα και να είσαι μόνιμα στην αντιπολίτευση είναι εύκολο… γιά να αναγκαστείς να κυβερνήσεις και τότε τα λέμε…». Μου έρχεται η κουβέντα άλλου φίλου, πολύ πιο κοντά στο ΚΚΕ, που μόλις μοιράστηκα τους προβληματισμούς μου, μού απάντησε «μα ο λαός δεν θέλει να κυβερνήσει. Το ΚΚΕ θα θέλει όταν θα θέλει και ο λαός». Εγώ θα πρόσθετα, ο λαός δεν θέλει επειδή δεν είναι έτοιμος. Όμως πόσο μέρος της ευθύνης για αυτό βαραίνει και το ΚΚΕ;
Εδώ στο Ρέθυμνο τα τελευταία χρόνια βιώνουμε μια συνύπαρξη με το ΚΚΕ και τα μέλη του, διαφορετική από ό,τι τον προηγούμενο καιρό. Διαπιστώνουμε ένα «άνοιγμα» του ΚΚΕ σε χώρους όπου δίνονται αγώνες για την υγεία, την παιδεία, την οικολογία, τους μετανάστες, τους πρόσφυγες. Αρχίζουμε να μαζευόμαστε και πάλι όλοι μαζί σε μια πορεία και να μην υπάρχει η αστειότητα των 100 ανθρώπων μπροστά στο Δημαρχείο και των 100 μπροστά στο Εργατικό Κέντρο. Επιτρέψτε μου μια μικρή παρένθεση εδώ, με αφορμή την αναφορά μου στις πορείες: η πορεία θέλει πάθος, μαχητικότητα, θέλει να ξυπνά τον ενθουσιασμό των συμμετεχόντων με συνθήματα με ένταση, κάτι που δεν υπηρετείται από τον τρόπο έκφρασης με το μονότονο ρυθμό της ντουντούκας που ακούγεται σαν φωνή του Google ή σαν να έχει πάθει κάτι και να κάνει διακοπές, συλλαβίζοντας με τον ίδιο τρόπο όλα τα συνθήματα. Δεν μπορεί να φωνάζουμε με τον ίδιο τρόπο το «Εμπρός λαέ μη σκύβεις το κεφάλι, ο μόνος δρόμος είναι αντίσταση και πάλη» με το «Υγεία, παιδεία, ενέργεια νερό δεν είναι εμπορεύματα ανήκουν στον Λαό»… θα καταντήσουμε να φωνάζουμε με αυτό το κοφτό, στακάτο τρόπο «πό τε θα κα πο τε θα κά νει ξα στε ρια»… Δυστυχώς, αυτή η «μόδα» αν μου επιτρέπεται ο χαρακτηρισμός, δεν ανήκει μόνο στο ΚΚΕ και στο ΠΑΜΕ, αλλά και σε άλλες αριστερές και φοιτητικές συλλογικότητες.
Όμως θα ήθελα να επιστρέψω στο άνοιγμα που έχει κάνει το ΚΚΕ στην τοπική κοινωνία του Ρεθύμνου, που φαίνεται να έχει αντίκτυπο τόσο στην συμμετοχή του κόσμου όλο και πιο ομαδικά στις κινητοποιήσεις, όσο και στην εκπροσώπηση στην τοπική αυτοδιοίκηση. Χαιρετίζω λοιπόν στα πλαίσια αυτου του σμιξίματος και την σημερινή εκδήλωση.
