Οι Τομεακές Οργανώσεις της ΚΝΕ στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, στο Ελληνικό Μεσογειακό Πανεπιστήμιο και στο Πολυτεχνείο Κρήτης πραγματοποιούν από την αρχή της χρονιάς ένα μεγάλο πολιτικό άνοιγμα στους νέους και τις νέες σπουδάζουν στα αντίστοιχα ιδρύματα, πρωτοστατώντας ταυτόχρονα στους αγώνες που αναπτύσσονται μέσα από τους φοιτητικούς συλλόγους στην Κρήτη και σε όλη την χώρα.
Σε αυτά τα πλαίσια μπροστά στην 46η επέτειο από την εξέγερση του πολυτεχνείου που φέτος βρίσκει τους φοιτητές σε πολύμορφες κινητοποιήσεις, οι οργανώσεις της ΚΝΕ οργάνωσαν ένα πρόγραμμα πρωτοβουλιών, συζητήσεων, κολλάζ, αφιερωμάτων με σκοπό να ανοίξει ακόμα πιο πλατιά η συζήτηση γύρω από τα σύγχρονα μηνύματα της εξέγερσης του πολυτεχνείου αλλά και η επίκαιρη συζήτηση για το παρόν και το μέλλον, την προοπτική του αγώνα που δίνουν οι φοιτητές σήμερα, την πείρα και τα συμπεράσματα που αντλούμε από τους αγώνες του χθες και του σήμερα ώστε να δυναμώσει η αποτελεσματικότητα της πάλης του φοιτητικού κινήματος.
Όλο το προηγούμενο δεκαήμερο στις σχολές πραγματοποιήθηκαν περιοδείες στελεχών της οργάνωσης, ανακοινώσεις στα αμφιθέατρα, στολίστηκαν οι χώροι με διάφορες μορφές κολλάζ για να φτάσει σε όλο και περισσότερους το αντιιμπεριαλιστικό περιεχόμενο του εορτασμού, οργανώθηκαν σύσκεψης με θέμα το τι φοιτητικό κίνημα έχουμε ανάγκη σήμερα, ποια η γραμμή πάλης που μπορεί να δώσει πραγματικά χτύπημα στην στρατηγική της κυβέρνησης της ΝΔ που παρέλαβε τη σκυτάλη από το ΣΥΡΙΖΑ στην προσπάθεια για την προώθηση των κατευθύνσεων της ΕΕ στην ανώτατη εκπαίδευση.
Η συμμετοχή των φοιτητών που παρακολούθησαν την δραστηριότητα ήταν σημαντική, υπήρξε προβληματισμός και κοινός τόπος ότι οι φοιτητές πρέπει σήμερα να δυναμώσουν τον αγώνα τους βάζοντας μπροστά τις δικές τους ανάγκες. Ξεχωριστή σημασία είχε και η απάντηση που δόθηκε με όλους τους τρόπους στην έντασης της καταστολής την ίδια περίοδο από την κυβέρνηση με την εισβολή στη ΑΣΟΕΕ, το χτύπημα και τις συλλήψεις φοιτητών, αλλά και την έναρξη των συνομιλιών της πρυτανείας του Πανεπιστημίου Κρήτης με την Αστυνομική Διεύθυνση Ηρακλείου για την παραχώρηση σχεδίων του ιδρύματος και διαμόρφωσης σχεδίων επέμβασης.
Στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας οργανώθηκαν ανοιχτές συζητήσεις στα αίθρια των σχολών.
Μεταξύ αυτών στην έδρα του Ελληνικού Μεσογειακού Πανεπιστημίου στο Ηράκλειο μίλησε ο Βαγγέλης Μαγνήσαλης, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ.
Στην παρέμβασή του έκανε αναλυτική αναφορά στους σχεδιασμούς και τη κλιμάκωση της επίθεσης της κυβέρνησης της ΝΔ στα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα των φοιτητών, στην προσπάθεια της να παρουσιάσει ως «αυτονόητες» τις ερχόμενες ρυθμίσεις στην ανώτατη εκπαίδευση που έχουν προκαλέσει σφοδρές αντιδράσεις από το φοιτητικό κίνημα που είναι ελπιδοφόρες.
Μεταξύ άλλων επισήμανε:
«(…)Η κυβέρνηση της ΝΔ με διαφορετική φυσικά φρασεολογία και πιο ευθύ λόγο από το ΣΥΡΙΖΑ, δεν ξεδιπλώνει απλά ένα σχέδιο με νομοθετικές πρωτοβουλίες αλλά ξετυλίγει και προωθεί ένα συνολικότερο σχέδιο (που σε αυτό έχουν συμβολή όλες οι κυβερνήσεις διαχρονικά και με ειδική συμβολή και η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ) με σκοπό την προσαρμογή της ανώτατης εκπαίδευσης στις απαιτήσεις του κεφαλαίου για εργατικό επιστημονικό δυναμικό προσαρμοσμένο στις ειδικές ανάγκες της κάθε φάσης της ανάπτυξης τους και ταυτόχρονα με σμπαραλιασμένα τα δικαιώματα, για αξιοποίηση των δομών και της έρευνας για τις ανάγκες και τις κάθε φορά προτεραιότητές του.
