80 χρόνια από την ίδρυση του ΕΛΑΣ έκλεισαν πριν λίγες μέρες και η Τομεακή Επιτροπή Ρεθύμνου του ΚΚΕ αποχαιρετά με θλίψη και υπερηφάνεια έναν από τους τελευταίους της δρακογενιάς της Εθνικής Αντίστασης. Σήμερα έφυγε από κοντά μας ο σύντροφος Κώστας Βαβουράκης, ο «Βαβουρόκωστας» από την Κοξαρέ, πλήρης ημερών.
Ο σ. Κώστας γεννήθηκε το 1926 στην Κοξαρέ επαρχίας Αγίου Βασιλείου, από γονείς φτωχούς αγρότες. 17 χρονών οργανώνεται στην ΕΠΟΝ και γρήγορα παίρνει το όπλο και ανεβαίνει στο βουνό για να αγωνιστεί για το δίκιο και την λευτεριά. Εκεί στο βουνό έρχεται πρώτη φορά σε επαφή με την κοσμοθεωρία του μαρξισμού -λενινισμού. Ως μέλος της ομάδας του Καπετάν Λεμονιά παίρνει μέρος σε όλες τις μεγάλες μάχες που έδωσε ο ΕΛΑΣ με τον κατακτητή στο νομό Ρεθύμνου. Ξεχώρισε για την γρηγοράδα του και την ευστροφία του, για αυτό αναλάμβανε πάντα επικίνδυνες αποστολές, ως αγγελιοφόρος ή μεταφορέας φαρμάκων από το Ρέθυμνο στα αντάρτικα λημέρια.
Μετά την απελευθέρωση, φυλακίστηκε από τις μετακατοχικές κυβερνήσεις αλλά δεν σταμάτησε λεπτό να αγωνίζεται για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης από τα δεσμά της εκμετάλλευσης. Δούλεψε στις οργανώσεις του ΚΚΕ αμέσως μετά την νομιμοποίησή του και παρέμεινε πιστός τις αξίες και τα ιδανικά του μέχρι την τελευταία στιγμή.
Παντρεύτηκε και απέκτησε 3 παιδιά με την γυναίκα του Γαρυφαλιά Χαρισάκη. Υπήρξε δραστήριο μέλος του Παραρτήματος Ρεθύμνου της Π.Ε.Α.Ε.Α. – Δ.Σ.Ε. ενώ δούλεψε και μέσα από την Επιτροπή Ειρήνης Ρεθύμνου.
Πάντα ξεχώριζε η αστείρευτη όρεξή του να συμβάλει στην διαπαιδαγώγηση της νέας γενιάς κομμουνιστών, η διαύγειά του και η ικανότητά του να εξάγει πολύτιμα συμπεράσματα για τους αγώνες του σήμερα. Θα τον θυμόμαστε να περιγράφει τις ιστορίες του αντάρτικου αγώνα που έλεγε πάντα με τον ενθουσιασμό και το χαμόγελο ενός μικρού παιδιού, όταν τον επισκέπτονταν νεολαίοι. Πάντα σεμνός και ταπεινός, ρωτούσε συνεχώς για την πορεία του Κόμματος, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια που η ηλικία του δεν του επέτρεπε να συμμετέχει ενεργά στην κομματική ζωή.
Ο σ. Κώστας μαζί με τους υπόλοιπους αγωνιστές του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και της ΕΠΟΝ, κράτησαν στην διάσπαση του Κόμματος. Μπαρουτοκαπνισμένοι αγωνιστές που δεν πρόδωσαν λεπτό τα επαναστατικά χαρακτηριστικά του Κόμματός μας, δεν ταλαντεύτηκαν στιγμή.
Στο πρόσωπο του σ. Κώστα σκύβουμε και «προσκυνούμε την χάρη σου λαέ μου». Σηκωνόμαστε όμως και στέκουμε όρθιοι και περήφανοι για να συνεχίσουμε τον αγώνα ενάντια στο σύστημα που γεννά φτώχεια, πολέμους και εξαθλίωση, για να καταργηθεί η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, για μια νέα κοινωνία, για το σοσιαλισμό.
