Είναι εύλογος ο φόβος που δημιουργεί η προοπτική κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στους Έλληνες που θέλουν την Ελλάδα μέρος της Ευρωπαϊκής οικογένειας. Είναι φυσιολογική η πόλωση που συσπειρώνει τους ψηφοφόρους γύρω από τους δύο διεκδικητές του μπόνους των 50 εδρών.
Και είναι κατανοητό, στην προσπάθεια να συσπειρώσουν, τα δύο κόμματα να υπόσχονται πράγματα που δεν μπορούν να προσφέρουν. Όποιο από τα δύο κόμματα έρθει πρώτο, την επομένη θα απογοητεύσει είτε τους ψηφοφόρους του διότι δεν θα κάνει όσα υποσχέθηκε, είτε την Ελλάδα ολόκληρη επειδή θα τα κάνει και θα καταστραφούμε.
Η Δράση και η Δημιουργία Ξανά λένε δυσάρεστα πράγματα διότι η πραγματικότητα δεν είναι ευχάριστη. Για να βγούμε από την κρίση πρέπει να αποδεχθούμε την πραγματικότητα. Η πραγματικότητα εμπεριέχει μερικά συστατικά που δεν πολυσυζητούνται:
Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας δεν έχουν λεφτά για πέταμα. Θέλουν να μείνουμε στην Ευρωζώνη εφ όσον τους αποδείξουμε ότι θέλουμε εμείς. Επειδή στις περισσότερες χώρες, ιδιαίτερα του Ευρωπαϊκού Νότου, οι φορολογούμενοι δεν περνάνε καλά, ο χρόνος που έχουμε για να αποδείξουμε τη θέλησή μας είναι ελάχιστος.
Η απόδειξη πρέπει να γίνει με πράξεις, όχι με λόγια.
Το πρόβλημα βιωσιμότητας του Χρέους προέρχεται από το έλλειμμα που δημιουργεί το μέγεθος του Κράτους. Έχουμε καταλάβει μετά από δύο χρόνια βλακώδους υπερφορολόγησης ότι το έλλειμμα δεν καλύπτεται από αύξηση φόρων. Ούτε από οριζόντιες μειώσεις μισθών. Ούτε σιγά-σιγά την ώρα που η πραγματική οικονομία κατακρημνίζεται. Η πραγματικότητα είναι ότι ο μόνος πρακτικός τρόπος για να μειωθεί το έλλειμμα είναι να μειωθούν οι δαπάνες του δημοσίου. Ακόμα και εάν μηδενιστούν οι λειτουργικές δαπάνες (πράγμα φυσικά ανέφικτο) τα νούμερα δεν βγαίνουν διότι μακράν το μεγαλύτερο μέρος των εξόδων του δημοσίου αφορά σε μισθούς και συντάξεις. Επομένως ο μόνος τρόπος να πετύχουμε πρωτογενές πλεόνασμα είναι να μειωθεί ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων και να μειωθούν οι υπηρεσίες που “προσφέρει” το δημόσιο. Είναι μια δυσάρεστη αλήθεια, αλλά είναι αλήθεια.
Εάν θέλουμε να πάρουμε κάτι από τους Ευρωπαίους εταίρους μας πρέπει να τους δώσουμε κάτι. Αν για παράδειγμα θέλουμε να εκταμιευθούν χρήματα από τα διαρθρωτικά ταμεία για τη στήριξη των ανέργων, πρέπει να τους δώσουμε μεγαλύτερη σιγουριά ότι τα χρήματα θα πιάσουν τόπο.
Η Δράση είναι ανεπιφύλακτα υπέρ του Ευρώ. Είμαστε υπέρ της πραγματικότητας. Λέμε “μειώστε το δημόσιο και δημιουργείστε πρωτογενές πλεόνασμα αμέσως”. Αυτό αποδεικνύει αδιαμφισβήτητα τη βούλησή μας να φέρουμε τα δημοσιονομικά μας υπό έλεγχο. Έχοντας πετύχει πρωτογενές πλεόνασμα μπορούμε να ζητήσουμε περισσότερα λεφτά (ίσως) ή περισσότερο χρόνο (σίγουρα) αλλά μόνο τότε. Ο τρόπος που θα μειώσουμε το δημόσιο είναι απλός: κλείνουμε οποιαδήποτε υπηρεσία δεν είναι απαραίτητη. Έτσι μένουν λεφτά για φάρμακα, για την αστυνομία, την πυροσβεστική και τους ανέργους. Είναι δυσάρεστη πραγματικότητα να πρέπει να χάσει τη δουλειά του ένας δημόσιος υπάλληλος. Αλλά είναι πιο δυσάρεστο να χάσει τη ζωή του ένας καρκινοπαθής. Εμείς θα κάνουμε τη σωστή επιλογή.
Να γιατί ο Συνασπισμός Δημιουργία Ξανά πρέπει να είναι στην επόμενη Βουλή: είναι το μόνο κόμμα που ξέρει τι πρέπει να κάνουμε για να μείνουμε στην Ευρώπη.
