O Μανώλης Οικονόμου διαλέγει 20 τραγούδια για την πιο τρομαχτική ημέρα του χρόνου: την τελευταία ημέρα του Οκτώβρη, την ημέρα του Halloween.
Τέρατα, λυκάνθρωποι, μούμιες, ζόμπι, δράκουλες, μεταφυσικά δυνατοί, ανίκητοι και σκανδαλωδώς επίμονοι μυστηριώδεις δολοφόνοι, σκοτεινές πτυχές του εαυτού μας που εμφανίζονται υπό ιδιότυπες συνθήκες, εφιάλτες, εξωγήινα πλάσματα, κάστρα που κρύβουν ανείπωτα μυστικά, αλλόκοτες φωνές, μακάβρια τελετουργικά…
Ανοίκειες οντότητες και καταστάσεις που ανήκουν στο χώρο της μυθοπλασίας και του σινεμά, χρησιμότατες, αφού μας κάνουν να ξεχνιόμαστε από τις αληθινές, πάντα παρούσες φοβίες μας. Η 31η Οκτωβρίου, ημέρα εορτασμού του Halloween (μιας γιορτής αντίστοιχης των Αγίων Πάντων που ξεκίνησε στην Ευρώπη μα έγινε πολύ δημοφιλής και εμπορευματοποιήθηκε στην Αμερική) είναι η μέρα που αυτές οι οντότητες έχουν την τιμητική τους, οργανώνονται τα σχετικά parties, και από τα άπειρα τραγούδια που ταιριάζουν στην περίσταση, θα ήθελα να διαλέξω 20 αγαπημένα, τα οποία παραθέτω άνευ αξιολογικής σειράς…
Bobby “Boris” Pickett & The Crypt Kickers – “The Monster Mash”
Είναι αναμφίβολα το πιο γνωστό και πετυχημένο Halloween song, είχε πάει #1 το 1962 που κυκλοφόρησε και ξαναμπήκε στα charts το 1970 και το 1973. Το μεσαίο όνομα του Bobby Pickett οφείλεται ασφαλώς στη μίμηση που κάνει στη φωνή του Boris Karloff. It was a graveyard smash!
John Carpenter – “Halloween Main Theme”
Η λίστα με τα scary θέματα από ταινίες είναι αχανής, αλλά αυτό είναι το… Halloween! Το θέμα το έχει γράψει ο ίδιος ο σκηνοθέτης, ο John Carpenter, που κατάφερε να την γυρίσει με μόλις 325.000 δολάρια το 1978! Φυσικά, μάζεψε πολλά εκατομμύρια σε εισπράξεις, κάτι που οδήγησε σε πολλά sequels, όχι σκηνοθετημένα από τον ίδιο. Chilling theme!
Richard O’Brien, Patricia Quinn, Nell Campbell – “Time Warp”
Σίγουρα μία από τις 5 λατρεμένες μου ταινίες, το “Rocky Horror Picture Show” είναι το απόλυτο cult movie, αφού από το 1975 παίζεται σε μεταμεσονύχτιες προβολές, με κοινό που ντύνεται όπως οι ήρωες του έργου και συμμετέχει τραγουδώντας και σχολιάζοντας. Ξεκίνησε ως θεατρικό το 1973 στο Λονδίνο, μεταφέρθηκε στην Αμερική και έγινε ταινία – ύμνος στη διαφορετικότητα αλλά και ταυτοχρόνως tribute στην αθωότητα και το πάθος των low-budget horror movies της δεκαετίας του ’50, τα οποία εξυμνεί και σατυρίζει ταυτοχρόνως. Συγκίνηση, χιούμορ και ένα σπανίως χαρισματικό ον, ο Tim Curry στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο “υπηρέτης” Richard O’ Brien έχει γράψει τη μουσική και τα κείμενα του θεατρικού, που έκανε την εμφάνισή του προσφάτως και στην Αθήνα. Let’s Do The Time Warp Again !!
