Τα σοκαριστικά περιστατικά βίας, που σημειώθηκαν στην Κρήτη το καλοκαίρι 2024, αναμφίβολα προκαλούν θλίψη και αγανάκτηση σε κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο, Κρητικό και μη! Τουρίστες ξυλοκοπήθηκαν, κόπηκε η γλώσσα ανθρώπου 70 χρονών, πολλοί μαζί δέρνουν έναν – αυτά προστίθενται στο κάδρο της βίας και της εγκληματικότητας στο Νησί μας, που ολοένα και περισσότερο ξεφεύγει από τα όρια της λογικής.
Κάποτε ήταν τιμή να είμαστε Κρητικοί. Η Κρήτη ήταν συνδεδεμένη με το φιλότιμο, την ανθρωπιά, τη φιλοξενία, την αυτοθυσία για την πατρίδα και την ελευθερία. Σήμερα, δυστυχώς, στα μάτια των υπόλοιπων ανθρώπων, κοντεύει να καταντήσει ντροπή το να πει κάποιος πως είναι Κρητικός! Η Κρήτη συνδέεται πλέον με το καπετανιλίκι, τη βία, την εγκληματικότητα κάθε είδους, την οπλοχρησία, τον εγωισμό, ακόμη και την αφιλοξενία (γιατί είναι αφιλοξενία το να γδέρνεις οικονομικά τον φοιτητή που έρχεται στον τόπο σου να σπουδάσει ή τον εκπαιδευτικό που έρχεται να διδάξει τα ίδια τα παιδιά σου – στην αληθινή Κρήτη, όλα τα σπίτια θα άνοιγαν να τον φιλοξενήσουν ΔΩΡΕΑΝ! Εγώ δε σου λέω «δωρεάν», αλλά όχι και να του πίνεις το αίμα).
Ξέρω πως η Κρήτη δεν είναι η μόνη περιοχή που έχει «ξεφύγει». Επίσης πως όλη η χώρα έχει περιέλθει σε απελπιστική κατάσταση, λόγω της απαράδεκτης πολιτικής διακυβέρνησης, και ο κόσμος – προδομένος και εξουθενωμένος – δεν ξέρει πού και πώς να ξεσπάσει! Αυτό όμως δεν είναι λόγος να μην αγανακτούμε και να μη λυπούμαστε γι’ αυτά τα φαινόμενα παρακμής, που παίρνουν μορφή χιονοστιβάδας! Φυσικά, και το κράτος έχει ευθύνη και είναι κοινό μυστικό πως δεκαετίες πολιτικής προστασίας διαμόρφωσαν μια ανεξέλεγκτη κατάσταση!
Πάντα η Κρήτη ήταν «ζόρικη», πάντα ήταν δύσκολη. Αλλά η Κρήτη που αγαπήσαμε, αγαπάμε και νοσταλγούμε, είχε εκείνες τις αρετές που αναφέρω πιο πάνω. Γι’ αυτό και ανέδειξε Αρκάδια, Μακεδονομάχους και Γερμανομάχους! Σήμερα, πού είναι αυτές οι αντρειωμένες καρδιές; Εκτός αν αισθάνεται «αντρειωμένος» εκείνος που έκοψε τη γλώσσα του άλλου ή που έδειρε έναν ανύποπτο τουρίστα, αυτός που καλλιεργεί χασίσι, κυκλοφορεί με το πιστόλι στη μέση (ενώ ΔΕΝ κάνει αντίσταση σε κανέναν κατακτητή) ή πουλάει «τσαμπουκά» σε κάποιον φιλήσυχο συνάνθρωπό του…
Ας θυμόμαστε τη μαντινάδα που λέει:
«Ο άντρας μπαίνει φυλακή μόνο για μιαν αιτία,
μονάχα για τη λευτεριά και τη δημοκρατία».
Είναι απαραίτητο ν’ αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι νοοτροπία και να ξαναγίνει τιμή το να είσαι Κρητικός. Αλλιώς, τι τα θέλουμε τα μουστάκια, τα μαχαίρια και τα στιβάνια; Τι τους θέλουμε τους χορευτικούς ομίλους και τις μαντινάδες;
Νιώθω την ανάγκη να σημειώσω ότι αυτά τα γράφω (όπως και άλλοι) εδώ και τριάντα χρόνια! Όσοι με γνωρίζουν, το ξέρουν. Σήμερα βρήκα ένα από τα πολλά άρθρα μας, «Τα επαναστατικά τραγούδια στην Κρήτη», σε αναδημοσίευση αλλά κι αυτό είναι παλαιότερο (2005). Τότε τουλάχιστον οι προβληματικές περιπτώσεις, λίγο πολύ, ήταν εξαιρέσεις. Τώρα τείνουν να γίνουν ο κανόνας που θα καταπιεί τα πάντα.
Πριν λοιπόν γίνουν ο κανόνας, ας αντιδράσει η ίδια η κοινωνία, απομονώνοντας, περιθωριοποιώντας και καταγγέλλοντας τις παραβατικές συμπεριφορές – ας αντιδράσουν οι πολλοί, για να μην τους καταπιούν οι λίγοι. Και για να μη γίνουν τα παιδιά μας λύκοι, αντί για λιοντάρια, και σκάρες αντί αετοί! Και τότε θα δούμε πώς θα αναβαθμιστεί σε μεγάλο βαθμό η ζωή μας και θα μπορέσουμε να πάμε λίγο παραπάνω και τον τόπο μας και την Ελλάδα.
Θεόδωρος Ι. Ρηγινιώτης
Εκπαιδευτικός – συγγραφέας
Πολιτευτής της ΝΙΚΗΣ στο Ρέθυμνο
