Η χθεσινή βροχή στην Αττική, εδώ στο Ρέθυμνο, και σε όλη τη χώρα έφερε για μια ακόμη φορά στην επιφάνεια την ανυπαρξία ολοκληρωμένου σχεδίου προστασίας της ζωής των εργατικών, λαϊκών οικογενειών.
Ο κανόνας είναι, στη βροχή να πνιγόμαστε, στον καύσωνα να καιγόμαστε, στο χιονιά να εγκλωβιζόμαστε στα σπίτια μας χωρίς νερό και ηλεκτρικό ρεύμα, στους σεισμούς να ξεσπιτωνόμαστε και τα παιδιά μας να πηγαίνουν να μάθουν γράμματα σε σχολεία – κοντέινερ που χρειάζεται κανείς βάρκα να βγει από αυτά.
Η υπουργός Κεραμέως, αφού βρει λίγο χρόνο από το να εκτοξεύει απειλές και να στέλνει στα δικαστήρια δασκάλους και καθηγητές, να πάρει μέτρα να φτιαχτούν ασφαλείς σχολικές μονάδες και όχι «κιβωτοί του Νώε» που στοιβάζονται μέσα εκατοντάδες παιδιά.
Είναι εξοργιστικό, οι εκάστοτε κυβερνήσεις και η σημερινή, να προτάσσουν ως σχέδιο αντιμετώπισης αυτών των καταστροφών την «ατομική ευθύνη» με μηνύματα στο 112 είτε για να μείνουμε, είτε για να φύγουμε από τα σπίτια μας για να μην κινδυνέψει η ζωή μας.
Σε όλες τις περιπτώσεις υπάρχει παντελής έλλειψη οργανωμένου σχεδίου προστασίας, πρόληψης και αντιμετώπισης των συνεπειών τέτοιου είδους καταστροφών.
Τα έργα αντιπλημμυρικής προστασίας υπάρχουν μόνο στις προεκλογικές εξαγγελίες των κυβερνήσεων, των περιφερειαρχών και των δημάρχων.
Η αντισεισμική θωράκιση αντιμετωπίζεται με υποσχέσεις και πολλά «θα», αλλά δεν υλοποιείται γιατί, όπως και τα αντιπλημμυρικά έργα, δεν αποδίδουν τα κέρδη που θέλουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες.
Πίσω από την «κακιά στιγμή», την κλιματική αλλαγή, τα «ακραία» καιρικά φαινόμενα, κρύβεται η αντιλαϊκή πολιτική ολόκληρων δεκαετιών που έχει μοναδικό κριτήριο τα κέρδη των λίγων και όχι τις ανάγκες των πολλών. Οι πολλοί είναι αυτοί που συνεχώς πληρώνουν τα σπασμένα. Είναι αυτοί που μετρούν απώλειες. Είναι αυτοί που πληρώνουν για όλα και δεν έχουν τίποτα τελικά.
Οι ευθύνες της σημερινής κυβέρνησης, όπως και των προηγούμενων, είναι τεράστιες.
Απαιτούμε, εδώ και τώρα, να πάρουν μέτρα:
- Αντιπλημμυρικής προστασίας.
- Αντισεισμικής θωράκισης.
- Να αποζημιωθούν οι πληγέντες στο 100% των καταστροφών.
Μόνο με τον αγώνα των εργαζομένων μπορούν να υπάρξουν αποτελέσματα που θα προστατεύουν τη ζωή και το μέλλον των εργατικών, λαϊκών οικογενειών.
Η ελπίδα βρίσκεται στον αγώνα.