Bo Diddley – “Bo Meets The Monster”
Ο ρυθμός – σήμα κατατεθέν του Bo που τόσους έχει επηρεάσει δίνει και εδώ το παρόν, με στίχους που μαρτυρούν την επιρροή του από την επιτυχία του Sheb Wooley “The Purple People Eater”, αλλά ο Diddley είναι πιο ωραίος και ζόρικος τύπος και η συνάντησή του με το τέρας σαφώς πιο ενδιαφέρουσα.
Allan Sherman – “My Son, The Vampire”
Κάθε οικογένεια έχει τις πληγές της… Η απέχθεια στο ginger ale έστρεψε τον γυιό του Allan Sherman σε αμαρτωλά και σκοτεινά μονοπάτια… Από το 1963, τη χρονιά που ο Sherman είχε μεγάλη επιτυχία με το classic “Hello Mudduh, Hello Fadduh”.
The Frantics – “Werewolf”
Υπάρχουν πάρα πολλά rockabilly τραγούδια με στίχους για υπερφυσικά όντα, συχνά με ισχυρή δόση χιούμορ και χαβαλέ, αλλά αυτό δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία. This is serious stuff! Είναι ένα αληθινά υποβλητικό, ατμοσφαιρικό, νυχτερινό, σαγηνευτικό track από το 1960 και το Seattle.
The Bees – “Voices Green And Purple”
Όλοι γνωρίζουμε πως το να ακούει κανείς φωνές είναι εξαιρετικά ανησυχητικό σύμπτωμα, πόσο μάλλον χρωματιστές φωνές, όπως σε αυτό το acid punk classic από το 1966 και την Δυτική ακτή των Ηναμένων Πολιτειών.
The Sweet Acids – “That Creature”
“Can’t you see that I’m frantic / Can’t you see that I’m mad / Leave that ugly thing from another planet!” Μια δύσκολη περίπτωση, ένα extreme σενάριο, ένα πρόβλημα για ζόρικους λύτες… Ο ήρωας του τραγουδιού αυτού από το 1969 προσπαθεί να νουθετήσει τον φίλο του, ο οποίος έχει ερωτευθεί μια εξωγήινη, να την εγκαταλείψει πριν κυκλοφορήσει το νέο και γίνει ρεζίλι σε όλο το Carrolton της Georgia, την ιδιαίτερη πατρίδα του group. Ρατσισμός; Διάθεση ελέγχου; Μικροαστικός φόβος για το κουτσομπολιό; Ύποπτη ανάγκη για αποκλειστικότητα;
The Last Word – “Sleepy Hollow”
Ο μπασσίστας και τραγουδιστής του group, ο Berry Abernathy ισχυρίζεται πως δεν έχει επηρεαστεί από τον Van Morrison και τους Them, αλλά αδύνατον να τον πιστέψουμε. Δεν έχει σημασία, είναι ένα έξοχο track από το 1966 για τον θρύλο του ακέφαλου καβαλάρη.
Stud Cole – “Always And Always”
Σε αυτή την ηχογράφηση του 1968 δεν υπάρχει κάποια αναφορά σε υπερφυσική οντότητα, αλλά ο ήχος και η ερμηνεία έχουν κάτι το στοιχειωτικό, είναι psychobilly ήχος πριν να επινοηθεί καν αυτός ο όρος. Is this spooky or what?
Lee Ross – “The Mummy’s Bracelet”
Το θράσος του χαρακτήρα του τραγουδιού να κλέψει ένα βραχιόλι από μούμια σε μουσείο πυροδοτεί μια κατάρα που τον ακολουθεί και τον οδηγεί στη μοιραία και σκληρή τιμωρία. Από το 1958.
Dr. John – “Gris Gris Gumbo Ya Ya”
Ο απόλυτος τελετάρχης της Νέας Ορλεάνης υπόσχεται άριστα αποτελέσματα σε απαιτητικούς πελάτες, με ξόρκια και voodoo τεχνικές που φαίνεται να κατέχει άριστα. Groundbreaking psych – R&B stuff, από το πρώτο άλμπουμ που έβγαλε το 1968 ο Mac Rebennack μετά από παρουσία 15 χρόνων στη μουσική σκηνή της Νέας Ορλεάνης. Dr. John ήταν το όνομα ενός γιατρού του 19ου αιώνα, ο οποίος εξασκούσε voodoo, και ο Rebennack τιμά το όνομά του επάξια.