Αυτό που θα ήθελα προσωπικά να πω και που είναι συνέχεια και όλων των παραπάνω, είναι πως είναι καιρός το ΚΚΕ να βοηθήσει ώστε ο απλός λαός να καταλάβει γιατί το συμφέρον του βρίσκεται με το ΚΚΕ. Δεν αρκεί να μαζευόμαστε οι ίδιοι 50, να λέμε τα ίδια πράγματα, σαν να το κάνουμε μόνο και μόνο για να κοιμόμαστε με πιο ήσυχη την συνείδησή μας πως κάτι κάναμε. Το ζητούμενο είναι να ενημερώσουμε, να πληροφορήσουμε τον κόσμο και οι παλιές πρακτικές των ατέρμονων ομιλιών πριν από τις πορείες, που εξαγγέλλονται για τις 6, οι ομιλίες αρχίζουν κατά τις 7 με 7:30 και η πορεία ξεκινά στις 8 δεν είναι πια αποτελεσματικές. Χρειάζεται να επιστρατεύσουμε την φαντασία μας και να χρησιμοποιούμε την τεχνολογία για να σπάσουμε το μονοπώλιο των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας. Χρειαζόμαστε το Luben, τον Ζαραλίκο, την Ελληνοφρένια, τον Μπογιόπουλο, αλλά και ιδέες όπως τον χορό που κάναμε για τα θύματα στα Τέμπη και συμβόλιζε τα δύο τραίνα, ή τα κάλαντα που είχαμε ψάλει και που μιλούσαν για το νοσοκομείο μας και ο κόσμος συμμετείχε.
Είναι καιρός το ΚΚΕ να εκσυγχρονιστεί και χωρίς να χάσει την ταυτότητά του να επιτρέψει σε όλες/όλους/όλα να έχουν ταυτότητα. Πιστεύω πως δε ταίριαζε στο ΚΚΕ η απόφαση ΟΧΙ στο νομοσχέδιο για την ισότητα στον γάμο ανεξαρτήτου φύλου. Απομονώθηκαν άνθρωποι κατατρεγμένοι, των οποίων τα δικαιώματα καταστρατηγούνται καθημερινά, και ειδικά το Κόμμα των Ελλήνων Κομουνιστών θα όφειλε να δείξει μεγαλύτερη ευαισθησία. Δεν πείθει το ντύσιμο του αντικαπιταλιστικού αγώνα απέναντι στην εμπορευματοποίηση της μήτρας της παρένθετης μητέρας, όσο δε θα έπειθε η καταδίκη των μεταμοσχεύσεων στο όνομα του φόβου της πιθανής εκμετάλλευσης των δοτών. Όμως ακόμα και αν είχε το ΚΚΕ ενστάσεις απέναντι σε κάποιες διατάξεις, ας εστίαζε μόνο σε αυτές και ας στήριζε τις υπόλοιπες. Εύχομαι το συντομότερο, τα ανώτερα και ανώτατα όργανα του Κόμματος να ακούσουν την βάση που στην πλειοψηφία της είναι υπέρ της συμπερίληψης ασχέτου φύλου και της ίσης μεταχείρισης απέναντι στον νόμο. Περιμένω μια απάντηση για το θέμα της ίσης αντιμετώπισης στον γάμο και την τεκνοθεσία-τεκνοποίηση.
Τέλος, για να μη σας κουράζω, πιστεύω πως ένα στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί με το άνοιγμα του ΚΚΕ σε χώρους και συλλογικότητες, είναι και ο σεβασμός των διαφορετικών απόψεων και η δυνατότητα διαλόγου και διάδρασης, χωρίς «καπέλωμα» και επιβολή απόψεων. Μπορούμε να συνυπάρχουμε, να συμπορευόμαστε, να διεκδικούμε και να παραμένουμε διαφορετικοί και αυθεντικοί. Μόνο κέρδος έχουμε από τον διάλογο, ακόμα και αν τελικά δεν συμφωνούμε, σεβόμαστε όμως την διαφορετική προσέγγιση, όταν παλεύουμε για τον ίδιο σκοπό.
Και πάλι ευχαριστώ για την ευκαιρία να με ακούσετε και εύχομαι καλή συνέχεια και καλή δύναμη στους αγώνες που θα έρθουν.
Νίκος Βαράκης
Παιδίατρος