(…) Πριν λίγες μέρες τιμήσαμε στους δρόμους την επέτειο από την εξέγερση του πολυτεχνείου που κάθε χρόνο έχει έναν ιδιαίτερο συμβολισμό για τους νέους και τις νέες, ιδιαίτερα τους φοιτητές που πολλοί από εσάς πρώτη φορά βρίσκεται με αυτή την ιδιότητα. Η ιδιαίτερη δηλαδή συμβολή στην αντιδικτατορική πάλη των νέων φοιτητών, μαθητών, εργαζομένων, είναι πηγή έμπνευσης για τον αγώνα που δίνουμε όλοι σήμερα, για την πάλη για τις σύγχρονες ανάγκες μας κόντρα σε αυτούς που μας τις στερούν.
Ακόμα περισσότερο με αφορμή τη επέτειο αυτής της πολύ σημαντικής στιγμής στην ιστορία του φοιτητικού κινήματος, ανοίγει η συζήτηση για το παρελθόν αλλά κύρια για το παρόν και το μέλλον του φοιτητικού κινήματος που είναι αλήθεια ότι χρόνια τώρα βρίσκεται σε υποχώρηση και που όμως το τελευταίο διάστημα έχει σηκώσει κεφάλι.
Το ελπιδοφόρο είναι ότι αυτή την περίοδο χιλιάδες φοιτητές ανά την Ελλάδα βρίσκονται σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις, συμμετέχουν σε μαζικές Γενικές Συνελεύσεις, παίρνουν αγωνιστικές αποφάσεις, συζητούν συλλογικά για το πώς θα οργανώσουν το δικό τους σχέδιο διεκδικήσεων απέναντι στη νέα φάση επίθεσης προς τα δικαιώματα τους. Την επίθεση δηλαδή που εξαπολύει σήμερα η ΕΕ και τα αστικά κόμματα ενάντια στους όρους σπουδών και μόρφωσης της νέας γενιάς, ενάντια στις εργασιακές προοπτικές των χιλιάδων φοιτητών της χώρας.
Δεν τις χαρακτηρίζουμε τυχαία ελπιδοφόρες… Είναι πραγματικά μια ουσιαστική διαδικασία, που αποδεικνύει και στην πράξη ότι οι νέοι δεν μένουν με σταυρωμένα τα χέρια, ότι ο προβληματισμός μπορεί να μετατραπεί σε δράση, ότι δεν περάνει ανεμπόδιστο το σχέδιο που έχουν απέναντι στα δικαιώματα μας.
(…) Την περίοδο αυτή δεν είναι τυχαία η ένταση της καταστολής, η παραβίαση του ασύλου, το κλίμα τρομοκρατίας (…) αφού όπως είπαμε είμαστε σε μια περίοδο με αγωνιστική ανάταση των φοιτητικών αγώνων σε όλη τη χώρα και αυτό θέλουν να σταματήσουν. Επιβεβαιώνεται ουσιαστικά ότι η καταστολή δεν αποτελεί κάποια «αυτοτελή κυβερνητική στάση ή πρακτική» όπως προβάλουν διάφοροι για να αποκόψουν την συζήτηση και καταγγελία της καταστολής από τον ίδιο τον πυρήνα της κυβερνητικής πολιτικής. Ουσιαστικά είναι ο τρόπος να θωρακίσουν και να εξασφαλίσουν ότι θα περπατήσει η πολιτική τους.
