Για τη φετινή προσπάθεια που κάνει το Ρέθυμνο μίλησε ο πρόεδρος της ΚΑΕ Κώστας Ζομπανάκης
Αναλυτικά, όσα είπε στον αέρα του «ΣΠΟΡ FM 94,6»:
Για την κακή αρχή που έχει κάνει το Ρέθυμνο στο φετινό πρωτάθλημα: «Σε ομάδες του δικού μας επιπέδου είναι δύσκολο, αν δεν τινάξεις το μπάτζετ στον αέρα, να ξέρεις πώς θα βγουν οι έξι Αμερικανοί. Θέλαμε να χτίσουμε φέτος την άμυνα σε ένα μεγάλο shot block. Είχαμε βρει ένα ρούκι –παρότι δεν το συνηθίζουμε- με ύψος 2.13 αλλά δεν ήρθε. Ενώ είχε μεγαλώσει στην Αμερική δεν είχε διαβατήριο. Είχε μόνο άδεια παραμονής και δεν μας το είπαν οι μάνατζερ. Το ότι ήταν από το Σουδάν έκανε τη σημαντική διαφορά. Χωρίς τον shot blocker έπρεπε να σχεδιάσουμε ξανά την ομάδα. Ήταν πριν αρχίσει τη σεζόν, οπότε δεν μας κόστισε. Ήρθε ένα άλλο παιδί, 4άρι, που ήταν τραυματίας. Άρχισε η σεζόν και τραυματίστηκε ο Χριστοδούλου. Οι καλοί Έλληνες που μπορείς να πάρεις δεν είναι πολλοί, είναι συγκεκριμένοι, οπότε χάσαμε έναν ακόμα καλό παίκτη. Σχετικά με τα δύο γκαρντ που πήραμε, ο ένας από αυτούς ήταν MVP στη λίγκα της Φιλανδίας, αλλά δεν μπορεί να κάνει το άλμα. Το άλλο γκαρντ τελικά έχει… δισκοπάθεια! Δεν ξέρω τι άλλο θα μας μπορούσε να μας συμβεί φέτος! Ήταν εξαιρετικά δύσκολες οι συνθήκες».
Για το επίπεδο γενικότερα: «Μπήκαν κάποιες καινούριες ομάδες και ιδιοκτήτες με μεγάλη οικονομική φούρια. Δεν το περιμέναμε. Το μικρό πουλ των καλών Ελλήνων έχουν πάει σε δύο ομάδες. Είναι δύσκολο για εμάς που είμαστε 5-6 χρόνια και συσσωρεύουμε χασούρα να ακολουθήσουμε».
Για το αν έχει όρεξη να συνεχίσει να ασχολείται με το μπάσκετ: «Εμένα πρωτίστως μου αρέσει το μπάσκετ. Τρελαίνομαι. Αυτό το κομμάτι παραμένει εξαιρετικά ενδιαφέρον για εμένα. Το να χτίζω μια ομάδα, να συνεργάζομαι, να βγάζω παίκτες… Το τεχνικό κομμάτι, ειδικά τώρα που έχει ανέβει το επίπεδο, μου αρέσει. Υπάρχει μια κούραση όσον αφορά τη διοργάνωση. Οι συνθήκες είναι κακές οικονομικά στην Ελλάδα, όχι μόνο στο μπάσκετ. Δεν αυξάνονται τα έσοδα, όση προσπάθεια και αν γίνεται στη Λίγκα. Ασκείται κριτική και δεν είναι δίκαιο, γιατί γίνεται μεγάλη προσπάθεια. Κόβονται τα μπάτζετ στις εταιρίες, οπότε επιλέγουν πού θα δώσουν τα λεφτά. Υπάρχει συνειδητή απόφαση από τους χορηγούς να πάνε στις μεγάλες ομάδες, οπότε οι υπόλοιποι πρέπει να βρουν τρόπο να επιζήσουν. Η αξία των ομάδων δεν είναι πάντα μπασκετική, αλλά το όνομα. Αυτό έχει κουράσει λίγο. Δεν ασκώ κριτική, απλά περιγράφω την κατάσταση».
Για την κοινωνική δράση του Ρεθύμνου: «Η ομάδα αυτή είναι ουσιαστικά μια πλατφόρμα για κοινωνική δράση. Αυτό το κομμάτι πάει σούπερ και είναι πάρα πολύ ωραίο. Νομίζω έχουμε το μόνο πρωτάθλημα δημοτικών σχολείων στην Ελλάδα. Είναι 22 σχολεία, όλοι με ρούχα, υπάρχουν πολλά γήπεδα. Αυτό έχει δημιουργήσει μια μεγάλη οικογένεια, βάσει της οποίας κάνουμε πολλές δράσεις».