Screamin’ Jay Hawkins – “Feast Of The Mau Mau”
Accept no substitute! Αυτή είναι η σωστή εκτέλεση ενός τραγουδιού που το έχει ξαναηχογραφήσει ο Jay για άλλες εταιρίες. Όμως, αυτή η πρώτη εκτέλεση του 1963 για την εταιρεία Roulette είναι στακάτη, λιτή, πειστική. Μπρρρ…
The Ghouls – “Dracula’s Theme”
Αριστοτεχνικός συνδυασμός Hot Rod κιθαριστικού track με ατμοσφαιρική διάθεση, υπό την επίβλεψη του Gary Usher, παραγωγόύ των Beach Boys και άλλων συγκροτημάτων. Από το 1964.
Gene Moss And The Monsters – “I Want To Bite Your Hand”
1964, η Beatlemania είναι στην ακμή της στις Ηνωμένες Πολιτείες, και ο κωμικός και TV personality Gene Moss κάνει μια σατυρική διασκευή του “I Want To Hold Your Hand” των Beatles, από ένα concept album του 1964 που λεγόταν “Dracula’s Greatest Hits”. Με πολύ ωραίο εξώφυλλο!
Round Robin – “I ‘m The Wolfman”
Πετυχημένος ως συνθέτης, αφού τραγούδια του έχουν ερμηνεύσει οι Ricky Nelson, Paul McCartney, Dean Martin, Elvis Presley, Frank Sinatra, Sammy Davis Jr. Jerry Lee Lewis και άλλοι, ο Thomas Baker Knight Jr. δεν έγινε ιδιαίτερα γνωστός ως recording act, ούτε κατάφερε να γίνει ηθοποιός όπως ήταν το όνειρό του. Ίσως γι αυτό βγάζει το «άχτι» του στην υποκριτική παίζοντας υποδειγματικά τον λυκάνθρωπο σε αυτό το track του 1965, το οποίο ηχογράφησε με το όνομα Round Robin. Rrrrrrrrrrrrrr!!!!!!!
Milton Delugg – “The Munsters Theme”
Ο Jack Marshall κέρδισε Grammy με την πρώτη εκτέλεση, αλλά η εταιρία του επέδειξε αδράνεια στο να εκμεταλευτεί το δυναμικό της σειράς και του θέματος αυτού, και έτσι ο Milton De Lugg βρήκε την ευκαιρία να κάνει αυτή την catchy διασκευή το 1964.
Warren Zevon – “Werewolves Of London”
There we go again! Όχι ιδιαιτέρως τραομακτικό κλίμα, αλλά ένα τρομακτικό clarity στον ήχο και στο επίπεδο των μουσικών. A welcomed addition on a Halloween night. Από το 1978.
Alice Cooper – “Welcome To My Nightmare”
Έχοντας διαλύσει πλέον την μπάντα του, τους Alice Cooper, ο Vincent Furnier κυκλοφορεί το 1975 το “Welcome To My Nightmare”, το πρώτο του άλμπουμ με άλλους μουσικούς. Είναι concept album, πετυχημένο εμπορικά, και ισορροπεί ανάμεσα στην ύπαρξη ατμόσφαιρας, συγκίνησης, και σε ανεκτό ποσοστό cheesy αίσθησης. Ο δίσκος αυτός εδραίωσε την περσόνα του Alice Cooper και τα live shows που ακολουθούσαν είχαν έντονα στοιχεία θεατρικότητας, δανεικής ασφαλώς από τον μεγάλο Arthur Brown. Αυτά είναι τα αντικειμενικά στοιχεία. Υποκειμενικώς όμως, I still love this song, I will always love this song! Happy Halloween!!!
Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε αρχικά στο enlefko.fm
