Το τραγούδι που είχα σε μια παλιά πορτοκαλί κασέτα όταν ήμουνα πρόσκοπος, πως λέμε “όταν ήμουν δάσκαλος”, τη δεκαετία του 1980! Είναι η άλλη μεριά του σαρανταπενταριού με το τραγούδι του 11ου Παγκοσμίου Τζάμπορη, Διεθνής μάζωξη προσκόπων που γινόταν κάθε τέσσερα χρόνια.
Έτσι το 1963, 14.000 πρόσκοποι από 89 χώρες κατασκήνωσαν στον Μαραθώνα!
Αφού το τραγούδι, του δισκίου 3315, υπογράφεται από το Νίκο Γκάτσο στους στίχους, πιθανολογώ ότι και αυτούς έχει τους ίδιους δημιουργούς. Ερμηνεύει η “Παιδική χορωδία των Ανακτόρων” (αμ πώς, είχε ο Κοκός χορωδία να του τραγουδάνε το βράδυ για να κοιμάται!).
Δεν πιστεύω να παραπονεθεί κανείς για τα “χρατσα-χρούτσα”, πείτε ότι είναι τα ξύλα της φωτιάς που καίγεται!
Αφιερωμένο στο 8ο Σύστημα Αεροπροσκόπων Χανίων για όλα τα ωραία χρόνια που πέρασα! (Εγώ, ο Ασημόγλαρος, για όλα εκείνα τα ωραία ξάστερα βράδια των κατασκηνώσεων δίπλα στην πυρά… Αχ!!)
Μουσικές Αναδρομές
Μανώλης Τζιλιβάκης
