Μια μοναδική βραδιά απόλαυσαν οι παρευρισκόμενοι στη συναυλία – αφιέρωμα στο αντιδικτατορικό τραγούδι που διοργάνωσε η Τομεακή Οργάνωση Ρεθύμνου του ΚΚΕ. Η Μαρία Κώτη και ο Βαγγέλης Βουτσαδάκης, με τη συνοδεία του Βλαδίμηρου Ουρανού και του Χάρη Χατζημανώλη ταξίδεψαν το κοινό που γέμισε το Σπίτι του Πολιτισμού με τα «τραγούδια της φωτιάς», τα τραγούδια που τραγουδήθηκαν από χιλιάδες ανθρώπους στα μαύρα χρόνια της δικτατορίας και μέχρι σήμερα αποτελούν συντροφιά στους αγώνες, στη διαδήλωση και στις παρέες.
Στην αρχή της εκδήλωσης ο γραμματέας της Τομεακής Επιτροπής Ρεθύμνου του ΚΚΕ και μέλος της Επιτροπής Περιοχής Κρήτης, Βαγγέλης Αγγελογιαννάκης, καλωσόρισε τους παρευρισκόμενους, αναφέροντας ότι με τη συναυλία αυτή το ΚΚΕ τιμά όλους εκείνους που έδωσαν τη ζωή τους, βασανίστηκαν, εξορίστηκαν, πάλεψαν με κάθε τρόπο ενάντια στο καθεστώς της στρατιωτικής δικτατορίας. Τιμά τους αγωνιστές του ηρωικού ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου από τον οποίο συμπληρώθηκα, τον περασμένο Νοέμβρη, 50 χρόνια.
Επεσήμανε ότι ιδιαίτερη πτυχή του αγώνα κατά της Χούντας, αλλά και του ίδιου του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου, υπήρξε και το αντιδικτατορικό τραγούδι. Το τραγούδι που φτιάχτηκε από τις πέτρες της εξορίας, των φυλακών, των μπουντρουμιών του ΕΑΤ-ΕΣΑ, της «ταράτσας» της Μπουμπουλίνας, των τοίχων των πανεπιστημιακών αμφιθεάτρων, της ασφάλτου των πόλεων. Το τραγούδι που αφύπνιζε κόσμο σε δίσεκτους καιρούς και όπλιζε με θάρρος τους αγωνιστές. Το τραγούδι που γεννήθηκε από επώνυμους δημιουργούς αλλά που κυρίως «άνθισε» στα χείλη των πολλών ανωνύμων, των συντρόφων και των συναγωνιστών, των εργαζομένων και όλου του λαού που το έκαναν κτήμα τους. Οι στίχοι του είναι μέχρι σήμερα πολύτιμη παρακαταθήκη για το τι σημαίνει πολιτισμός και δημιουργία, για το πώς το τραγούδι αντί να «νανουρίζει» και να αποκοιμίζει, μπορεί να πυρπολήσει καρδιές και συνειδήσεις. Γιατί ακριβώς το αντιδικτατορικό τραγούδι δεν ήταν στενά «επικαιρικό». Απέκτησε γρήγορα πλατύτερο νόημα γιατί ο αντιδικτατορικός αγώνας, ο αγώνας ενάντια στη χούντα, ενάντια στην αδικία και την εκμετάλλευση, αγκάλιαζε όλες τις πτυχές της ζωής των αγωνιστών και του λαού που όρθωνε το ανάστημά του. Και το πιο σημαντικό στη ζωή – και τότε και τώρα – είναι ο αγώνας για να αλλάξει ο κόσμος, για να «ανθρωπέψει ο άνθρωπος».
Επεσήμανε ακόμα ότι το ΚΚΕ μπορεί να αισθάνεται υπερηφάνια γιατί, παρά τις αδυναμίες, ήταν η μοναδική πολιτική δύναμη που καλούσε έμπρακτα σε ανατροπή της δικτατορίας με όρους μαζικού εργατικού – λαϊκού κινήματος, αξιοποιώντας κάθε μορφή πάλης, απορρίπτοντας τη συναίνεση του λαού σε λύσεις «από τα πάνω». Γιατί πορεύτηκε με το πνεύμα του συνθήματος «μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό, βαδίζοντας στον δρόμο της ανατροπής», το οποίο ακολουθεί μέχρι σήμερα.
