Αξιωθήκαμε και φέτος, με όλες τις επιβεβλημένες από το υγειονομικό πρωτόκολλο προφυλάξεις, να τιμήσουμε τη μνήμη των ηρώων μας, στο Μνημείο 111 Μαρτύρων της Μάχης της Κρήτης, στα Μισίρια.
Τελετές όπως αυτή, που πραγματοποιούνται με σεβασμό και δέος, κάθε χρόνο, απ’ άκρη σ’ άκρη του νησιού μας, με αφορμή την ιστορική επέτειο, υπερβαίνουν τα συμβατικά όρια του χρόνου και του τόπου, διαρρηγνύουν τα οριοθετημένα πλαίσια της μνήμης και της γνώσης, καταλαμβάνουν ανεμπόδιστα και καταλυτικά, με τη δύναμη του συμβολισμού τους, την υπόσταση μας.
Βιώσαμε ξανά, ισχυρά αισθήματα συγκίνησης, πληρότητας και υπερηφάνειας. Η παρουσία των τελευταίων επιζώντων – φορέων βιωματικών εμπειριών από την ιστορική Μάχη, ο θερμός λόγος του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτη Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου κ. Ευγενίου ο οποίος αναφέρθηκε ονομαστικά στους 111 πεσόντες, η ευγενική συμμετοχή του ελληνικής καταγωγής Αυστραλού Πρέσβη κ. Αθανάσιου Σπύρου, ενίσχυσαν τον πλούτο των συναισθημάτων, που κατέκλυσαν όλους τους συμμετέχοντες στην επιμνημόσυνη τελετή, στο Μνημείο Πεσόντων.
Η Έκθεση με σπάνια ντοκουμέντα και αρχεία σχετικά με τους εκτελεσθέντες στο συγκεκριμένο πεδίο της Μάχης, τους Αυστραλούς πολεμιστές κ.α., την οποία επιμελήθηκε το Σωματείο Ρεθυμνίων πληγέντων κατά τη ναζιστική κατοχή, μας κατέστησε κοινωνούς και νοερούς μάρτυρες ενός αγώνα που σημάδεψε την ιστορία του ελεύθερου κόσμου.
Είναι πολύτιμη η ενδοσκόπηση, η ενδελεχή εσωτερική αναψηλάφηση, ο γόνιμος προβληματισμός και αναστοχασμός που προκαλεί η επικαιροποίηση των μηνυμάτων που οι αγώνες των προγόνων μας για την ελευθερία, εκπέμπουν στο διηνεκές.
Ειδικά στην παρούσα χρονική περίοδο των ανατροπών, των αμφισβητήσεων και της ανυπολόγιστης ψυχικής και κοινωνικής κόπωσης που μας διακατέχει, η ψύχραιμη και αντικειμενική ανάγνωση αυτών των μηνυμάτων, είναι εγγύηση ανάκτησης της τραυματισμένης μας αισιοδοξίας και πίστης στη δύναμη που έχουμε ως κοινωνία αλλά και ως άτομα.
Από τον τόπο θυσίας των 111 συμπολιτών μας, τον αναμορφωμένο όπως του αξίζει αυτό χώρο, που σήμερα πλέον αποτελεί σημείο συνάντησης της ιστορίας μας με τις σύγχρονες αντιλήψεις περί διαμόρφωσης και λειτουργικότητας των δημόσιων χώρων, μοιραζόμαστε την ελπιδοφόρα προοπτική της συλλογικής μας ανάτασης και ευημερίας, ακολουθώντας τα μονοπάτια που οι αδούλωτες ψυχές και οι ανυπότακτες συνειδήσεις των προγόνων μας, χάραξαν με αίμα, 80 χρόνια πριν.
Εύχομαι του χρόνου, να αποδώσουμε όλοι μαζί, χωρίς περιορισμούς, υγιείς και δυνατοί, την τιμή που οφείλουμε στην, καθοριστική για την ελεύθερη ύπαρξη μας, θυσία τους.
