Καλώς ορίσατε στα πάτρια εδάφη!
Καλώς σας βρήκα!
Mε τι συναισθήματα επισκέπτεσθε κάθε φορά τον τόπο καταγωγής σας;
Είναι συγκινητικό. Η Κρήτη είναι ο τόπος μου. Εμείς οι Αθηναίοι Κρητικοί έχουμε μία μούρλα μεγάλη για τον τόπο αυτόν και εγώ ίσως να έχω λίγο παραπάνω μια που επέλεξα να περάσω την ζωή μου παρέα με το όργανο που έχει μία ιστορική σύνδεση με την κουλτούρα, την μουσική, τον στίχο και την παράδοση της Κρήτης. Γι΄αυτό είναι και μεγάλη μου χαρά όταν είμαι εδώ, γιατί μου δίνεται η ευκαιρία να πω περισσότερα κρητικά τραγούδια που όταν είμαι εκτός δυστυχώς δεν μπορώ.
Δηλαδή υπάρχει περίπτωση μελλοντικά να σας τραβήξουν πίσω οι ρίζες σας και να εγκατασταθείτε μόνιμα στην Κρήτη;
Γιατί όχι; Αν και για να είμαι ειλικρινής αισθάνομαι λίγο αστός γιατί μεγάλωσα στην πόλη και έτσι μου αρέσει η μεγάλη πόλη. Από την άλλη επειδή η Κρήτη είναι μεγάλη αγάπη και λατρεία θα μπορούσα να έμενα εδώ αλλά θα επέλεγα μία μεγάλη πόλη για αυτό.
Τι ήταν αυτό που στα 13 σας έκανε να πείτε τώρα θα πάω να μάθω λύρα και όχι κάποιο σύγχρονο μουσικό όργανο;
Υπήρχε έντονα η παράδοση της Κρήτης στο σπίτι μου. Πιο πολύ λόγο του πατέρα μου, ο οποίος τραγουδούσε παραδοσιακά τραγούδια, τα ριζίτικα, αλλά και η μητέρα μου που είναι καλλίφωνη έλεγε αρκετά τραγούδια από την παράδοση μας. Έτσι μια που ήταν έντονο το στοιχείο της Κρήτης και της αγάπης προς αυτήν, ήταν μοιραίο να με τραβήξει στο να επιλέξω και να ασχοληθώ με την λύρα.
Όλοι όταν ακούμε το όνομα Μάνος Πυροβολάκης το πρώτο πράγμα που μας έρχεται στο μυαλό είναι η λύρα. Πόσο εύκολο ήταν να περάσετε στην συνείδηση του κόσμου που δεν είχε τέτοια ακούσματα, αυτό το μουσικό όργανο;
Τα τραγούδια άνοιξαν τους δρόμους. Εγώ είχα την χαρά κάποια από τα τραγούδια μου να τα αγαπήσει το κοινό. Στα τραγούδια αυτά υπήρχε έντονο το στοιχείο της λύρας και των κρητικών φράσεων και ιδιωματισμών τόσο στον στίχο όσο και στην μουσική. Οπότε νομίζω ότι η ταύτιση αυτή έχει γίνει κυρίως μέσα από τα τραγούδια μου.
Τα τραγούδια αυτά είναι αποτέλεσμα μιας συνεργασίας που κάνω εδώ και πάρα πολλά χρόνια με έναν παιδικό μου φίλο που μεγαλώσαμε μαζί στους Αγίους Αναργύρους, τον Γιάννη Στίγκα. Ήμασταν δύο αντιφατικοί μουσικά άνθρωποι γιατί εγώ άκουγα Ξυλούρη, Μουντάκη, Σκορδαλό και ο Γιάννης ποπ που του άρεσαν φανατικά οι Beatles. Έτσι αυτοί οι δύο πολύ διαφορετικοί άνθρωποι άρχισαν να γράφουν και να πειραματίζονται μαζί και το αποτέλεσμα αυτής της συνεργασίας ήταν ένα γκρουπ που κάναμε το 1998, τα Κινούμενα Σχέδια. Ουσιαστικά όμως είναι όλη η μουσική που κάνω όπου προσπαθεί να συνδυάσει δύο διαφορετικούς και αντιφατικούς κόσμους.
Το πάντρεμα διαφορετικών μουσικών ήχων αρκετοί το χαρακτηρίζουν ριψοκίνδυνο. Εσείς πως θα το χαρακτηρίζατε;
Συμφωνώ και είναι πολύ σωστό αυτό. Νομίζω όμως ότι ένας καλλιτέχνης πρέπει να ρισκάρει και έμενα πάντα μου άρεσε να ακούω καλλιτέχνες που είχαν να προτείνουν κάτι. Φυσικά υπάρχει ρίσκο. Το θέμα σε αυτό είναι να έχεις μελετήσει εξίσου καλά τα διάφορα είδη μουσικής. Τότε μέσα σου υπάρχει κάτι που τα χωνεύει και τα κάνει μία ενιαία μουσική. Αν όμως ακούς ένα συγκεκριμένο μόνο στυλ και ξαφνικά προσπαθείς, επειδή είναι της μοδός να παίξεις κάτι μοντέρνο, αυτό τότε μάλλον θα πέσει στο κενό.