(…) Είναι «αυτονόητο» για την κυβέρνηση ότι πρέπει να υπάρξει διασύνδεση των ΑΕΙ με την αγορά εργασίας. Φυσικά αυτό υπάρχει ήδη και συνεχώς εξελίσσεται. Στην σημερινή πραγματικότητα όμως η διασύνδεση με την αγορά εργασίας θα αντανακλά την εργασιακή ζούγκλα που υπάρχει, την ανασφάλεια, τις ανάγκες του κεφαλαίου για τους αυριανούς εργαζόμενους. Αυτό όπως είδαμε θα έχει επιπτώσεις και στο περιεχόμενο και το επίπεδο της μόρφωσης, στην κατεύθυνση της έρευνας. Δεν είναι τυχαίες για παράδειγμα οι δηλώσεις του προέδρου του ΕΑΠ και πρώην πρύτανη του Πανεπιστημίου Κρήτης ότι τα πανεπιστήμια πρέπει να τρέξουν μπροστά να φτιάχνουν και να πουλούν επιμέρους προγράμματα ευκαιριακά ανάλογα τις απαιτήσεις τις αγοράς, ανάλογα τις ανάγκες των επιχειρήσεων φυσικά σε ένα πλαίσιο με κυνήγι προσόντων, με την αυτονομία των ιδρυμάτων να γενικεύει τα δίδακτρα. Αυτή η σύνδεση έχει επιβάλει την κατηγοριοποίηση, το να υπάρχουν δεκάδες διαφορετικά προγράμματα σπουδών στο ίδιο αντικείμενο που οδηγούν σε διαφορετικό επίπεδο πρόσβασης στα επαγγέλματα στο αντίστοιχο αντικείμενο και σύμπτυξη των δικαιωμάτων προς τα κάτω, στην υποβάθμιση ουσιαστικά και του επιπέδου σπουδών.
(…) Είναι αυτονόητο για την κυβέρνηση ότι πρέπει να προωθηθεί η αυτονομία των ιδρυμάτων, δηλαδή η λειτουργία τους με ιδιωτικοοικονομικούς όρους σαν επιχειρήσεις, σε ένα κυνήγι επιβίωσης για να βρουν χρηματοδότηση, μετατρέποντας ακόμα και τους φοιτητές σε πελάτες. Προβάλουν ως λύση την «ενεργητική ιδιωτική πρωτοβουλία» μέσα στα ιδρύματα. Αυτή είναι όμως που αφήνει σήμερα τα ιδρύματα χωρίς καθαριότητα και φύλαξη, είναι αυτή που θέλει θέσπιση όλο και πιο αυστηρών κριτηρίων για το πόσοι φοιτητές έχουν δικαίωμα στην στέγαση και τη σίτιση, αφήνει φοιτητές χωρίς συγγράμματα. Αυτή είναι η εικόνα του «σύγχρονου ευρωπαϊκού πανεπιστημίου» , αυτή είναι η εικόνα στα σύγχρονα πανεπιστήμια του κόσμου.
(…) Δεν χρειάζεται κανένας εφησυχασμός αφού η κυβέρνηση προετοιμάζεται για την κατάθεση του νομοσχεδίου. Χρειάζεται λοιπόν πολύ επίμονη δουλειά να βγούμε μπροστά. Είμαστε σίγουροι πώς τώρα στα αμφιθέατρα που γίνονται μαθήματα ενώ εμείς είμαστε εδώ σε αυτή τη συζήτηση υπάρχουν νέοι συνάδελφοι που προβληματίζονται, τους αφορούν αυτά που λέμε, μπορεί να νιώθουν ότι δεν συμφωνούν σε όλα αλλά γίνονται διεργασίες. Οι διεργασίες αυτές πολλές φορές δεν φαίνονται με την πρώτη ματιά, ή εγκλωβίζονται σε καλοδουλεμένο σχέδιο από το σύστημα και την κυβερνήσεις τις παρατάξεις τους στα πανεπιστήμια. Η οργή όμως και η αγανάκτηση φουντώνουν ακόμα και αν δεν εκφράζονται άμεσα. Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται να ενταθεί η πρωτοπόρα πολύμορφη δράση το ζωντάνεμα των συλλόγων, τις οργανωμένες πρωτοβουλίες για όλα τα ζητήματα και να επιμείνουμε στο ότι υπάρχουν τώρα οι προϋποθέσεις να μαζικοποιηθούν ακόμα περισσότερο οι σύλλογοι οι επιτροπές ετών, οι συλλογικές διαδικασίες.
(…) Η οργάνωσή μας, τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ βάζουμε όλες μας τις δυνάμεις μας μπροστά για να ανασυγκροτηθεί αγωνιστικά το φοιτητικό κίνημα… να τελειώσει με τη μιζέρια, την ηττοπάθεια και διαλυτική κατάσταση που επικρατεί σήμερα και που όπως είπαμε είναι ελπιδοφόρες οι διεργασίες που συντελούνται. Για να σηκώσει ανάστημα το φοιτητικό κίνημα, να προβάλει τις διεκδικήσεις του για τις σύγχρονες ανάγκες για αναβαθμισμένες σπουδές και δουλειά στο αντικείμενο σπουδών του κάθε φοιτητή για να προσφέρει με την επιστήμη του στην κοινωνία, ενάντια στους σχεδιασμούς της ΕΕ και των Κυβερνήσεων τους, για να βάλουμε στο επίκεντρο τον πραγματικό αντίπαλο, αντλώντας δύναμη και πείσμα από την μέχρι τώρα πορεία των αγώνων μας, από τα συμπεράσματα που βγάζουμε.
