“Οι εφημερίδες που έρχονται τέσσερις πέντε φορές την εβδομάδα με τα πλοία είναι και το μόνο μέσο για να μαθευτεί τι γινόταν στην Αθήνα και στον άλλο κόσμο, μαζί με τα νέα που έφερναν οι ταξιδιώτες — όσοι κατόρθωναν να μάθουν ή ένιωθαν τι συνέβαινε στο “Κέντρο”.
Τι να πρωτοκάμουν και τι να πρωτοδούν.
Την Ομόνοια, την οχλοβοή στην οδό Αθηνάς και της Πανεπιστημίου. Ήταν ζαλισμένοι και ξαναμμένοι όταν ξεπέζευαν στην αποβάθρα απ’ το ταξίδι και τα νέα φαίνονται πιο απόμακρα στην πρωτεύουσα. Όσο κι αν δυσκολεύονται στην πολιτεία μας με το τηλεγραφείο, απ’ όπου οι μεγαλέμποροι μαθαίνουν το ανεβοκατέβασμα της λίρας ή δίνουν τις παραγγελίες τους, και ενώ μπορούν να το χρησιμοποιούν λίγοι, όμως ό,τι νέα έρχονται είναι έγκυρα, από τις πηγές, από τα πολιτικά γραφεία. Όσο για το τηλέφωνο είναι καλύτερα να πάει κανείς στην Αθήνα να συνεννοηθεί με τον άνθρωπο που θέλει να μιλήσει. Ας αφήσουμε βέβαια πως κόστιζε ολόκληρο μεροκάματο.”
Απόσπασμα από το βιβλίο “Άδεια Ηνιοχείας” του Νενεδάκη
Φώτο Γιώργος Πυροβολάκης
