Τα παραδοσιακά καφενεία εξαφανίζονται σιγά σιγά και έχουν απομείνει ελάχιστα στην πόλη του Ρεθύμνου. Ίσως διότι η νεολαία προτιμά τις σύγχρονες καφετέριες που τα βράδια μεταμορφώνονται σε μπάρ ακόμη και κλαμπ με δυνατή μουσική.
Ένα από τα εναπομείναντα είναι αυτό του Δημήτρη Σωπασουδακη (Νταβέλη σύμφωνα με το παρανομι του), που βρίσκεται στην οδό Γιαμπουδάκη δίπλα στην πλατεία Αγνώστου Στρατιώτη.
Ο χώρος είναι μικρός, αλλά ο μερακλής ιδιοκτήτης του τον έχει μετατρέψει σε ένα μικρό μουσείο αν δει κανείς τις ιστορικές φωτογραφίες και τα αντικείμενα που στολίζουν τους τοίχους.
Το καφενείο έχει ιστορία πάνω από τριάντα χρόνια και βέβαια έχει φανατικούς πελάτες ντόπιους,αλλά και ξένους τουρίστες το καλοκαίρι οι οποίοι δοκιμάζουν τους παραδοσιακούς καφέδες την αγνή τσικουδιά τις παγωμένες μπύρες ή το ντόπιο κρασί που συνοδεύονται με λιτά αλλά νόστιμα μεζεδάκια μια και ο Δημήτρης επιλέξει την καλύτερη ποιότητα σε λαχανικά, τυροκομικά, λουκάνικα και άλλα.
Εκεί οι πελάτες γίνονται μια παρέα και οι περισσότεροι είναι φίλοι μεταξύ τους αλλά καλά με τον ιδιοκτήτη. Συχνάζω και εγώ διότι μου αρέσει το παραδοσιακό περιβάλλον, τα αγνά προϊόντα, οι θαμώνες και βέβαια ο Νταβέλης ο οποίος ακούραστος προσφέρει ότι καλύτερο γίνεται.
Τις προάλλες βρέθηκα και καθώς έπινα την παγωμένη μπύρα μου ένας πελάτης μου ζήτησε να βγάλω μια μαντινάδα για τον Νταβέλη και το καφενείο του. Ρίχνοντας μια ματιά γύρω μου δεν άργησα να πω…
Όποιος δεν πίνει το κρασί δεν το τρυγά τ’ αμπέλι
κι όποιος δεν είναι μερακλής δεν μπαίνει στου Νταβέλη.
Οι παρευρισκόμενοι συμφώνησαν ότι αυτή η μαντινάδα πρέπει να τοποθετηθεί σε εμφανές σημείο πράγμα που έγινε…
Να είσαι καλά “Νταβέλη” να κάνεις το καφενείο μέχρι να θέλεις και να διατηρείς αυτό το παραδοσιακό χρώμα που σιγά σιγά εξαφανίζεται…
Γ. Σηφάκης ( Σιμισακογιώργης )
