Ένα υπέροχο ταξίδι κάναμε πάλι απόψε όλοι εμείς που ανηφορίσαμε για ακόμα μια φορά στο θεατράκι μας, στη Φορτέτζα.
Φέτος ο προορισμός ήταν η Τρούμπα, η γνωστή κακόφημη συνοικία στον Πειραιά. Σε μια εποχή, όπου η Ελλάδα πάλευε να σταθεί στα πόδια της, έχοντας ζήσει πρόσφατα τον εφιάλτη ενός εμφύλιου πολέμου. Το ίδιο και εφτά γυναίκες που σπρωγμένες από τις δύσκολες συνθήκες της εποχής και κυρίως τη φτώχεια, προσπαθούσαν να επιβιώσουν εξασκώντας το αρχαιότερο επάγγελμα στον κόσμο.
Ζήσαμε λοιπόν, τη διασκευή της περίφημης ταινίας «Τα κόκκινα φανάρια» από τη θεατρική ομάδα «Απόδραση», του πολύ επιτυχημένου ηθοποιού και σκηνοθέτη της πόλης μας Απόστολου Κουγιτάκη. Μέσα σ ένα λιτό, συμβολικό, ασπρόμαυρο, σκηνικό, αλλά με κόκκινες πινελιές αφού ο έρωτας δεν θα μπορούσε να απουσιάζει έστω και σε αυτές τις πολύ ιδιαίτερες συνθήκες ενός οίκου ανοχής, ξετυλίχτηκαν μπροστά στα μάτια μας οι ζωές των γυναικών αυτών. Οι έρωτες, τα πάθη, η εκμετάλλευση στο σώμα και στην ψυχή αλλά και οι ελπίδες και τα όνειρα γι’ αυτό που φάνταζε άπιαστο τότε γι’ αυτές. Να στήσουν όρθιο ένα δικό τους ταπεινό καλυβάκι για να συνεχίσουν τη ζωή τους.
Οι ερμηνείες ήταν απίστευτες ειδικά όταν ξέρεις ότι πρόκειται για ερασιτέχνες ηθοποιούς εργαζόμενους με πολλές υποχρεώσεις που η ψυχή που διαθέτουν και η αγάπη τους για την τέχνη, τους δίνει την ώθηση να ξεπερνούν όλα τα εμπόδια και να μας χαρίζουν τόσο υπέροχες εμπειρίες. Όλοι ξέρουμε πόσο δύσκολο ήταν όλο αυτό φέτος λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών. Η μουσική, τα τραγούδια, οι χοροί, όλα προσεγμένα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, μας μετέφεραν με επιτυχία στο κλίμα εκείνης της εποχής.
Ένα μεγάλο μπράβο σε όλους σας που δώσατε και την ψυχή σας για να βγει αυτό το αποτέλεσμα. Αποδείξατε ότι αυτό που μετράει πάνω απ’ όλα είναι η αγάπη, γιατί ακόμα και αν περάσεις την πόρτα της κόλασης κάποια στιγμή θα βγεις, αν έχεις κάποιον να αγαπάς και να σ’ αγαπά… γιατί «είναι ωραία η ζωή Κατερίνα..».
Σας ευχαριστούμε.
Χρυσούλα Καραγιαννάκη