Τόνισε ότι ιδιαίτερα παραμένουν επίκαιρα τα συνθήματα του Πολυτεχνείου «ψωμί – παιδεία – ελευθερία», «έξω το ΝΑΤΟ – έξω οι ΗΠΑ», γιατί απηχούν μια αντικειμενική πραγματικότητα που τη βιώνουν οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα, οι νέοι και οι νέες. Τη βιώνουν με την πολιτική της ΕΕ και όλων των κυβερνήσεων που συνεχίζει να τα παίρνει από τους πολλούς και να τα δίνει στους λίγους. Τη βιώνουν με την γενικευμένη ακρίβεια, την πολύχρονη καθήλωση μισθών, για να στηρίζονται τα κέρδη μεγάλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων. Την βιώνουν με την προσπάθεια να υποταχθούν ακόμα περισσότερο η μόρφωση, η εκπαίδευση και η επιστημονική έρευνα με τις ανάγκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης, όπως εκφράζεται ιδιαίτερα με το νομοσχέδιο για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων – επιχειρήσεων που ετοιμάζεται να φέρει η κυβέρνηση.
Τη βιώνουν αυτή την περίοδο με το έγκλημα του κράτους – δολοφόνου του Ισραήλ σε βάρος του παλαιστινιακού λαού. Ενός λαού, που εδώ και δεκαετίες ζει, πονάει, υποφέρει, ταπεινώνεται, βασανίζεται και πεθαίνει, εξαιτίας της ισραηλινής στρατιωτικής, πολιτικής και οικονομικής κατοχής, με τις πλάτες των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, που του αρνούνται το δικαίωμα να έχει τη δική του πατρίδα. Γι’ αυτό ακριβώς και χρειάζεται να είναι συνεχής και να δυναμώνει συνεχώς η αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό!
Ο γραμματέας της Τομεακής Επιτροπής Ρεθύμνου του κόμματος επεσήμανε επίσης ότι το ΚΚΕ, στα πλαίσια της συνεχούς προσπάθειας μελέτης της ιστορίας του, μπόρεσε να καταλήξει και σε ορισμένα συμπεράσματα για τη δράση του στη διάρκεια της εφτάχρονης δικτατορίας. Το πιο σημαντικό αυτά είναι ότι οι κομμουνιστές δεν πρέπει να ξεχνάνε ότι η εξουσία του κεφαλαίου είτε με την ανοιχτή, τρομοκρατική, δικτατορική της μορφή, είτε με την πιο «καλυμμένη», κοινοβουλευτική της μορφή, παραμένει μια εξουσία εχθρική απέναντι απ’ τον λαό. Φυσικά, αν το αστικό σύστημα ζοριστεί, αν νιώσει ότι απειλείται η σταθερότητά του είτε από τη μαζική πάλη του λαού είτε από τις δικές του εσωτερικές αντιθέσεις δε θα διστάσει να πετάξει τον όποιο δημοκρατικό μανδύα και να αξιοποιήσει το πιο σκληρό οπλοστάσιο που έχει στα χέρια του. Ωστόσο, σε καμία περίπτωση το αστικό κράτος και η αστική εξουσία δεν μπορούν να εξανθρωπιστούν και να «αλλάξουν» μέσα από κυβερνήσεις δήθεν λίγο πιο δημοκρατικές, λίγο πιο «προοδευτικές», που ορισμένοι προβάλλουν ως μια πιο εφικτή – δήθεν – λύση, σε σχέση με τον δρόμο της ριζικής αλλαγής και ανατροπής που προτείνει το ΚΚΕ. Η διαδρομή και κυρίως η κατάληξη και η χρεοκοπία πολιτικών δυνάμεων που έκαναν σημαία τους αυτή τη λογική, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, επιβεβαιώνει πόσο επιζήμιες είναι αυτές οι λογικές.
Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά, ιδιαίτερα ο εργατικός – λαϊκός ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου απέδειξε ότι ο αρνητικός συσχετισμός δυνάμεων δεν μπορεί να μείνει για πάντα αναλλοίωτος. Μπορεί να αλλάξει από τη μια μέρα στην άλλη. Μέσα από την οργανωμένη δράση του εργατικού – λαϊκού παράγοντα, ενάντια σε κάθε αναμονή και ψευδαίσθηση ότι οι αλλαγές «από τα πάνω» μπορούν να βελτιώσουν αποφασιστικά τις συνθήκες ζωής των εργατικών – λαϊκών μαζών.
Με αυτές τις αξίες, με αυτά τα ιδανικά και διδάγματα, πορεύεται και το ΚΚΕ σήμερα. Για να ανασυγκροτηθεί και να δυναμώσει το εργατικό, το αγροτικό, το φοιτητικό και γενικότερα το λαϊκό κίνημα. Για να ανέβει ο βαθμός οργάνωσης και διεκδίκησης των εργαζομένων. Για να δυναμώσει ένα ριζοσπαστικό ρεύμα, ένα ρεύμα συμπόρευσης με το ΚΚΕ, που εκφράστηκε, ως ένα βαθμό, στις πρόσφατες εκλογικές μάχες. Ένα ρεύμα που μπορεί να δυναμώσει ακόμη πολύ περισσότερο στις μάχες που έχουμε μπροστά μας, στους αγώνες και στις επικείμενες ευρωεκλογές. Ιδιαίτερα μπορούν να ακουμπήσουν πάνω στο ΚΚΕ οι άνθρωποι που αισθάνονται αριστεροί και προοδευτικοί, που προβληματίζονται για την κατάντια του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ, που δεν τσιμπάνε από τη δήθεν «Νέα Αριστερά». Να σκεφτούν ότι η κατάσταση σε αυτό το χώρο είναι απλά το αποκορύφωμα μιας πορεία ιδεολογικού, πολιτικού και οργανωτικού εκφυλισμού και ενσωμάτωσης στο σύστημα. Να κάνουν τώρα το βήμα δίπλα στο ΚΚΕ και στο εργατικό κίνημα!
Όπως ανέφερε το στέλεχος του ΚΚΕ, η περίοδος που διανύουμε, τα σημαντικά γεγονότα που διαδραματίζονται διεθνώς, η ένταση των λαϊκών προβλημάτων σε όλους τους τομείς της ζωής, η όξυνση των αντιθέσεων που γεννά νέες πολεμικές εστίες και συγκρούσεις, ο κίνδυνος μιας νέας οικονομικής κρίσης είναι φαινόμενα που επιβεβαιώνουν τα αδιέξοδα του συστήματος, αλλά κυρίως προεξοφλούν και προδιαγράφουν νέα μεγάλα γεγονότα, νέους ξεσηκωμούς και ξεσπάσματα, νέες μεγάλες στιγμές της ταξικής πάλης στη χώρα μας. Γι’ αυτό και το ΚΚΕ, πέρα από το να τιμάει το παρελθόν, προετοιμάζει τους αγώνες του σήμερα, με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον, στην τελική νίκη του λαού μας, για να φτιάξουμε μια νέα κοινωνία, στο «μπόι των ονείρων, στο μπόι των ανθρώπων», τον σοσιαλισμό.
Κλείνοντας, ευχαρίστησε από καρδιάς, εκ μέρους της Τομεακής Επιτροπής Ρεθύμνου του κόμματος τη Μαρία Κώτη, τον Βαγγέλη Βουτσαδάκη, τον Βλαδιμηρο Ουρανό και τον Χάρη Χατζημανώλη, καθώς και του εργαζόμενους του δήμου που συνέβαλαν για την επιτυχία αυτής της μοναδικής βραδιάς.
