Με την παράσταση «Μούσες Νύμφες Ερινύες» συνεχίζει τις εκδηλώσεις του το 28ο Αναγεννησιακό Φεστιβάλ Ρεθύμνου που πραγματοποιείται έως τις 15 Οκτώβρη.
Την Τετάρτη 4/10 στο Ωδείο Ρεθύμνου σε μια Προσωπογραφία με άρωμα γυναίκας.
Οι Vamos Ensemble και η Ιωάννα Φόρτη μέσα από την παράσταση επιχειρούν να αποτυπώσουν τα χαρακτηριστικά της έννοιας «Γυναίκα» μέσα στην Ιστορία. Η γυναίκα που γίνεται πορτραίτο της Αναγέννησης, μορφή, σύμβολο και ιδέα. Η γυναίκα ως θέμα που εδώ και αιώνες απασχολεί τη Λογοτεχνία, τις Τέχνες, τη Μουσική, την Επιστήμη. Μια παράσταση με μουσικές και τραγούδια, από διαφορετικές εποχές και κουλτούρες, μαζί με οπτικό υλικό αλλά και κείμενα όλα δεμένα σε ένα αρμονικό σύνολο.
Την Πέμπτη 5 /10 στις 21.00 στο Παλαιοντολογικό Μουσείο της πόλης
Προσωπογραφία και για τον Στέλιο Φουσταλιεράκη. Μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση Ρεθεμνιώτη καλλιτέχνη. «Το Στελάκι από την Κρήτη» που ενθουσίασε τους Αθηναίους ρεμπέτες με την τριπλοπενιά του, ήταν ένας από τους τελευταίους εκπροσώπους της παράδοσης του ελληνικού ταμπουρά. Ανέδειξε το μπουλγαρί, από συνοδευτικό όργανο της λύρας σε σολιστικό. Σε επαφή με μεγάλους ρεμπέτες της εποχής του ‘30 καταφέρνει να γίνει γνωστός μέσα από τις δύο μεγάλες αγάπες του: την τέχνη του ρολογά και το μπουλγαρί. Σήμερα ο Φουσταλιέρης, αναμφισβήτητα συγκαταλέγεται στους δεξιοτέχνες της αστικής λαϊκής μουσικής. Η έμφυτη αρχοντιά του, το έργο του και η στάση ζωής του απέναντι στη μουσική συνιστούν ένα εντελώς ξεχωριστό κεφάλαιο. Μια περίπτωση που αρχίζει να γίνεται αντικείμενο μελέτης από νεότερους καλλιτέχνες που θέλουν να βαδίσουν, όπως κι εκείνος, το δρόμο της αυθεντικής δημιουργίας.
Τέλος μια πολύ ιδιαίτερη αίσθηση άφησε στο κοινό η συναυλία – Προσωπογραφία της Ίλσε Βέμπερ που πραγματοποιήθηκε στις 2/10 πάλι στα πλαίσια του Φεστιβάλ. Τα έργα της ποιήτριας και συνθέτιδας που παρέμεινε έγκλειστη στο στρατόπεδο Τερεζίν, νοσοκόμα των παιδιών του στρατοπέδου, και που οδηγήθηκε στο θάλαμο αερίων μαζί τους, και ο τρόπος που αποδόθηκαν από την Αναστασία Κότσαλη, με τον Guido De Flaviis στο σαξόφωνο, τον Δημήτρη Τίγκα στο βιολόνε και τη βιόλα και τον Αχιλλέα Τίγκα στο νέϋ, έδωσε πραγματικά στο ακροατήριο την εικόνα και τους ήχους ενός εφιαλτικού σκηνικού που όμως γλύκαινε με τον απίστευτο λυρισμό των μουσικών της Βέμπερ. Ήταν οι ίδιες μουσικές και τα νανουρίσματα με τα οποία παρηγορούσε τα μικρά παιδιά στο νοσοκομείο του στρατοπέδου όπου τα περιέθαλπε. Ακούσματα από οθωμανικά όργανα εποχής σε μια πολύ διαφορετική μουσική έκφραση.
Η συναυλία που ήταν πρόταση του καλλιτεχνικού διευθυντή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και διευθυντή του Φεστιβάλ κ. Γιώργου Κουμεντάκη πραγματοποιήθηκε στο Ωδείο της πόλης του Ρεθύμνου στην αίθουσα Παντελής Πρεβελάκης και ήταν μια μουσική απεικόνιση του πορτραίτου μιας γυναίκας που έδειξε το ανθρώπινο πρόσωπό της μέσα σε πολύ αντίξοες συνθήκες. Έτσι ακριβώς όπως το θέλει η διοργάνωση του Φεστιβάλ που φέτος έχει σαν κεντρικό θέμα την Προσωπογραφία και σκοπό όλες του οι εκδηλώσεις να είναι αφιερωμένες σε ανθρώπους αναγεννησιακούς ή σύγχρονους, με αναγεννησιακά χαρακτηριστικά. Ανθρώπους που με τη στάση ζωής τους, το πνευματικό τους έργο ή την καλλιτεχνική τους δημιουργία αφήνουν αποτύπωμα στο χρόνο. Και Ίλσε Βέμπερ ήταν σίγουρα μια απ’ αυτούς.
