Ο Γιώργος Καρελιάς γράφει για το νομοσχέδιο Χατζηδάκη και τις “μεταρρυθμίσεις” που δεν έχουν ουδεμία σχέση με το τι πραγματικά συμβαίνει στην αγορά εργασίας.
Από τότε που ήταν ακόμα στην αντιπολίτευση ο Κυριάκος Μητσοτάκης υποσχέθηκε, μεταξύ πολλών άλλων, ότι η πολιτική που θα εφαρμόσει, όταν γίνει κυβέρνηση, θα φέρει ανάπτυξη και «πολλές και καλά αμειβόμενες δουλειές». Το επανέλαβε αρκετές φορές μετά τον Ιούλιο του 2019, όταν ανέλαβε την πρωθυπουργία. Την τελευταία φορά πριν από ένα μήνα.
Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του συμπληρώνουν οσονούπω δύο χρόνια θητείας. Και ήρθε η ώρα να γίνει πράξη η επαγγελία τους αυτή. Πώς; Μα με το διαβόητο νομοσχέδιο Χατζηδάκη, το οποίο καθιερώνει τα εξής «μεταρρυθμιστικά», που αναμένεται να φέρουν πλήθος καλοπληρωμένων θέσεων εργασίας (και όσοι δεν το πιστεύετε, ετοιμαστείτε για τα…ρεπό σας):
Πρώτον, καταργεί το οκτάωρο. Φυσικά, αυτό έχει συμβεί στην πράξη εδώ ατύπως και πολλά χρόνια-πρέπει να είμαστε δίκαιοι- αλλά τώρα γίνεται και με τη βούλα του νόμου.
Δεύτερον, η περίφημη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, η οποία, επίσης, ισχύει εδώ και χρόνια αλλά με συλλογική σύμβαση, τώρα θα γίνεται με ατομικές συμβάσεις, δηλαδή ό,τι θέλει ο εργοδότης. Ποιος εργαζόμενος, υπό τη δαμόκλειο σπάθη της απόλυσης, θα τολμήσει να πει «όχι»;
Τρίτον, η εποχική ή έκτακτη εργασία θα γίνεται με το ίδιο προσωπικό και χωρίς κόστος για τον εργοδότη(ρεπό). Επομένως, ούτε αύξηση απασχόλησης θα έχουμε ούτε αύξηση αποδοχών για τους ήδη εργαζομένους.
Τέταρτον, η περίφημη διευθέτηση του χρόνου εργασίας θα γίνεται όπως και όποτε θέλει ο εργοδότης, οπότε αντίο οικογενειακός προγραμματισμός.
Πέμπτον, όποιος εργαζόμενος τολμήσει να αντιταχθεί σε αυτά θα απολύεται. Και δεν θα έχει πλέον δικαστική προστασία, αφού ο εργοδότης δεν είναι υποχρεωμένος να τον επαναπροσλάβει, θα αρκεστεί να πληρώσει-ειδικά σε νέους εργαζομένους- μια γλίσχρα αποζημίωση.
Όλα αυτά, που περιέχονται στο νομοσχέδιο Χατζηδάκη, τα έφτιαξαν άνθρωποι οι οποίοι δεν έχουν ιδέα από πραγματική ζωή, από το τι συμβαίνει στην αγορά εργασίας. Ο ίδιος ο υπουργός είναι από τα νιάτα του επαγγελματίας πολιτικός χωρίς πραγματικά ένσημα, πλην αυτών της Βουλής και της Ευρωβουλής και τα κομματικά. Είναι εξόφθαλμο ότι οι βασικότερες διατάξεις του νομοσχεδίου –και ειδικά όσες μειώνουν το μισθολογικό κόστος των επιχειρήσεων- είναι οι διαχρονικές απαιτήσεις του ΣΕΒ, αλλά βολεύουν και τους άλλους εργοδότες.
Κι ερχόμαστε τώρα στο βασικό ερώτημα. Πώς, άραγε, θα γίνουν πράξη οι επαγγελίες και υποσχέσεις του πρωθυπουργού για «πολλές και καλές δουλειές»; Με νομοθετικά εκτρώματα σαν κι αυτό που συζητείται στη Βουλή; Πώς θα βελτιωθεί, έστω στοιχειωδώς, η μισθολογική θέση των εργαζομένων, όταν δεν θα πληρώνονται τις υπερωρίες; Ο άνθρωπος που παίρνει το βασικό μισθό (650 ευρώ) προσδοκά να τον αυξήσει κάπως κάνοντας λίγες υπερωρίες. Τι να τα κάνει τα ρεπό, που διαφημίζει ο Χατζηδάκης;
Ο πρωθυπουργός δεν γνωρίζει, επίσης, τι γίνεται στην πραγματική ζωή- και δεν είναι ο μόνος από τους διατελέσαντες στη θέση αυτή. Παλιότερα έχει ομολογήσει ότι δεν έχει χρειαστεί να ζήσει με 800 ευρώ. Ας τον πληροφορήσει κάποιος ότι υπάρχουν εργαζόμενοι που ζουν με λιγότερα, με τον βασικό μισθό των 650 ευρώ. Και άλλοι με ακόμα λιγότερα. Τα «τετρακοσάρια» βασιλεύουν στην αγορά εργασίας, κανονική και «μαύρη».
Δεν υπάρχουν αυταπάτες ότι το νομοσχέδιο-έκτρωμα θα περάσει. Και θα περιμένουμε να ΄ρθουν οι «πολλές και καλές δουλειές», που έχει υποσχεθεί ο πρωθυπουργός. Και οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι να ράψουν επιπλέον τσέπες για τα επιπλέον χρήματα που θα εισπράξουν.
Μέχρι τότε μπορεί να έχουν καταλάβει αυτό που λένε οι παλιοί στίχοι του Μίκη Θεοδωράκη: «Σού είπαν ψέματα πολλά/ψέματα σήμερα σου λένε ξανά/αύριο ψέματα ξανά θα σου πουν…/καιρός να δεις…»