Για την ενσωμάτωση της παράδοσης στους σύγχρονους ήχους που εσείς εκπροσωπείτε, υπάρχουν αρκετοί επικριτές αλλά και φανατικοί θαυμαστές. Τι κρατάτε και τι αφήνετε από αυτές τις δύο κατηγορίες;
Υπάρχουν τάσεις στην μουσική και αυτό είναι το ενδιαφέρον. Υπάρχουν άνθρωποι που πορώνονται με αυτό το είδος της μουσικής και άλλοι όχι. Άρα υπάρχουν θετικές και σίγουρα αρνητικές κριτικές. Η κριτική είναι εποικοδομητική. Η καλοπροαίρετη όμως. Η κακοπροαίρετη που υπάρχει και αυτή στην ζωή μας, όχι μόνο στην μουσική, απλά την προσπερνάς.
Έχετε συνεργαστεί με πολλούς και καταξιωμένους καλλιτέχνες. Θα ήθελα με μία μόνο κουβέντα να μου χαρακτηρίσετε μερικούς από αυτούς.
Αντώνης Ρέμος: Πρώτα από όλα είναι καταπληκτικός τραγουδιστής ο Αντώνης. Θα μπορούσα να τελείωνα εδώ αλλά είναι και τρομερό παιδί όμως μαζί. Είναι αυτό που βλέπει ο κόσμος, δεν είναι κάτι άλλο.
Έλενα Παπαρίζου: Η Έλενα είναι star.
Γιώργος Νταλάρας: Ίσως ο μεγαλύτερος τραγουδιστής των τελευταίων χρόνων.
Μελίνα Ασλανίδου: Μεγάλη ψυχή και φίλη.
Γιάννης Κότσιρας: Ο Γιάννης στον χώρο του έντεχνου τραγουδιού, στον οποίο κινείται είναι κορυφαίος.
Ελευθερία Αρβανιτάκη: Θεά.
Νίκος Πορτοκάλογλου: Σχολείο. Εδώ θα φύγω από τον προορισμό που με έβαλες και θα σου πω ότι αν ξεχώριζα μία συνεργασία μου από όλες θα ξεχώριζα αυτήν με τον Νίκο. Ήταν η φορά που άνοιξα τα φτερά μου και προσπάθησα να κάνω κάτι παραπάνω. Όλη μου η συναναστροφή με τον Νίκο ήταν πολύ σημαντική για μένα και γενικά ταυτιζόμαστε πάρα πολύ. Είναι από τις πιο σημαντικές μου συνεργασίες.
Και Μάνος Πυροβολάκης; Τον εαυτό σας αλήθεια πως θα τον χαρακτηρίζατε με μία μόνο λέξη;
Επίμονο.
Αυτό είναι το ελάττωμα ή το προτέρημα σας;
Αυτό ταυτόχρονα είναι και τα δύο. Ελάττωμα και προτέρημα. Αν πάει να γίνει εμμονή είναι ελάττωμα, αλλά γενικά η επίμονη μου αρέσει και μου αρέσουν και οι άνθρωποι οι οποίοι προσπαθούν και παλεύουν.
Συνοδός στην επαγγελματική πορεία ενός καλλιτέχνη είναι τα έντονα συναισθήματα. Μπορείτε να θυμηθείτε και να ξεχωρίσετε την στιγμή που νιώσατε την μεγαλύτερη χαρά και την μεγαλύτερη στεναχώρια;
Μία από τις μεγαλύτερες χαρές που έχω πάρει ήταν όταν ύστερα από δύο χρόνια που έτρεχα σε εταιρίες με το demo στα χέρια, για να κάνουμε τον πρώτο μας δίσκο, επιτέλους είχαμε ένα τηλέφωνο πίσω, που μας είπαν, ακούσαμε τα τραγούδια σας και μας ενδιαφέρουν.
Η πιο μεγάλη μου στεναχώρια ήταν η στιγμή που έχασα τον πατέρα μου.
Το 2010 συμμετείχατε στον ελληνικό προημιτελικό της Eurovision. Θα τολμούσατε να ξαναδοκιμάσετε κάτι τέτοιο, όμως χωρίς τη συνοδεία της λύρας; Με διαφορετικό ύφος;
Δεν ξέρω αν θα τολμούσα κάτι τέτοιο. Πότε μη λες πότε όμως.. Μάλλον όχι, αλλά αφήνω open windows, όπως λέμε και στο χωριό μου (γέλια).
Πώς φαντάζεστε επαγγελματικά τον εαυτό σας σε 10 χρόνια από σήμερα;
Τον εαυτό μου τον φαντάζομαι το ίδιο πράγμα. Θέλω να έχω την μπάντα μου, να κάνω live, να γράφω τραγούδια και να έχω δισκογραφία.
Για την προσωπική σας ζωή δεν γνωρίζουμε πολλά πράγματα. Δεν θα γίνω αδιάκριτη, απλά θα ρωτήσω αν η οικογένεια είναι κάτι το οποίο επιθυμείτε.
Υπάρχει στο μυαλό και όσο μεγαλώνουμε γίνεται πιο έντονο. Απλά νομίζω ότι όλα τα πράγματα πρέπει να προκύψουν φυσικά. Είναι και αυτό μία μορφή συνεργασίας, δεν πρέπει να γίνεται εξ επί τούτου, αλλά επειδή το νιώθεις.
Τι θα δούμε από εσάς τον χειμώνα;
Τα τελευταία τέσσερα χρόνια έχω φτιάξει μία ομάδα από μουσικούς, που παίζουμε σε όσο το δυνατόν περισσότερα μέρη, με ένα καινούργιο project που έχει δύο άξονες με τραγούδια από την δισκογραφία μου και τραγούδια πολλά από την παράδοση της Κρήτης αλλά και όχι μόνο.
Πηγή: cyouout.com
