Ιστορίες που δύσκολα λέγονται για το προσφυγικό αφηγήθηκαν διασώστες, ναυαγοσώστες και εθελοντές οι οποίοι βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης που δοκιμάζει η χώρα μας τα τελευταία χρόνια, στο πλαίσιο εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε το πρωί του Σαββάτου στο Μουσείο Τυπογραφίας.
Η εκδήλωση εντασσόταν στον εορτασμό της Διεθνούς Ημέρας Μουσείων με θέμα «Μουσεία και αμφιλεγόμενες ιστορίες: τα μουσεία μιλούν για εκείνα που δεν λέγονται» καθώς το Μουσείο Τυπογραφίας επέλεξε να μιλήσει για το Προσφυγικό.
Στην εκδήλωση συμμετείχαν μαθητές σχολείων με κοινωνική προσφορά και ευαισθητοποίηση ως προς το προσφυγικό ζήτημα καθώς και φορείς από κοινωνικές δομές αλληλεγγύης των Χανίων όπως το Κ.Ι.ΦΑΧ και το Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών αλλά και εθελοντές ναυαγοσώστες από ομάδες διάσωσης στα νησιά.
ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ
Αναλυτικότερα στην εκδήλωση συμμετείχαν παρουσιάζοντας τις δράσεις τους:
Το 2ο Γυμνάσιο Χανίων, η κινηματογραφική ομάδα του οποίου δημιούργησε την βραβευμένη ταινία μικρού μήκους “Η Εκδρομή” με θέμα το προσφυγικό. Όπως ανέφεραν οι μαθητές στόχο είχαν, η ταινία αυτή να αποτελέσει τροφή για σκέψη σχετικά με το προσφυγικό ζήτημα. Το Λύκειο Βάμου μαθητές του οποίου προχώρησαν στην προετοιμασία γευμάτων για το Στέκι Μεταναστών και στην δωρεά φαρμάκων στο ΚΙΦΑΧ, μετέφεραν την εμπειρία τους, μιλώντας για την αξία της προσφοράς. Παράλληλα επεσήμαναν ότι στο πλαίσιο των δράσεων τους, ενημέρωσαν για το προσφυγικό Ευρωπαίους μαθητές ERASMUS που επισκέφθηκαν τα Χανιά ενώ πήραν συνεντεύξεις για το θέμα από τους Γιατρούς του Κόσμου. Τους προβληματισμούς τους για το προσφυγικό κατέθεσαν μαθητές του Γυμνασίου Βάμου.
Το Λύκειο Σούδας, μαθητές του σχολείου πραγματοποίησαν μια ενδιαφέρουσα έρευνα για την εγκατάσταση – ενσωμάτωση Μικρασιατών προσφύγων στην περιοχή της Σούδας και των Τσικαλαριών, σε μια προσπάθεια να ευαισθητοποιήσουν την σχολική κοινότητα, και όχι μόνον, για το προσφυγικό. Σύμφωνα με την έρευνα των μαθητών, το 1922 περίπου 3.000 πρόσφυγες και 5.000 γυναικόπαιδα εγκαταστάθηκαν στα Χανιά, στην περιοχή του Φιρκά και στην Σούδα. Τα παιδιά μέσα από την έρευνα τους, μιλώντας με Μικρασιάτες γιαγιάδες ή παππούδες τους, δήλωσαν συγκλονισμένα από τα γεγονότα του ξεριζωμού ενώ επεσήμαναν την σκληρή – πολλές φορές- αντιμετώπιση των ντόπιων.
ΟΙ ΔΙΑΣΩΣΤΕΣ
Επίσης για το προσφυγικό μίλησε ο Μανώλης Φραγκάκης, γιατρός, Πρόεδρος του Κ.Ι.ΦΑ.Χ, ο οποίος μετέφερε την εμπειρία του ως εθελοντής γιατρός στα κέντρα συγκέντρωσης προσφύγων στη Λέσβο. Ο ίδιος αναφέρθηκε στις απάνθρωπες συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι πρόσφυγες και καυτηρίασε τον ρόλο πολλών αθηναϊκών ΜΜΕ όσον αφορά την προβολή του ζητήματος, τονίζοντας ότι ο φόβος εντείνεται από τον ρατσισμό και τον φασισμό. Παράλληλα αναφέρθηκε στην έλλειψη κρατικής μέριμνας στα νησιά, στην απουσία Ελλήνων γιατρών, στην έλλειψη αστυνόμευσης κτλ. Ωστόσο εξήρε την αλληλεγγύη και την προσφορά απλών ανθρώπων στα νησιά και σε όλη την Ελλάδα που με προσφορά τροφίμων, ρούχων, φαρμάκων προσέτρεξαν να “αγκαλιάσουν” τους πρόσφυγες.
