Τις τελευταίες μέρες, ο Νομός Ρεθύμνου βρέθηκε αντιμέτωπος με μία εκρηκτική συνθήκη: 501 παράτυποι μετανάστες προσωρινά έφτασαν στο γήπεδο του Τσεσμέ, αναμένοντας να μεταφερθούν σε δομές φιλοξενίας (τελικά μεταφέρθηκαν στο εντελώς ακατάλληλο, εγκαταλελειμμένο κτίριο της Κιτρένωσης).
Περιφέρεια Κρήτης, Δήμοι (Ρεθύμνου, Αγ. Βασιλείου), στρατός – λιμενικό και τοπικοί φορείς (ΚΤΕΛ, Ερυθρός Σταυρός, Σύλλογος Ξενοδόχων, κ.ά.) ήταν οι μοναδικοί που οργάνωσαν το μεταφορικό, διατροφικό, υγειονομικό και προσωρινό κατάλυμα—χωρίς καμία υλική ή επικοινωνιακή συνδρομή από το κεντρικό κράτος. Σε επίσημη σύσκεψη (που πραγματοποιήθηκε μεταξύ τοπικών αρχών) αποφασίστηκε να ζητηθεί συνάντησή τους με τον υπουργό Μάκη Βορίδη, αφού το Υπουργείο Μετανάστευσης δεν επικοινώνησε ούτε τηλεφωνικά με την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Οι τοπικές αρχές αναφέρουν ρητά ότι δεν υπάρχουν κατάλληλοι χώροι φιλοξενίας στο Ρέθυμνο, ούτε πρωτόκολλα για την αντιμετώπιση έκτακτων μεταναστευτικών ροών. Είναι αναγκασμένες να «παλεύουν» μόνες τους, χωρίς σαφή κρατική καθοδήγηση ή κονδύλια. Η κατάσταση θυμίζει «άσυλο» μόνο σε επίπεδο… εθελοντών. Δήμοι, ερυθρός σταυρός, πολίτες έδρασαν χωρίς κεντρικό σχέδιο. Κανείς στο Υπουργείο δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να ενημερώσει ή να αναλάβει δράση πριν γίνει μια εστία κοινωνικής κρίσης.
Και προφανώς με τις “επιχειρήσεις έκτακτου χαρακτήρα”, η τοπική κοινωνία αναγκάστηκε να παρακολουθεί το… «πείραμα», με αποτέλεσμα τις (υπερβολικές) αντιδράσεις. Το Υπουργείο δηλώνει περήφανο για τη μείωση των ροών, αλλά όχι για τον συντονισμό σε πραγματικές κρίσεις.
Οι τοπικοί φορείς και όχι μόνο, είναι αφημένοι στη τύχη τους από την κεντρική Πολιτεία και πραγματικά δεν ξέρουν τι να κάνουν, ενώ οι αντοχές και ανοχές της κοινωνίας, όσο απόθεμα ανθρωπιάς και να υπάρχει αρχίζουν να κινούνται οριακά. Τα «τύμπανα» της ανάφλεξης σε Μέση Ανατολή και Ανατολική Μεσόγειο και Αφρική, δεν προοιωνίζουν καλύτερες μέρες και ο Μάκης Βορίδης εκτός από τα νομικά θέματα του με τον ΟΠΕΚΕΠΕ, κάνει τον «κουφό», σου λέει «άσε τους Κρητικούς να τα βγάλουν πέρα αμοναχοί και να βράζουν στο ζουμί τους…».
Η στάση της κεντρικής εξουσίας μετατρέπει το Ρέθυμνο σε πειραματόζωο ενός αποσπασματικού, αδιάφορου και ανεύθυνου σχεδιασμού. Οι τοπικοί φορείς –ως παράγοντας σταθερότητας– βρίσκονται μόνοι. Όταν ξαναϋπάρξει το φαινόμενο, ποιος θα διαθέσει σκηνές; Ποιος θα οργανώσει σίτιση;
Αυτές οι ελλείψεις δεν είναι απλά δείγματα κακής διαχείρισης. Είναι επιχείρηση υποβάθμισης της αυτοδιοίκησης, στρεφόμενη ενάντια στην ανθρώπινη αλληλεγγύη και βασικές ανάγκες της κοινωνίας. Έχουμε υποχρέωση να μην αφήσουμε άλλο τη ρητορική “των ροών” να εκτρέψει νοοτροπίες αδιαφορίας. Ο επόμενος «Τσεσμέ» μπορεί να έχει πολλά παιδάκια. Και κανείς δεν θα θέλει να βρεθεί ξανά μόνος, χωρίς ανθρώπινη υποστήριξη, απέναντι σε ανθρώπινο πόνο.
Τα ραντεβού με τον υπουργό δεν αρκούν. Χρειάζεται από τώρα εφαρμογή, σχέδιο και σεβασμός στον πολίτη.
