Με Βούκρανο στο μέτωπο γραμμένο,
χλιμίντρισε στο θώρι της σκιάς του,
μα στρέφοντας στο φως την κεφαλή του,
το ίππευσε ο Μέγας.
Μερωμένο,
πάνω του παίρνει τον Αντρειωμένο,
και τρέχει με ορμή.
Απ’ τον αφρό του,
κι απ’ τα μάτια όπως φαινόταν στα δικά του
πλάτη, χυμούσε αγριεμένο.
Πέρναγε ο καιρός, καθώς σε «δίνη»,
ήταν ριγμένοι οι δυο φίλοι, στο «καμίνι»
του Υδάσπη της Ισσού…! Το αγέρωχο άτι
από το γήρας, πήρε τον Χάρο αναβάτη.
Και «κάλπασε» σε δρόμους που κανένας
ζωντανός δεν έχει δει. – Ούτε ένας -.
Αριστομένης Λαγουβάρδος*
*Γεννήθηκε στην Έμπαρο Ηρακλείου Κρήτης. Διπλωματούχος ΜΗΧ/ ΓΟΣ ΜΗΧ/ΚΟΣ του Πολυτεχνείου Νεαπόλεως Ιταλίας. Ζει στο Ηράκλειο Κρήτης.
Έργα:
1) Το τέλος της αθωότητας (Τυποκρέτα Καζανάκης Ηράκλειο)
2) Καθώς κυλά το ρόδινο ποτάμι (Τυποκρέτα Καζανάκης Ηράκλειο)
3) Στα απόκρυφα τοπία της μοναξιάς (υπό έκδοση)