Ο πρόεδρος του ΚΙ.ΦΑ.Χ διηγήθηκε τις ιστορίες του φούρναρη της Λέσβου που πρόσφερε ζεστές φρατζόλες ψωμιού στους πρόσφυγες, της Κατερίνας από τα Χανιά [που ξεκίνησε καμπάνια συγκέντρωσης προϊόντων για τους πρόσφυγες, του Μανούσου που έστειλε κλούβες με πορτοκάλια, του αστυνομικού που φιλοξένησε στο σπίτι του μια οικογένεια Σύρων προσφύγων και του ιερέα της Λέσβου που κάλεσε Έλληνες και Σύρους να συλλειτουργήσουν μαζί καθώς «όλοι έχουμε τον ίδιο Θεό» .
Ο Γιάννης Τσουκάτος, συγγραφέας, μέλος του Κοινωνικού Στεκιού-Στεκιού Μεταναστών αναφέρθηκε σε δύο άγνωστες ιστορίες που σχετίζονται με την μετανάστευση και την προσφυγιά, οι οποίες έλαβαν χώρα στα Χανιά: την ιστορία ενός μετανάστη από το Μαρόκο ο οποίος πρόσφερε βοήθεια στα μαθήματα, στην Κουζίνα και στις δουλειές του Κοινωνικού Στεκιού και ο οποίος συνελήφθη και βρίσκεται κρατούμενος ως «ύποπτος φυγής», στην Αστυνομική Διεύθυνση Χανίων επειδή όπως επεσήμανε ο ομιλητής, βρέθηκαν λάθος γραμμένα τα στοιχεία του. Επίσης αναφέρθηκε στην περιπέτεια μιας πρόσφυγα – μάνας δύο παιδιών από την Παλιά Ηλεκτρική και τον Ξενώνα Κακοποιημένων Γυναικών στα Χανιά μέχρι την Αθήνα.
Συγκλονιστικές ήταν οι μαρτυρίες της βραβευμένης για το διασωστικό έργο της στα νησιά, Χανιώτισσας ναυγοσώστριας, υπεύθυνης της Σχολής Ναυαγοσωστικής Lifeguard Hellas – Ελληνικό Κέντρο Εκπαίδευσης, Μάνιας Μπικώφ που για 18 μήνες έσωσε χιλιάδες ζωές μαζί με την ομάδα της. Όπως επεσήμανε, ο προορισμός του 90% των προσφύγων που έφταναν στις ακτές δεν ήταν η Ελλάδα αλλά άλλες χώρες της Ευρώπης, περιγράφοντας την απόγνωση τους όταν μάθαιναν την αλήθεια. Σύμφωνα με την ίδια το 80% ήταν γυναίκες και παιδιά κάτω των 30 ετών ενώ πολλές μάνες έχαναν τα μωρά τους την ώρα του ναυαγίου ή εξαφανίζονταν όταν τα έβγαζαν από τις βάρκες. Το κόστος που τιμολογούσαν οι διακινητές το ταξίδι των προσφύγων ήταν 1500 ευρώ για τους ενήλικες και 1.000 για τα παιδιά, για μια απόσταση 9,5 μιλίων περίπου. Όσον αφορά τους πρόσφυγες από τις υπ- Σαχάριες περιοχές, η κα Μπικώφ επεσήμανε ότι αποτελούσαν σκλάβους του ISIS που μόλις έχαναν την υγεία τους από την κόπωση, τους έβαζαν σε βάρκες δίχως επαρκή καύσιμα με προορισμό τα διεθνή ύδατα. Το ίδιο συνέβαινε και με γυναίκες σκλάβες των Τζιχαντιστών τις οποίες κακοποιούσαν και μόλις αυτές έμεναν έγκυες τις επιβίβαζαν σε βάρκες για να γεννήσουν εκεί ή να… πνιγούν σε κάποιο ναυάγιο, όπως επεσήμανε η κ. Μπικώφ που χαρακτήρισε το προσφυγικό ως το μεγαλύτερο μάθημα ζωής.
Ακολούθησε συζήτηση με το κοινό.