Για το αν υπάρχει το όνειρο να στηριχθεί η ομάδα από ντόπιους παίκτες: «Πληθυσμιακά είναι δύσκολο. από μια πόλη 40.000 κατοίκων. Θα ήθελα πάρα πολύ να έχουμε 3-4 πρόσωπα. Για να γίνει κάτι τέτοιο, πρέπει να δουλευτεί και η περιοχή των Χανίων, που έχει πολύ ύψος. Εκεί προσπαθούμε αρκετό καιρό τώρα να φτιάξουμε τις ακαδημίες μας. Το μοντέλο της Πάτρας, να μαζεύει παιδιά από όλη την Ελλάδα, εμένα με ανησυχεί. Δεν μ’ αρέσει να παίρνουμε παιδιά 15 ετών από τους γονείς τους, για αυτόν τον λόγο».
Για την ανταπόκριση που δείχνει η τοπική κοινωνία: «Έχουμε γήπεδο 1200, 1300 θέσεων. Αν αφαιρέσουμε τις περίπου 250 θέσεις που πάνε στη Λίγκα, είμαστε sold out. Κάτι που με εκνευρίζει είναι να γίνονται παιχνίδια στις 15:45 το Σάββατο. Ποιος θα αφήσει τη δουλειά του για να έρθει; Οι κενές θέσεις που βλέπεις να υπάρχουν, έχουν πωληθεί, αλλά οι άνθρωποι δεν μπορούν να έρθουν και έρχονται στο δεύτερο ημίχρονο. Είναι η τσαπατσούλικη δουλειά, η μισή δουλειά, που γίνεται. Όταν είπα στον πρόεδρο της γερμανικής Λίγκας τι ώρα παίζουμε, μου είπε ότι για αυτό η χώρα σας είναι έτσι όπως είναι. Ενώ θέλεις να του ρίξεις τη μπουνιά, δεν το κάνεις, γιατί έχει δίκιο. Δεν υπάρχει λίγκα στον κόσμο που να παίζεις τέτοια ώρα μπάσκετ».
Για τη φημολογία που υπάρχει για επτά ξένους: «Δεν το έχω ακούσει, αλλά είμαι κάθετα αντίθετος. Κάνοντας μια ψυχρή ανάλυση, για λόγους μάρκετινγκ το σωστό νούμερο είναι πέντε. Αν πας στους τέσσερις δεν έχεις αρκετά καλούς Έλληνες να στηριχθείς. Με επτά είναι σαν να αυτοκτονείς. Δεν είναι θέμα ρατσισμού. Αν σου τύχει ένας Πέτγουεϊ και μείνει δυο-τρία χρόνια, μπορείς να τον προωθήσεις. Αλλά ο Αμερικάνος θέλει να φύγει από μια ομάδα σαν τη δική μας, δεν μπορείς να χτίσεις στην προσωπικότητά του. Ο πιο δημοφιλής παίκτης για εμάς ήταν ο Γιαννόπουλος και πριν από αυτόν ο Πέτγουεϊ. Μας πήγε εκεί που είμαστε σήμερα, εν μέρει. Έπαιξε μεγάλο ρόλο».
Για την εμπειρία του στην αγγλική Λίγκα: «Βρέθηκα να είμαι πρόεδρος της πρώτης αγγλικής ομάδας στην Ευρωλίγκα. Εκεί είναι το μεγάλο μας παράπονο, των ανθρώπων που είμαστε στο μπάσκετ 20 χρόνια. Το ευρωπαϊκό μπάσκετ πάσχει από οργάνωση, όχι από ποιότητα. Όλο το εγχείρημα είναι λάθος. Όταν σε ένα προϊόν εξειδικευμένο έχεις τέσσερα πρωταθλήματα και ο ίδιος ο δημοσιογράφος δεν ξέρει πού παίζεις, τότε έχεις πρόβλημα. Πέρα από το να τα βρούνε FIBA και ευρωλίγκα, πρέπει να απλοποιήσουμε το ευρωπαϊκό μπάσλετ. Το ποδόσφσαιρο έχει δύο διοργανώσεις με περισσότερα από 100 παιχνίδια το χρόνο, ενώ το μπάσκετ έχει τέσσερις διοργανώσεις με περισσότερα από χίλια ματς. Αυτοί που οργανώνουν το μπάσκετ πρέπει να σκεφτούν αλλιώς».
