Φτάνοντας στις Δημοτικές εκλογές, δεν θα ήταν σωστό εάν δεν κάναμε μια αποτίμηση των έργων που έγιναν, στο Ρουσσοσπίτι.
Τα «βασικά» έργα που «έγιναν» ήταν δύο, το ένα αφορούσε τις αθλοπαιδιές…
– Είναι το έργο που δημιουργήθηκε, το 2011 και σήμερα αποτελεί το «διαμάντι» της περιοχής μας, είναι το γήπεδο που ήταν να γίνει… για τα παιδιά μας, αλλά τελικά ο Δήμος αποφάσισε ότι καλύτερα θα ήταν να αλλάξει η χρήση του, εφόσον μοιάζει και με κλουβί και σε λίγο καιρό, εφόσον θα έχει φυτρώσει και μπόλικο χορτάρι, να είναι ικανό να στεγάσει όλα τα «ζώα» του χωριού (κότες, κουνέλια, κατσίκες, κλπ)…
Αυτός είναι ο λόγος, βέβαια που το έργο σταμάτησε εκεί που είναι σήμερα και δεν προχωράει… Όποιος λέει το αντίθετο, απλώς είναι κακεντρεχής και σαμποτάρει την «ανάπτυξη του χωριού»…
– Το άλλο έργο είναι το νέο μας Σχολείο.
Δημοπρατημένο έργο από το 2009 και ο Δήμος κάνει ότι είναι δυνατόν για να ΜΗΝ το χτίσει… Παρόλα αυτά, νέα σχολεία στο Ρέθυμνο χτίζονται, και στο Ατσιπόπουλο και σε άλλες περιοχές, σχολεία που δεν ήταν καν στα σχέδια, και όμως εκεί, απλώς, ως δια μαγείας… βρέθηκαν λύσεις, ενώ για το Ρουσσοσπίτι, ΟΧΙ, δεν υπάρχει λύση…
Βέβαια και εδώ υπάρχει εξήγηση.
Το έργο και βέβαια έχει προχωρήσει, αλλά κατά βάση δεν χτίζει σχολείο… αλλά βουνό!
Το σχέδιο το ονομάζουμε Νέος Βρύσινας… Στη θέση του σχολείου, ο Δήμος αντί σχολείου προσπαθεί να χτίσει ένα …”βουνό”.
Τι να το κάνουμε το σχολείο αγαπητοί μου, όταν μπορεί η οικονομία μας να ενισχυθεί με αυτό τον τρόπο. Οι άνθρωποι του Δήμου προσπαθούν να δημιουργήσουν στο Ρουσσοσπίτι συνθήκες Άλπεων. Ναι, αγαπητοί μου συμπολίτες, συνθήκες “Άλπεων” …σας φαίνεται παράξενο;
Σκεφτείτε το καλά, γιατί ο Δήμος το σκέφτηκε και το συμπέρασμα ήταν ότι στη θέση του σχολείου θα ήταν να δημιουργήσουν ένα νέο βουνό, όπου θα μπορούν να κάνουν τουρισμό οι αλπινιστές.
Όσοι λένε κάτι αντίθετο, είναι απλώς “κακεντρεχείς και σαμποτάρουν το έργο”.
Και μετά από όλα αυτά τα έργα… έχουμε και ένα έργο σε εξέλιξή, το οποίο είχε δημοπρατηθεί από το 2008 και βέβαια από τότε και εφόσον «φτιάξανε» τα άλλα χωριά, όπως το Χρωμοναστήρι, ήρθε και η ώρα να «φτιάξουν» και εμάς…
Αυτό το έργο είναι έργο πνοής και ανάπτυξης… Έχουμε μείνει κατάπληκτοι από το πόσο γρήγορα και μεθοδικά εξελίσσεται το έργο… σε άλλα κράτη, το έργο θα είχε εκτελεστεί, μέσα σε 2 – 3 μήνες, αλλά τι μπορούν να γνωρίζουν αυτοί… απολύτως τίποτα, εμείς εδώ τα δημιουργούμε όλα με μελέτη, το κάθε «μέτρο» που φτιάχνουμε, πρέπει πρώτα να μελετηθεί, να ανοιχτεί τρύπα να κλειστεί, να ανοιχτεί και πάλι και να κλειστεί εφόσον έχουν κλείσει οι άλλες γύρω…
Παράλληλα, οι υπεύθυνοι του έργου φροντίζουν και για τη ψυχαγωγία τον κατοίκων. Κάθε πρωί παίζουμε το παιχνίδι, ψάξε να βρεις την έξοδο και αν τη βρεις τότε, θα πρέπει να αποφύγεις τις λακκούβες… Ήδη μια συντοπίτισσα μας, χτύπησε ( ελπίζω να είναι καλά η γυναίκα), συγνώμη… ήθελα να πω έχασε, άλλωστε παιχνίδι δεν είναι;
Αυτό που είπαν «βέβαια» κάποιοι, σε κάποιους «κακεντρεχείς» που κατηγορούσαν, ΟΧΙ το έργο, αλλά τον τρόπο που εκτελείται, ήταν ότι η ερώτηση, «τι ήθελε να πάει από αυτό το δρόμο;» Προφανώς «ήθελε» να σαμποτάρει το έργο…
Όσο για εσάς που έχετε επενδύσει στο χωριό και έχετε «τουριστικές» βίλλες, ταβέρνες, και κάθε είδους επιχείρηση, δεν καταλαβαίνω ούτε εγώ ούτε οι άνθρωποι του έργου, αλλά ούτε και του Δήμου… για ποιο λόγο διαμαρτύρεστε; Ποιος είναι ο λόγος; Ποια συμφέροντα εξυπηρετείτε; Γιατί σαμποτάρετε το έργο;
Έλεος πια, δεν μπορείτε να περιμένετε, 1 -2 άντε το πολύ 4 – 5 χρόνια να τελειώσει το έργο… αμάν πια!
Ένα έχω να πω, καλό θα είναι να σκεπτόμαστε και να πράττουμε για το καλό των παιδιών μας και του τόπου μας. Και αυτή τη στιγμή ο τόπος μας το μόνο που έχει εισπράξει είναι ένα απόλυτο ΤΙΠΟΤΑ, αν αυτό είναι αρκετό και μας ικανοποιεί, τότε αυτό που έχουμε αυτό μας αξίζει…
Τίποτα άλλο!
Ιωάννης και Αικατερίνη Δεσποτόπουλου
Κάτοικοι Ρουσσοσπίτιου
(κατ’ επιλογή από αγάπη στο τόπο!)
